Frå Rudolf Steiners Antroposofi
Om verket: Antroposofi: en indføring i den antroposofiske verdensanskuelse og en sammenfatning af det som i løbet af 21 aar er blevet fremstillet indenfor det antroposofiske selskab kom ut i 1930 på forlaget Vidar i Oslo med GA-nummer 234. Verket femner over ni føredrag av Steiner. Han heldt dei ved Goetheanum, i Dornach, Sveits, for medlemmar av Antroposofiselskapet frå 19. januar til 10. februar i 1924.
Steiner ser på denne boka som eit supplement til boka Teosofi, som er den mest systematiske av bøkene til Steiner, ifølge Owen Barfield, som har redigert mange. Barfield åtvarar i innleiinga til den engelske omsettinga Antroposophy, An Introduction mot å ta alt det skildra heilt bokstavleg, og det same gjer Steiner sjølv fleire stadar. Dessutan er språket spesielt; det aular av spesielle omgrep og termar. Steiner arbeidde for å gjere esoterisk tilfang kjent på eksoterisk vis, heiter det også. Somme forstod det slik at han utleverte løyndommar i teosofien, for eksempel, og var harme over det, og ikkje berre skuffa.
Jamføringar: På engelsk heiter omsettinga Anthroposophy, A Summary of Twenty-one Years og dessutan Antroposophy, An Introduction. Boka ligg føre på nettet hos Rudolf Steiner Archive. Den tyske teksten frå 1927 heiter Anthroposophie: eine Einführung in die anthroposophische Weltanschauung. Zugleich eine Anleitung zu ihrer Vertretung vor der Welt.. Boka er på Nettet hos "Freie Verwaltung des Nachlasses von Rudolf Steiner".
|
Steiner skriv:
Psykoanalyse er dilettantisme i andre potens. [s. 105]
Mennesket er i røynda ein komet som strekker halen sin langt attende i fortida. [s. 75]
No veit ein at kva som helst slags føde gir menneska den tiltrengte mengda eggekvite. Sjølv om ein ikkje et anna enn poteter - ein treng ikkje ein gong å ete særleg mange - dersom ein berre et poteter med litt smør, så får ein den mengda eggekvitestoff som ein har bruk for. Det er no til dags absolutt sikkert vitskapleg prov at det er slik. [s. 31]
TIL DETTE. Ein treng helst over 20-30 gram protein daglig. Det tilrådde daglege proteininntaket for ein vaksen kan vere rundt 0,75 gram per kilo kroppsvekt. Det svarer til at ein på 70 kilo inntek 53 gram reint protein kvar dag, og helst over fleire porsjonar, til dømes seks måltid - fordi kroppen ikkje har noko særleg proteinlager. Dryge 2,6 kg poteter gir om lag 55 gram protein. Kven kan ete 2,5 kg poteter eller så dagleg utan å bli matlei? Og potetene treng nok å vere særleg store om dei ikkje skal bli særleg mange, med litt godt smør attåt . . .
Mykje kjem elles an på kva slags protein (= aminosyrer) ein får i seg. Essensielle aminosyrer må tilførast kroppen; dei klarer ikkje kroppen å danne sjølv. Åtte av aminosyrene er essensielle for vaksne, og ni for barn. Dei er: Fenylalanin, isoleucin, leucin, lysin, metionin, treonin, tryptofan og valin (for barn også histidin). Og barn treng fleire protein (per kilo kroppsvekt) enn vaksne, osv.]
Bl.a. kumjølkprodukt og egg gir fullverdige protein. Poteter og grøne bladgrønsaker inneheld også høgverdig protein, men i små mengder. Og 1,5 kg poteter gir altså om lag 32 gram protein [Nutritional Almanac, 6th ed. s. 346].
Steiner vidare:
Minst nitti prosent av mennesket er så lenge han lever, ei vassøyle. (s. 60)
Eit rettare overslag er at rundt 60 prosent av kroppen er vatn. Talet varierer med alder, kjønn, overvekt, med meir. Spedbarnskroppen kan bestå av noko omkring 75 prosent vatn, og svært overvektige kan bestå av ned i 45 prosent vatn. )Wikipedia, "Body water")
Noko til:
Alt det som vi slik i baklengs retning opplever, først litt etter litt etter hvert som vi kommer inn i den nye verden, [blir] til oss selv, blir en del av vår åndelige selvbevissthet, så at vi til sist helt er det vi har opplevd. Vi er til sist helt det åndelige motbilde av hva vi er verdt. Og når vi har fått del i denne tilværelsen som virkelig er den andre siden av vår jordtilværelse, da trer vi inn i en verden hvor de ytre naturrikene, mineralriket, planteriket og dyreriket, slett ikke mer fins, - det er alt sammen noe som hører jorda til, - men hvor vi straks møter både de sjelene som er gått bort før oss og som vi har hatt et eller annet forhold til, og åndelige vesener av høyere art.
Vi lever fra nå av som ånd blant ånder, både slike som har levd som mennesker, og ånder av annen art, og denne omkrets av åndelige individualiteter er nå vår verden. [s. 135]
TIL DETTE:
Steiner skildrar etter-daud-oppleving. I nyare tid har granskarar hatt høve til å intervjue skindaude og hjartedaude som har vakna att, blant anna på operasjonsborda. Slik randforsking har gitt mange interessante funn.
Folk som har blitt erklært klinisk daude, fortel litt av kvart frå då dei var vekke. Somme vil tru dei har hallusinert, mens somme forstår opplevingane som etter-dødsfall-opplevingar. Ifølge ein gallup gjer noko omkring åtte millionar amerikanarar krav på å ha hatt ei nær-daud-oppleving. Det kan finnast fleire enn dei som fortel om slikt.
Hovudtrekk ved nær-daud-opplevingar omfattar:
- Ein sannar ein er daud.
- Ein oppfattar kroppen frå utsida av den. Somme ser legar og sjukepleiarar som strevar med kroppen som ligg att.
- Smertene forsvinn.
- Nokre har opplevingar av å seile oppetter i tunnell, gå opp ei spiraltrapp, og slikt.
- Nokre kjenner kjærleik.
- Nokre ser lys og andre åndevesen. Somme blir sameina med farne kjære på den andre sida.
- Nokre ser livet passere i revy.
- Nokre sannar korleis livet og universet er.
- Nokre bestemmer seg motvillig til å dra tilbake til jorda, det vil seie inn att i kroppen.
- Nokre kjem til ei grense av eit slag.
Det kan sjå ut som det er samband mellom nokre av denne menyen av potensielle opplevingar og kulturen ein døyr ifrå, og trua ein har blitt fôra med (ein innbiller seg mangt rart). Iallfall har fleire forskarar funne kultur-skil i nær-daud-opplevingar.
Kenneth Ring seier at seksti prosent av nær-daude opplevde kjensler av fred og nøgd, men at berre ti prosent kom inn i Lyset på hi sida.
Nær-daud-opplevingar kan innverke sterkt på liva til dei som kjem att.
Det finst mange religiøse og fysiologiske syn på nær-daud-opplevingar. Det er ganske typisk for skeptikarar å avvise tanken på at medvettet held seg når hjernen ikkje er i funksjon.
(Kjelde: Wikipedia, "Near death experience")
Det som gjer at månen held fram å vere til, det er det åndeleg-sjelelege i han. [s. 38]
