26. Den gamle kona og tenestejentene
27. Eselet som bar eit bilde på ryggen
28. Haren og jakthunden
29. Gutane og froskane
30. Eselet og den gamle gjetaren

Den gamle kona og tenestejentene

Ei gammal kone måtte ha to jenter til å hjelpe seg i huset. Dei laut arbeide hardt og stå opp grytidleg. Hanen sette i med å gale så snart det lysna av dag, og straks hanen gol, måtte dei til å vaske og koke og mykje anna. For kvar dag som gjekk, blei dei to jentene stadig meir morgongretne.

"Vi kjem snart til å sjå ut som to rynkete kjerringar om dette skal halde fram", sa den eine.

"Ja, eg har alt fått svære posar under auga", sa den andre. "Det er hanen si skuld. Om han ikkje bråka slik kvar morgon, så ville han ikkje vekke matmor så tidleg, og vi kunne få sove ut som andre menneske."

"Men eg veit råd", sa den første, "vi kvittar oss med hanen." Så la dei opp råd saman.

Då den gamle kona hadde sovna om kvelden, kraup dei inn i hønsehuset, kverka hanen og grov han ned under ein kvisthaug bakom uthuset. Og neste morgon kunne dei sove trygt og lenge, heilt til sola stod høgt på himmelen.

Men då den gamle kona oppdaga at hanen var vekk og ikkje vekte ho lenger, blei ho så redd for å forsove seg at ho stod opp enda tidlegare enn før. Så no fekk jentene mindre søvn og meir arbeid enn nokon gong.

◎ Å lage ris til eigen bak verkar korttenkt.

Eselet som bar eit bilde på ryggen

Eit esel blei valt ut til å bere eit kostbart bilete i eit høgtideleg festtog gjennom byen, og blei pynta med kransar og anna. Mange kom til for å sjå på festtoget. Dei stod tett på begge sider av vegen og skubba kvarandre for å få sjå betre. Då eselet kom, bøygde somme hovudet, og andre knelte og stirde i vørdnad for det fine biletet. Somme strekte fram armane for å røre ved det, andre låg på kne og stirde.

Eselet meinte: "Det er meg dei fell på kne for. Tenk at alle desse menneska viser meg slik djup vørdnad", og jubla og skrytte mykje. "No vil eg stå her ei stund så folk kan få beundre meg." Dermed stogga det og blei ståande på same flekken.

Då small eit stokkeslag som gjorde vondt. "Kom deg vidare!" skreik eseldrivaren og var sint. "Kva meiner du med å stogge festtoget slik?"

"Alt til si tid", svarte eselet. "Eg ville berre gi desse snille folka høve til å sjå på meg."

Då tok mannen til å le, mens han drog eselet i mana for å få det vidare. "Det er bildet på ryggen din folk ser på og beundar, ikkje deg. Opp med farten no."

◎ Å ta ære som tilkjem andre, kan gi tilbakeslag.

◎ Når folk ligg stirande på kne framfor deg i vørdnad, har dei neppe sett mykje av deg.

◎ Å bli digga for ting er ikkje for eige verd - og skulle handsamast likande ut frå det.

Haren og jakthunden

Ein jakthund kom over ein hare som låg og gøymde seg under ei buske. Haren sette av stad over engene, og hunden halsa etter. Men hunden var ikkje så rask til beins som haren, og etter ei stund gav han opp.

Ein jordarbeidar hadde sett på, og då jakthunden kom tilbake, sa han: "Tenk at eit så lite dyr kunne springe frå deg så lett - du tar kanskje til å bli gammal, kva?"

Jakthunden sa støytt, "Du gløymer korfor vi sprang og rende. Det er stor forskjell på å springe for middagsmaten og for livet."

Gutane og froskane

Ein liten flokk gutar leika ved ein dam. Gutane kasta flate steinar ut over vasskorpa så steinane hoppa av stad langt utetter. Men froskane i dammen blei etter kvart redde for å bli trefte.

Den eldste og modigaste av dei kvekka til gutane: "For guds skyld, barn, stopp denne leiken her. Han kan bli døden for oss om vi blir trefte."

◎ Alvor kjem der steinar treffer.

◎ Det er godt å sjå seg for så ikkje eiga moro skader hine og får nokon kassert.

Eselet og den gamle gjetaren

Ein gjetar vakta eselet sitt mens det beita i ei eng. Då høyrde han brått rop og skrik frå fienden som nærma seg. Han ropte til eselet, "Kom, la oss flykte saman!"

Men dyret svarte dovent, "Korfor det? Er det truleg at sigerherren set to korger på ryggen min, og ikkje ei som før?"

"Nei", svarte gjetaren.

"Puh, så lenge eg ber korgene, kva for rolle speler det kven eg tener?"

◎ Når styremakta skiftar, har kanskje ikkje den fattige stor tru på at livet blir mykje lettare av det.