Dei sjuke, dei friske og jødane

Friske treng lege, sa Jesus, men ikkje Jesus . . . (Markus 2:17).

Ikkje eit vondt ord om jødar; dei var kloke nok til å halde seg vekke frå Jesus som befalte sjølv-kvestingar og meir (i Matteus 5). I jødedommen blir han sett på som ein falsk messias. (Wikipedia, "Judaism's view of Jesus")

Menneskesauen

Å vere klokt og godt kristen - klok og hag i det som tel - skulle vere betre enn berre gjengs og berre tenkt kristen. Personleg varsemd kan hjelpe. Det er nøkkelen. Sjå berre:

Jesus seier i Matteus 15:24 og 10:1-4-8 at han er for jødar og ingen andre, og nesten alle jødane seier han er ikkje noko for dei. Slikt kan vi lære mykje av om vi vågar.

Jesus kalla til seg disiplar og anna folk med alvorlege moralske defektar, men ikkje moralsk friske. (Matteus 9:13; Lukas 5:31-32). Dei som han kalla, kalla han sjuke, og sa at friske ikkje trong han. Rett skal vere rett! Jesus omtaler dessutan jødane som følger han rett, som flokkfolk, "mine sauar", men sauar med undermakt til å gjere sjuke friske. (Matteus 21:21; Markus 16:17-18). Dei rette etterfølgarane er jødar og berre jødar, seier Dr. Geza Vermes (2012), som sjølv var jøde:

I den tida han preika, vende Jesus frå Nasaret seg berre til jødar, "sauane Israel hadde mista" (Matteus 10: 1-8; 15:24). Læresveinane hans blei uttrykkeleg pålagt at dei ikkje skulle nærme seg heidningane eller samaritanane. (Matteus 10: 5). Dei få gongane Jesus våga seg utanfor grensene til heimlandet, preika han aldri evangeliet sitt til heidningane. Læresveinane hans gjorde det heller ikkje mens han levde. Misjonen til dei 11 apostlane til "alle nasjonar" (Matteus 28:19) er ein idé frå etter oppstoda. Han lèt til å vere inspirert av Paulus, og finst ingen andre stadar i evangelia, (bortsett frå den falske, lengre slutten på Markus [Markus 16:15], som manglar i alle dei eldre manuskripta). Jesus sitt eige perspektiv var eine og aleine jødisk. Han var opptatt av jødar og ikkje andre. (Vermes 2012, mi omsetting)

Eit unntak frå Jesus sine "bring ikkje frelse, ikkje læra mi, ikkje gjer under for andre enn jødar" finst likevel i Johannes 4:6-41. Men at Matteus 28:19 og Markusevangeliet 16:14-19 er seinare tillegg, er mange bibelgranskarar overtydde om, om det no har så mykje å seie når ein tar inn over seg at heile læra hans var for jødiske etterfølgarar.

Jesus - er han tiltrengt?

Kristendommen dalar her på berget (1). Men kva rolle har Jesus eigentleg i kristendom for andre enn jødar? I historisk lys kan det vel vere ei heller tvilsam ei, kan ein tenke seg, men utan å seie det høgt i forsamlinga - det kan vel tenkast. Det er klokast å sjå kva Skrifta seier.

1. Det årvisse blotet av to geiter. For det første står det i Moselova - som Jesus har garantert for utan atterhald (Matteus 5:17-21) - at eit årleg geiteblot skulle vere ei varig ordning for at syndene hos Jehovas folk skulle bli lessa over på ein geitebukk og to ved magi. Deretter skulle dei eine syndebukken bli driven ut i fridommen og farene i det fri, slik sauar helst går inn for av seg sjølve. År etter år skulle dette gjerast. Det er knesett i Moselova. Det er mykje som er knesett der.

2. Jesusblotet - ein fiasko var det. Men denne ordninga kan Gud og Jesus ha gløymd då Faderen ville blote Jesus for å berge sauane sine, folket sitt. Så då Jesus i Getsemane-hagen sveitta blod og bad i kvide om å sleppe å bli blota, kunne han ikkje ha mint Far sin på, "Eit par geitebukkar held då for kvart år!" Men nei, han blei blota fåfengt for eit folk som ikkje ville ha han til dags dato, eit folk han sa ville høyre gjetarrøysta hans. Det blotet var ikkje slik Lova kravde, og det gjekk i vasken så det song. Han ofra livet for dei, hardt pressa av Faderen på Golgata, men dei han meinte var sauane hans, ville ikkje ha han. Med éi røyst skreik dei: "Vekk med denne karen [Jesus]! Slepp fri [mordaren] Barabbas til oss!" (Lukas 23:18-19)

Jesus i evangelia tok grundig feil. Sentrale jødar og ein folkehop pressa på så han blei avretta for gudsspotting.

