Ære — Ærend — Ærleg — Ætt — Æve

Ære

Det er ikkje alltid at æra treffer rette mannen. [186]

Det er tung ære å gå fremst i snøbrauta [veg som er grave i snø]. [186]

Det skal meir til enn ære for å leve • Berre ære og inga lønn kan ingen leve av. [186]

Det som einstad er ære, er annanstad skam. [186]

For stor ære er ei uheppe • For stor ære er mest ei skam [186]

La æra komme ukalla; ein skal ikkje rope ho til seg. [186]

Ær dei som ære tilkjem. [186]

Æra forsvinn lettare enn ein får ho [is. er lettare gjenge enn fenge]. [186]

Ære vekker misunning. [186].

Ærend

Ærendslaus gang er alltid for lang [Å gå ein stad utan ærend er å ha gått for langt]. [187].

Ærleg

Det er ærleg mann som held sitt ord. [187]

Ein lyt vere ærleg, om ein ikkje er rik (Vi er pålagt å vere ærlege, men ikkje å vere rike). [187]

Ærleg mann vørder verken rosing eller klander [is. lov eller last] [187].

Ætt

Fager ætt gjer mannen glad.

Si eiga ætt må kvar kjenne best. [187]

Ætta gjer mykje; oppal gjer meir. (Oppseding gjer meir enn nedættinga). [187].

Æve [levetid, tidsalder, endelaus tid]

Ingen veit si æva før ho er all [Ingen veit kor lenge han skal leve før livet er slutt]. [187].