41. Eselet og den mogelege kjøparen
42. Eselet og grashoppene
43. Orrhøna og universitetet
44. Bonden og ormen
45. Tjuven og mor hans

Eselet og den mogelege kjøparen

Ein mann ville kjøpe eit esel, og blei samd med ein seljar om at han fekk prøve dyret før han kjøpte det. Han tok eselet heim og leidde det til krybba. Rundt ho stod mange andre esel. Fort vendte det nye eselet ryggen til alle bortsett frå eitt som var latast og åt mest av alle. Då mannen såg det, sette han grime på eselet og tok det med attende til eigaren, som spurde om han kunne teste dyr så fort.

Mannen svarte: "Eg treng ikkje prøve ut dette eselet. Eg kjenner meg viss på at han er ganske lik det eselet han valde til kamerat."

◎ Folk dømmer oss ofte ut frå dei vi er saman med.

Eselet og grashoppene

Eit esel høyrde nokre grashopper knikse og blei fortrylla; han ville lage vene tonar som dei. Han spurde kva slags mat dei levde på som kunne gi dei slike vene stemmer. "Doggen", svarte dei. Eselet bestemte seg då for å leve berre på dogg for å synge som dei, og etter kort tid svalt han i hel.

◎ Det hender vi granskar med feil utgangspunkt.

◎ Det hender at den som granskar gjer feil.

◎ Når vi held opp å lengte etter ting utanfor vår eigen veg, skulle vi makte å få det betre.

◎ Vi gjer det betre om vi ikkje går etter ting som er til tap for oss.

Orrhøna og universitetet *

Under ei førelesing i hovudbygget på Noregs Tekniske Høgskole, kom ei orrhøne krasjande gjennom eit vindauge og fall til golvet. Ho enda som middagsmat for førelesaren.

◎ Når det gjeld studium: Ein skal klare å gå der ein vil inn.

Bonden og ormen

Ein vinter fann ein bonde ein orm som låg stivfrosen av kulde. Bonden syntest synd på han, tok han opp og varma han ved barmen under trøya. Ormen kvikna fort til av varmen, og i neste augeblink gav han mannen eit døyeleg hogg.

"Å jøye meg", "skreik bonden og anda ut: "Det lønte seg ikkje å synast synd i ein kjeltring."

◎ Vennlegskap mot takklause er ofte fåfengt.

◎ Når kulda får oss til å forbarme oss til eigen ruin, har nok ikkje kulda all skulda.

Tjuven og mor hans

Ein gut stal ei lesebok frå ein skolekamerat og tok ho med heim til mor. Ho risa han ikkje for det, men oppmuntra han. Neste gong stal han ei kappe og tok ho med til mora, og igjen roste ho han. Guten, som etter kvart voks opp, heldt fram med å stele, og meir og meir verdifulle ting. Til sist blei han tatt på fersk gjerning, og med hendene bundne bak ryggen blei han ført til avrettingsstaden. Mor hans følgde etter i folkehopen og slo seg for brystet i sorg fleirfaldige gongar.

Då sa den unge tjuven, "Eg vil gjerne seie noko til mor før eg døyr."

Då ho kom heilt bort til han, beit han av ho eit øyre. Mora skreik han var då heilt unaturleg, men han svarte: "Om du hadde tala meg til rette og tukta meg den første gongen eg stal ei bok og tok ho med til deg, ville det neppe utarta til at eg må døy ærelaus."

◎ Somme ting utviklar seg i kjeder, og somme kjeder kan bli lange og øydeleggande.