Innleiing

Finske eventyr attspeglar eit frimodig folk som har vore i skuggen av den store naboen i aust: før Sovjetsamveldet, no Russland. Individualisme, varme hjarte og kjærleik til fridom kjennemerker finnar, og finn også uttrykk i eventyr frå det haldet.

På svensk og norsk

Turid Farbregd omsette tjueseks finske eventyr til nynorsk i 1974. Dei er gitt ut på Det Norske Samlaget i Oslo.

Erik Therman gav ut Finska folksagor på Stockholmsforlaget Natur och Kultur i 1943.

Katri Vala og Henry Peter Matthis gav ut Finska folksagor i 1944. Det er ei gild bok med 42 eventyr. Dei er fordelt mellom eventyrsoger, skjemtesoger, finske molbusoger og dyresoger.

Kerstin Lindquist omsette samlaren Eero Salmelainens Finska folksagor i 1991. Boka er gitt ut på Klassikerförlaget i Stockholm.

På engelsk

Samlinga til Helena Henderson, An Anthology of Finnish Folktales (2013) femner over 50 eventyr. Dei omfattar omtykte finske vitsar og andre korte stubbar (anekdotar). Boka blei gitt ut med ein annan tittel i 1992. Det er omsette eventyr i boka, ikkje berre att-gitte. Ho har også med eventyrtype-klassifiseringane til eventyra ho har med.

I 1936 gav James Cloyd Bowman og Margery Bianco att finske eventyr ut frå ei omsetting av Aili Kolehmainen. I våre dagar heiter samlinga Tales from a Finnish Tupa (2009). Ho er godt skriven. Til ei engelskspråkleg samling med skandinaviske eventyr har Claire Booss brukt seksten finske eventyr frå Bowman og Bianco si bok.

Parker Hoysted Fillmore (1932) har gitt att tjueni finske eventyr på engelsk. Dei er variantar av forteljingar ein finn "verda over", til dømes om Mikko Rev, på norsk kjent som Mikkel Rev, og lenger sør i Europa som Reynard Rev. Norske og finske revesoger har mellom anna røter i esopsfablar.

Reimund Kvideland og Henning K. Sehmsdorf har redigert boka Scandinavian Folk Beliefs (1988). I boka står fleire segner som er nedteikna i dagens Finland og andre land i Norden. Segnene er grupperte ut frå viktige figurar i dei, som menneskesjela, vardøger, varulvar, mannbjørnar, gjenferd, hylande gjenferd, kloke folk, trollkunstar, "dei usynlege", som nissar, nøkkar og draugar, og dessutan troll, kjemper, nedgravde skattar, og såkalla vandrehistorier ("urban legends").

(Vandrehistorie: ei påstått sann forteljing, ofte henta frå ein moderne kvardag, men med utruleg, nifst eller fantastisk innhald. Om nokon hevdar historia er sann, finst det likevel ingen kjelder å gå til, og ingen detaljar som kan granskast nøyaktig. Ei slik historie kan vere umogeleg å stadfeste eller avkrefte.)

Dei aller fleste stykka som følger, er attgitte, enkle eventyr med menneske og dyr som "snakkar og lever finsk", stort sett. Mange av dei finske dyrefablane er variantar av dyrefablar som finst i europeisk fabeltradisjon.