Knapt 300 munnhell og talemåtar

"Alle taler om at eg drikk, men ingen om at eg tørstar", sa mannen.

Everybody talks of my drinking, but no one of my thirsting, said the man. [Br 40]

"Alt godt kjem ovanfrå", sa mannen, kona fekk ein takstein i hovudet.

All good things come from above, said the man; his wife got hit by a falling tile. [Br 137]

"Alt har ein ende. Gud gi eg hadde ingen", sa guten, han skulle ha ris. [Ae 209, Br 45]

"Alt monnar", sa musa, ho pissa i sjøen.

Every little helps, said the mouse; she pissed in the sea. [Oy 217]

"Berre gift deg", sa mannen; han såg katten leika seg. jf. Den som har det for godt, skal gifte seg.

Just you get married, said the man; he saw the cat was playing. [Oy 203]

"De kan no bere stein mens de kviler", sa mannen til drengane sine.
[Br 108]

"Dei er ikkje englar alle som nakne er", sa mannen, han såg kona lauge seg. [Br 45]

"Dei er sure", sa reven om rognebæra; han kunne ikkje nå dei. [Oy 228]

"Denne veka går fort, - i overmorgon er det alt onsdag", sa mannen.* [Br 164]

"Der blei lusa lurt", sa mannen; han brende opp skjorta si.

This time the lice were fooled, said the man; he set his shirt on fire. [Oy 215]

"Dess før eg blir ferdig, dess før blir eg fri", sa jenta, ho tok gryta av då grauten var halvkokt. [Br 51]

"Det blir no inga moro før eg kjem", sa tjuven; han såg folket gjekk til galgen. [Oy 217]

"Det drar den vegen med oss alle", sa jomfrua, ho såg åtte brurepar. [Go 108]

"Det er alt det same", sa mannen; han steig opp på hesten og datt ned på den andre sida. [Oy 221]

"Det er betre å få juling enn å vantrivast", sa guten. [Br 20]

"Det er botn i meg også", sa jenta, ho hadde spist ei halv goro. [Go 108]

"Det er det same kor eg slit mi tid", sa mannen, han låg i grøfta. [Go 104]

"Det er ein overgang", sa reven; dei snudde skinnet på han. [Oy 234]

"Det er fritt val, men den som ikkje vil, han skal", sa presten. [Br 189]

"Det er fusk med alt så nær som søtmjølk - og den blandar dei vatn i", sa mannen. [Br 127]

"Det er god potetmold her", sa kallen, dei grov ned kjerringa. [Br 127]

"Det er godt alt saman; først det eine og så det andre", sa mannen; dei spurde kva slags vin han ville ha. [Oy 204]

"Det er godt eg har ikkje gjort verre vondt enn at eg kan komme att der eg har vore før", sa kjerringa, ho kom på slaveriet tredje gongen. [By 194]

"Det er ikkje godt alt som kjem ovanfrå", sa mannen, han fekk ein takstein i hovudet. [Br 70]

"Det er ikkje greitt", sa guten; han fekk bek i håret. [Oy 205]

"Det er ikkje greitt", sa jenta, ho steikte frosk i vaffeljernet. [Go 107]

"Det er ikkje så nøye, berre det er akkurat", sa mannen. [Br 135]

"Det er langt fram", sa tjuven, han gjekk til galgen. [Go 104]

"Det er langt fram", sa tjuven; han skulle til galgen. [Oy 213]

"Det er lett å rive rote", sa kjerringa; ho reiv øyret av den andre. [Oy 221]

"Det er mangt stygt i sjøen", sa mannen, han såg kona svømte. [Br 152]

"Det er mykje vondt i verda", sa guten; han skulle lære å lese. [Oy 234]

"Det er no ein overgang", sa reven, dei flådde skinnet av han. [Br 55]

"Det går opp og ned her i livet", sa heisføraren. [Oy 199]

"Det går rundt", sa mannen, han stod på kverna. [Go 106]

"Det går så opp og ned", sa heisføraren. [Br 76]

"Det går vilt for seg borti Russland", sa mannen, han snudde bladet opp ned mens han las. [Br 114]

"Det har ingen hast for mi skuld", sa mannen, han skulle hengast. [Br 80]

"Det hender ofte slikt på sjøen", sa selen; han blei skoten i auget. [Oy 207]

"Det høyrer med til dansen", sa guten; han datt i koll. [Oy 209]

