Eige — Ein — Einsleg — Eiter — El, regn-el — Eld — Elske — Elv, å — Embete — Ende — Eng — Engel — Enke — Eple — Erte — Ete — Etle — Etter

Eige

Det er betre å eige enn alltid leige. [22]

Det er ille for den som med éin skal eige og med ein annan skal ale (som avlar med den eine og oppfostrar med den andre, nemleg i eit nytt ekteskap - IA.). [22]

Ein

Det er ille å vere ein imot mange. [23]

Ein kan ikkje gjere meir enn eitt i senn (ein ting om gongen). [23]

Eitt først og anna sidan. [23]

Einsleg

Det er betre å vere einsleg enn i vondt følge. [23]

Eiter

Det er ikkje eiter i alt som sting i foten. [23]

El

Store regn-el gjer store elver. [23]

Eld

Den som blir brent, blir redd elden. [23]

Det er ille å sitte ved elden og fryse. [23]

Eld og vatn er vonde herrar men gode tenarar. [23]

Elden er ein uvørden gjest. [23]

Elske

Elsk med vett, så varer det lenge. [24]

Elsken ser ikkje lett alle lyte. [jf. 24]

Elskhug er vond å gøyme. [24]

Elv og å

Det er ei lita elv ein ikkje kan drikke seg utørst i. [24]

Embete

Den som har mange embete, styrer ikkje alle jamgodt. [24]

Ikkje noko embete er utan ein vanske. [24]

Ende

Alt har ein ende, så nær som pølsa: Ho har to. [24]

Ein gong lyt enden komme. [24]

Eng

Enga er mor til åkeren. [24]

Ljuve enger mettar både folk og fe. [24]

Engel

Det skal ein engel til for å gå lastelaust. [25]

Enke

Den modne enka kan jamt meir enn veslejenta. [jf. 25]

Eple

Dei største epla er ikkje alltid dei beste. [25]

Eplet dett ikkje av før det er fullmodent. [25]

Eplet fell ikkje langt ifrå rota (eller treet - IA.). [25]

Erte

Ein kan erte ein god hund til han vil bite. [*25]

Ete

Den som et lengst, lever lengst. [25]

Det blir jamt nok for ein etar; det er verre for ein drikkar. [25]

Ein et seg ikkje meir enn mett om ein er rik. [25]

Mange vil ete og ikkje streve; sidan får dei streve og ikkje ete. [25]

Etle

Etle = ha i sinne, ha planar om, vere meint på, akte, tenke; velje ut, sette av, tenke seg (til eit visst føremål); tenke på (nokon) med (noko); la vere att, leive; sette av, spare, reservere; porsjonere, dele (ut))

Det er nær godt å etle seg det beste til sist. [26]

Ein etlar seg vide der ein aldri kjem. [26]

Etter

Etterpå veit alle mann råd. [26]

Ettertanken er god, men føretanken er betre. [26].