Rudolf Steiner: Terskelen til den åndelege verda: Aforistiske utgreiingar

Jorda var . . . ein gong i ein soltilstand; ho har utvikla seg frå han til ein månetilstand og er så blitt "jord" - Rudolf Steiner, [s. 52]

TIL DETTE. Ein skal vel ikkje ta alt bokstaveleg, og bør kanskje ha lese ein god del Steiner for å ha klart for seg at når han til dømes seier "kosmos", tenker han på solsystemet ut til Saturn, og går sjeldan vidare.

Med "gamle Saturn, gamle sola, gamle månen, og Jorda" meiner Steiner fire tidbolkar, kvar med visse eigenskaper. Ingen av dei stemmer noko særleg med astronomiske funn.

Med "Jorda" meiner Steiner verda no - og legg fram ein ganske syklisk modell for verdsutviklinga (Jf. Wikipedia, "Cyclic model").

Det er kjekt når godhjarta har lykka med seg - og at gode hjarte gir hell og lykke. Det kan ta nokre liv først.

Buddha seier det er summen av tidlegare liv som avgjer neste liv, og slett ikkje berre det siste livet som gjer utslaga. Steiner tar berre fram førre livet, ikkje summen av dei ti siste, til dømes.

Buddha fortel at karmaen er forskjellig for forskjellige sjeler. I tråd med dette seier Buddha at nokon som handlar ille i dette livet, kan komme i himmelen. I ei tid. Det kan vere farer i å stole på slikt. Ein skulle gå inn for å gjere godt og bygge gild karma etter kvart, fortel han. [Meir]

Det dreier seg også om sjølvkjensle. Sjølvkjensle blir fremma av å få det meste ut av potensiala sine og meistre dei. . . . å fremme karakter er bra, og bygge suksess ved å følge "si indre magekjensle" steg for steg, kan kanskje også gå bra.

I boka The Influences of Lucifer and Ahriman (1993) tilrår Steiner at ein vinn over problemet med "djevelske impulsar" ved å gå over, gå bortanfor, overskride, transcendere - tendensen til det luciferisk frenetiske, avsindig opphissa på den eine sida og tendensen til maskinaktig keisemd (det ahrimanske tedium) på den andre sida. (1993, 54).