"Det kan bli for mykje av det gode òg", sa mannen, han fekk møkkalasset over seg. [Br 70]

"Det kjem som smurt", sa presten, han mangla bukseknapp og fann to i kollektskåla.*. [Br 140]

"Det manglar meg berre elleve skjorter på tylfta, og når ho mor har storvask, lyt eg ligge", sa guten. [Br 158]

"Det monnar, det monnar", sa snigelen, han låg på dørstokken i åtte år.*. [Br 128]

"Det regnar ute", sa Gunnhild, ho sat under bjørka. [Go 107]

"Det skal bedømmast etter tre manns skjønnheit", sa han som sat i heradsstyret. [Br 102]

"Det tar då av for noko", sa mannen, han bar støvlane på ryggen. [Go 106]

"Det var andre korn det", sa kjerringa, ho beit i muselorten. [Go 107]

"Det var da inga ku heller", sa mannen, han miste kona. [Go 104]

"Det var eit koseleg lag - vi talte vondt om andre og hadde det artig", sa byfrua. [Br 111]

"Det var fine skålegåver", sa mannen, kjerringa slengde pissepotta etter han. (Skålegåve er pengar ein gir til brur og brudgom (og spelemann) i bryllaup. Ei tom ølskål blir då send rundt til gjestane til å legge skålegåvene i.). [Br 76]

"Det var folk på den garden; dei hadde så nær bede meg inn." [By 196]

"Det var ikkje meir du ville?" sa jenta, guten fridde til ho. [Br 58]

"Det var rare gryn", sa mannen, han malte muselort. [Ae 208]

"Dette var andre bollar, det", sa mannen, han beit i hestelorten. [Br 26]

"Dette var godt", sa mannen, han åt suppe med ei stoppenål. [Go 44]

"Du fall i god jord", sa kona, kallen blei gravlagt. [Br 92]

"Du får tole såpass, pus", sa guten, han stappa katten i omnen. [Br 180]

"Du skjøner vel spøk", sa slusken, han hadde slått ut auget på kameraten. [Br 167]

"Eg blei storkjefta av di vi åt med treskeier heime", sa guten. [Br 95]

"Eg bryr meg ikkje om det som går føre seg bak ryggen min", sa guten, han fekk ris på rumpa. [Br 146]

"Eg er glad med alt som er vel unnagjort", sa mannen, han åt frukosten til kvelds.*. [Go 104]

"Eg hadde ein hund i fjorten år, og vaska verken fat eller skål", sa mannen. [Br 190]

"Eg har ikkje noka tru på ulven sidan han beit hovudet av han far", sa lappguten. [Br 190]

"Eg har ikkje stole pengar som du har gjort (laga)", sa mannen. [Br 168]

"Eg kjenner krutet", sa guten, han skaut med nepefrø. [Go 106]

"Eg skulle ønske vinden ville vende seg til eg skal heim att", sa kjerringa, ho rodde i motvind. [Br 196]

"Eg tar det eg har, eg", sa kona, ho tørka av bordet med hokatten. [Br 97]

"Eg tregar (angrar) på den gode trøya", sa kjerringa då mannen blei borte på sjøen. [Oy 230, Go 108]

"Eg veit ikkje kva du gryler for, det står no ikkje om livet", sa mannen, han skulle slakte grisen. [Br 39-40]

"Eg veit ikkje kva du gryler for", sa mannen, han rende kniven i grisen. [Br 73]

"Eg visste det bar den vegen", sa mannen, han hadde villa seg. [Br 198]

"Ein får ta det som det kjem", sa mannen, kona heiv pissepotta etter han. [Br 174]

"Ein får vere glad ein er til - det er mange som ikkje er det", sa guten. [Br 178]

"Ein kan ikkje gjere alle til laks (lags)", sa Vårherre då han skapte silda. [Br 111]

"Ein lyt stundom bruke både bøn og bannskap", sa nordlendingen. [Br 34]

"Fint skal det vere", sa kona, ho fekk ei mahogniflis i rumpa. [Br 52]

"Fram skal eg, om eg så skal gå baklengs", sa guten. [Br 57]

"Fulorda er ikkje for mange; det er så mange som skal ha", sa kjerringa [jf. sladder]. [Oy 202]

"Gi vinden ville vende seg til eg skal heim att", sa kjerringa, ho rodde i motvind. [By 194]

"Godt mål skal du få", sa kremmaren, han skar så knipent at fingeren følgde med. [Br 129]