3. "Garnet" kasta over andre enn jødar, med ein vrimmel evangelie-forfalskingar i følge. Først då det var klart at sauane (folket) til Jehova ikkje ville ha Jesus, men heller ville ha ein røvar i live enn han, kom kristendommen. Alle apostlane og Heilaganden avgjorde at andre enn jødar skulle få frelsa - enda Jesus hadde vore imot det då han vandra omkring, og då han sende disiplar omkring for å preike og lækje. Først etter at han hadde blitt gravlagt, kom slike tillegg til evangelia etter Matteus og Markus. Men som skriftgranskarar har funne ut, er det tale om avsnitt som er lagt til lenge etter at dei første delane av dei to evangelia var skrivne, avsnitt som svært sannsynleg er forfalska. Det var mykje forfalsking og motforfalsking i tidleg kristendom, fortel Bart D. Ehrman i fleire bøker. (1993, 2003, 2005, 2009, 2011, 2013, 2014)

Kristenkrava er fire og fem

Kva skal til for å vere kjekk kristen? Ikkje noko sjølvpinande og lemlestande frå Jesus (Matteus 5). Han fortel fleire stadar at tipp-topp friske og kjekke held seg heile, og såleis ikkje treng Jesus (Matteus 12:12-13; Markus 2:17; Lukas 5:31-32). Ein får summere: Alle apostlane og Heilaganden fann ut at dei som ikkje var jødar, ikkje skulle ha det så strengt som jødekristne, så det blei berre fire krav til kristne ikkje-jødar attåt å ha fått Guds Ande. Ikkje ei einaste befaling frå Jesus om å gjere seg fattig, ussel, tyna og lemlesta (Matteus 5, passim) kom med, og ingen sa eitt ord om evangelia. Dei var neppe skrivne på den tida ein gong.

Dei fire krava kan ein lese om i Apostelgjerninga 15:17-29. Dei står også i Apostelgjerningane 21:25. Dei jødiske moralboda ifrå Lova (d.e. dei fem Mosebøkene) er ikkje krav der - unntatt dei mot hor. Dette hovudopplegget for ikkje-jødiske kristne er opphav til mykje lefling, men skulle det gi grunn til blodpølsa som julemat eller høns med vridd hals (kvelte dyr) beint imot dei fire kristenkrava? Tiltrengt for gode kristne er å ikkje ete blodpudding, blodpølse, morr og annan blodmat, og heller ikkje kylling som er slakta ved å få halsen vridd om på seg og kvelast slik - men ikkje ord og bod av Jesus (Apgj 15:17-19; 21:25). Ortodokse kristne har ikkje gått ifrå "nei til blodmat". Det er ikkje heimel for det i Skrifta heller. (Wikipedia, "The Counsil in Jerusalem"; "Taboo food and drink")

Står ein kristen over alle moralboda i Lova som ikkje gjeld hor, eller korleis har det seg? I breva i Nytestamentet er dette eit problem. Hald til dømes Kolossarbrevet 2:14 og Romarbrevet 6:14 opp mot Romarbrevet 3:31 og 2. Timoteusbrev 3:16,17: Somme trur ditt og andre trur datt, og i begge leirane har dei problem med kva som kan gjelde og korleis ein skal avvege.

God moral i teori og praksis er meir enn berre sex-moral. Det er gode grunnar til å vere moralsk, seier hebrearane. Dei fekk ti moralbod (av kven?) og mange andre lover attåt - hundrevis. Hebrearane fortel også om Dei sju Noah-lovene, som skulle gjelde alle menneske, og ikkje berre jødar. Heller avvege likande føreåt enn falle og markere det. (Wikipedia, "Noakidiska lagarna").

Desse forfalskingane -

Dei første kristne var illgjetne forfalskarar i Romarriket, forklarer dr. Bart D. Ehrman. Dei dreiv med forfalskingar og motforfalskingar over ein låg sko, syner han.

At misjonsbefalinga i Matteus og Markus blei lagt til i lang tid etter dei første delene av evangelia, er godt kjent. Dei er nesten heilt sikkert forfalskingar, forklarer Joseph Wheless i boka Forgery in Christianity (2007, 221-29), og legg fram teikna på det:

Opptakta til dei fire krava som skulle gjelde ifrå Apostelgjerningane 15:17-29, var at apostelen Peter fekk eit syn med ein ny giv i. (Apgj 10:9-48; 11:1-18). Før den storhendinga, gjekk ikkje apostlane og preika for andre enn jødar, som dei kunne gjort om Jesus hadde gitt befalinga til apostlane like etter han hadde komme ut av grava, og dei skulle ikkje ha blitt paffe heller, då Peter fortalde dei han hadde gjort det. Fleire Paulusbrev stør ikkje "Matteus-befalinga".

Wheless peikar også på at dåpsformlane viser til treeinigheita, eit omgrep som blei til for konsilet i Konstantinopel i 381 evt. (etter vår tidsrekning). Wheless syner til Dr Joseph McCabe som seier om misjonsbefalinga, "Ho blei lagt til evangeliet som forfalsking då presteskapet blei forma." Wheless meiner befalinga var del i propaganda mynta på ikkje-jødar etter at jødane massivt hadde avvist Jesus og sekta hans. [Litt meir]