| |||||
|
| Reservasjonar | Innhald |
|
Halmstrået, gneisten og bønnaDet var ein gong ei fattig kone som budde i ein liten landsby. Ein dag gjorde ho opp eld på grua for å koke seg nokre bønner. Ho stakk ei handfull halmstrå i elden for at det skulle gå fortare. Då ho rista bønnene ut i gryta, fall ein av dei ved sida av utan at ho merka det. Han kom til å ligge attmed eit halmstrå. Litt etter sprang der ein gneist ned frå elden og fall nær ved dei. "Kor kjem de frå, godtfolk", spurde halmstrået. "Gudskjelov - eg slapp ut av grua", sa gneisten, "elles var eg blitt brent til oske." "Eg må også vere glad over at eg har behalde livet", sa bønna, "dersom eg hadde hamna i gryta med kameratane mine, hadde eg blitt kokt til graut." "Og lagnaden min hadde mest ikkje blitt betre;" sa halmstrået, "den gamle tok alle brørne mine, heile tresindstyve, og kasta dei på elden. Heldigvis slapp eg frå henne og fall ned hit." "Kva skal vi gjere no?" spurde gneisten. "Eg synest vi skal halde saman for framtida", svarte bønna, "og for at vi ikkje skal bli utsett for fleire farar her, synest eg vi skal dra bort til eit framand land." Dei to andre syntest godt om forslaget, og dei gav seg straks på veg. Men då dei hadde gått eit stykke, kom dei til ein liten bekk, og då det ikkje var noka bru over, visste dei ikkje korleis dei skulle komme over. Men halmstrået fann på råd og sa: "Eg legg meg tvers over vatnet, så kan de bruke meg til bru." Dei sprang no ut i vatnet og la seg over det, og gneisten som var rask på det, gav seg nokså kjekk ut på brua. Men då han hadde komme eit lite stykke ut og høyrde korleis vatnet bruste, blei den redd og stansa og torde ikkje gå vidare. Då gjekk det eld i halmstrået; det brende tvers over, og gneisten fall kvislande ned i vatnet og drukna. Bønna som enno stod på bredda, brast i latter då den såg det, og lo så hardt at den rivna. Det hadde nok vore ute med den om det ikkje til alt hell hadde komme forbi ein skreddar. Han fekk medynk med bønna, tok fram nål og tråd og sydde den saman. Bønna takka mange gongar. Men mannen hadde sydd med svart garn, og av det kjem det at det er ei svart stripe på alle bønner.
Dei to kongsbarna
Det var ein gong ein konge som hadde ein liten gut. Ved fødselen hans blei det Uspået at han skulle bli drepe av ein hjort når han var seksten år. Då han var blitt så gammal, følgde han ein gong med somme Ujegerar på jakt, og inne i skogen kom han bort frå dei andre. Med eitt fekk han auge på ein stor hjort, sikta på den, men kunne ikkje ramme den. Hjorten blei ved at springe framfor han til han kom ut av skogen, så forsvann den med eitt, og i staden for stod det ein stor mann. "Det er godt, eg endeleg har fått fatt på deg", sa han, "eg har alle Uløbet seks par Uglasskøjter Uitu fordi skyld, utan å kunne nå deg."
Han Uslæbte han no med seg over ei djup flod til dei kom til eit stort, kongeleg slott. der sette dei seg Utfl |