"Gå over brua, så slepp du va'", seier dei til dei som knotar og seier "hva". [Br 102]

"Han er ikkje så farleg som han er stygg til", sa kona om kallen. [Br 61]

"Han er så god som natta er lang", sa jenta om guten. [Br 132]

"Han har nase som ein hauk og kjeft som ein gauk, så han slår seg nok fram i verda", sa faren om sonen. [Br 194]

"Han skal nok lære å gå, om han ikkje blir nokon dansar", sa kona, ho fekk ein einføtt son. [Br 37]

"Hardt mot hardt", sa kjerringa; ho datt i berget. [Oy 206]

"Her er dårlege tider no", sa bedemannen, "det døyr berre to i veka.". [Ae 209, Go 103]

"Her hjelper det ikkje med bøn, her lyt det møkk til", sa presten, han såg på åkeren. [Br 129]

"I sted hengte jei nøielen på spigerer - og no ser eg korkje lykelen eller spikaren", sa jenta som hadde tent i byen. [Br 102]

"Ikkje alt som likkar (lear seg) er laust", sa reven, han beit vêren i pungen (og kunne ikkje komme seg laus). [Br 112]

"Ikkje det spøtt", sa mannen, dei spurde om han ikkje kunne høyre. [Go 106]

"Ikkje skal ein bøye seg", sa mannen, han skeit ståande. [Ae 208]

"Ingen veit kor haren går", sa mannen; han sette snara på taket. [Oy 206]

"Ingen veit kva han eig før han skal flytte", sa mannen, han bar på ein tresko og eit trådnøste. [Br 55]

"Ja, kva gjer ikkje folk for pengar", sa kjerringa, ho fekk sjå ein neger. [Br 138]

"Jammen sa eg smør", sa kjerringa, ho gjorde i kinna. [Br 162]

"Kor rart med alle mykje nærare innpå seg", sa kjerringa på campingferie.

"Kunsten er mangfaldig", sa kjerringa, ho reiv håret av mannen med ei eldtong. [Go 107]

"Kvar si lyst", sa kjellarmannen, då andre slost, drakk han. [Br 121]

"Kvar si lyst", sa kjellarmannen; han drakk og hine slåst. [Oy 215]

"Kvass er ho, det veit eg, men kor ho har brynet sitt, det veit eg ikkje", sa mannen om kona si. [Br 31]

"Kvinne kjenner kvinne best", sa den kvinnelege gynekologen. "Likar ikkje du meg, så får eg like meg sjølv", sa friaren då han fekk nei. [Oy 214]

"Mangt blir gjort for moro", sa mannen, han sleit håret av kona. [Br 127]

"Men eg narrar lusa, eg", sa mannen, han brende opp badstua med alle kleda. [Go 104]

"Ned med brennevinet", sa mannen, han sette flaska for munnen og drakk av tuten. [Br 29]

"Nei, eg får vel til att", sa presten, han hadde sovna på stolen. [Br 140]

"No har eg høyrt det også", sa mannen, øyrehinna sprakk. [Br 89]

"No skal de få sjå på kast", sa mannen, han dansa halling med katten. [Br 95]

"No skal du jammen få sjå", sa mannen, han stakk ut auget på kjerringa. [Br 153]

"No skal du sjå", sa sogningen; han datt ned av kyrkjetaket. [By 193]

"Nok sunge, berre ber ut", sa mannen, dei skulle gravlegge kona hans. [Go 103]

"Nordavinden er kald, same kor han kjem frå", sa kjerringa. [Oy 218]

"Oppover vann haren, men nedover tapte eg", sa mannen. [Go 103]

"Passeleg pølse er best", sa presten i Halland, der dei baud han den store magepølsa. [Oy 115]

"Prat du, det er ikkje vettet som heftar deg", sa mannen til kona. [Br 197]

"Ramn er også fugl", sa jenta. [Go 107]

"Reint skal det vere", sa kjerringa, ho sopte søppelet under senga. [Go 107]

"Rekninga kan aldri lyge", sa guten; han hadde rekna ut at han var eldre enn far sin. [Oy 220]

"Set du meg i mold, skal du få både ære og soll (ihoprørt mat), men set du meg på stein, skal du få suge berre bein", sa poteta. [Br 139]

"Sjøen tærer", sa mannen; han åt opp nista si på første halvmila. [Oz294]

"Skal det bli vennskap mellom oss, må de kvitte dykk med dei sinte hundane", sa ulven til sauane. [Br 160]

"Skit, la gå", sa kjerringa, ho drog i snora. [Br 156]

"Slik skal bonden ha det", sa kremmaren, han blanda sand i sukkeret. [Ae 209]

"Spøk med din like og ikkje med meg", sa feiaren til kolbrennaren. [Oy 226]

"Stakkars kongen som må kjemme seg kvar dag", sa mannen, han kjemma seg og miste nokre flokete hårtustar.*. [Go 106]

"Store hus er kalde", sa mannen, han låg ute julekvelden. [Go 104]

"Stygt, men sterkt", sa hinguten (fanden), han sauma att auga på mor si med bastetau. [Br 12]

"Takk, Sivertsen, det er nok no", sa mannen, han låg full i fjøra mens sjøen flødde opp i munnen på han. [Br 134]

"Tala kan ikkje lyge", sa guten, han hadde rekna ut at han var eldre enn far sin. [Br 142]

"Var det du eller var det bror din som døydde i fjor?" spurde mannen. [Br 42]

"Vi brukar ikkje den klattebakinga hos oss. Når vi baker om morgonen, så har vi heile dagen", sa kjerringa. [Go 106]

"Vi kom til snille folk", sa fanten, "vi hadde så nær fått mat.". [Go 106]

"Vi skal alle den vegen", sa veslejenta; ho såg brurene gå i kyrkja. [Oy 232]

"Vi treng ikkje bede om dagleg brød så lenge vi har kaker", sa kona. [Br 94]

"Vårherre skulle ha skapt oss heilvaksne, så hadde vi sleppt den forbaska vomma", sa mannen. [Br 198]

"Å du vide verd", sa mannen; han hadde reist ei mil. [Oy 233, By 193]

Beina stikk ikkje i han (han er feit og fyldig). [Oy 195]

Byte som brør (med lik velvilje). [Oy 197]

Dei er reint ut på marka komne (ganske forarma, så godt som husville). [Oy 216]

Dei fer over det med ein harefot (svært lausleg). [Oy 206]

Dei har ei høne å plukke (ein tvist å avgjere). [Oy 209]

Dei har ikkje bratte brauter å gå. [Oy 196]

Dei har årene sine ute (dei er i rørsle for å passe høvet). [Oy 194]

Dei heng i hop som humlestilkar (eller erteris). [Oy 206]

Dei lever i hop som hund og katt (i kiv og strid). [Oy 215]

Dei ligg under lokk (er daude og gravlagde). [Oy 214]

Dei pløyer på stormyra (på havet). [Oy 227]

Dei pryder seg med framande fjør (med lånt pryd). [Oy 219]

Dei ror kvar sin båt (strever kvar til sin side; der er inga semje mellom dei). [Oy 220]

Dei sette seg på bakføtene (Dei budde seg til motstand). [Oy 194]

Dei set opp nasen og seier nei (dei nektar å lye). [Oy 218]

Dei skyt på same skiva (har same formål). [Oy 224]

Dei slår det bort i vind og vêr (dei ensa det ikkje). [Oy 233]

Dei syng på siste verset (er snart ferdige). [Oy 228]

Dei vaska han vel på baken (Dei baktalte han dyktig). [Oy 194]

Dei ville gjere ramnemat av han (ville øydelegge han). [Oy 219]

Den eine held og den andre slår (dei er like skuldige). [Oy 205]

Der det er mange hender, er mange munnar. [Oy 236]

Der er mange krokar og flokar (forviklingar). [Oy 212]

Der fekk han vatn på mølla si (blei styrka, fekk eit gunstig høve). [Oy 232]

Det er enten ofsen eller vansen (Det blir enten for mykje eller for lite). [Oy 218]

Det er beint fram som fot i hose (enkelt). [Oy 195]

Det er berre frå hand og i munn (ikkje meir enn du straks kan ete). [Oy 206]

Det er den tida då mjølka kryp opp i horna (tida med knapt fôr, då det vankar lite mjølk). [Oy 216-17]

Det er det som munkane slåst om (det er nettopp knuten, det somme ikkje blir einige om). [Oy 217]

Det er ein vegg or huset (ein viktig del er vekk). [Oy 232]

Det er eit langt lerret å bleike (den saka vil ikkje så snart bli avgjort). [Oy 214]

Det er for lite til troll og for mykje til menneske (om ein ufredeleg, slem person). [Oy 230]

Det er ikkje av lunga, det er berre av tunga (er ikkje av hjartet, ikkje alvor). [Oy 215]

Det er ikkje til å løfte foten for (ingen umak verdt). [Oy 201]

Det er ingenting i vegen for det (ingenting til hinder). [Oy 232]

Det er låkt at det er sagt, og verre at det er sant. [Oy 213]

Det er mange berg i vegen (der er store hindringar). [Oy 195]

Det er mange kråker om kornet (Der er mange som søker etter det, eller det er mange å skifte imellom). [Oy 212]

Det er ofte minst verdt, som er mest vørdt. [Oy 237]

Det er på god veg (det har gode utsikter). [Oy 232]

Det er som å gripe ålen om sporden (fåfengt). [Oy 194]

Det er som å kjøpe grisen i sekken (usett). [Oy 205]

Det er som å skvette vatn på gåsa (det har ikkje verknad). [Oy 224]

Det går den vegen som høna skrapar (eller sparkar. Dvs. det går tilbake). [Oy 203]

Det går inn det eine øyret og ut det andre (du høyrer det nok, men gløymer det straks). [Oy 235]

Det går over skrevet (det stig for høgt). [Oy 224]

Det går sniglegangen (yttarst seint). [Oy 225]

Det har verken rot eller fot (har ingen basis). [Oy 221]

Det heng saman som tørr sand (det heng ikkje saman). [Oy 206]

Det kan heppe og det kan gleppe (Det kan lykkast, men det kan også slå feil). [Oy 207]

Det kan ikkje vere to soler på same himmelen. [Oy 236]

Det kjem som julaftan på kjerringa (for fort). [Oy 210]

Det ligg fremst på tunga (t.d. eit namn du kjenner, men ikkje kan hugse med det same). [Oy 202]

Det skal anna til enn "kona som ligg". [Oy 193]

Det skal meir til enn to tomme hender. [Oy 193]

Det somtid fell, og somtid flør (det går opp og ned). [jf. Oy 199]

Det tok ein stein ifrå hjartet (var ei stor lette). [Oy 227]

Det var ein av rette berget (av den ekte sorten). [Oy 195]

Det var enden på visa (det blei utfallet). [Oy 199]

Det var på eit hangande hår (på nippet). [Oy 207]

Det var så ein stein kunne gråte (svært sørgeleg). [Oy 227]

Det veg ikkje så mykje som det ruvar (er ikkje så viktig som det synest). [Oy 232]

Det vil enten bere eller breste (særleg om is). [Oy 195]

Driv naglen mens han går (nytt høvet godt). [Oy 217]

Du går då ikkje etter glør (Du har likevel ikkje så stor hast at du ikkje kan kvile litt). [Oy 204]

Du veit om ein heilag mann, men ikkje kor han bur (du veit noko, men ikkje nok). [Oy 207]

Då var det ein annan vind i skyene (då hadde stemninga endra seg). [Oy 233]

Då visste eg kva klokka hadde slått (då merkte eg korleis sakene stod). [Oy 211]

Eg skal ikkje stikke noko under stol (ikkje løyne noko). [Oy 227]

Eg skal syna han eit firkanta hol (vise han døra). [Oy 208]

Eg stod som på glør (høgst uroleg og redd). [Oy 204]

Eg ville ikkje skjemme hendene på han (ikkje nedlate meg til å slåss med han). [Oy 206]

Eg ville ikkje tru mine eigne auge. [Oy 230]

Eg ville ikkje vere i hans klede (i hans stad i den stillinga som han no er kommen i). [Oy 211]

Ein får bite seg i leppa og teie (kjempe mot harmen sin). [Oy 195]

Ein gong fager og fin, ein annan gong som eit svin. [Oy 199]

Ein snurr på tråden (ei forvikling). [Oy 225]

Fare nord- og nedetter (fare ei uferd). jf. norrønt: Nidr ok nordr liggr helvegr . [Oy 218]

Fattigmanns seng er snart oppreidd. [Oy 236]

Gråtande friar, berrføtt smed, sta hest og stam prest: Kven likar du best? (På skotsk er eit liknande ordspråk om ei brummande ku, ei galande høne og ei plystrande jente). [Oy 159]

Gå i barndommen (bli sløv av alder). [Oy 195]

Ha auga med seg (sjå seg vel omkring). [Oy 194]

Ha bukta og begge endane (ha det heile i si makt; ha alle fordelane). [Oy 197]

Han bad om godt vêr (om skånsel). [Oy 232]

Han bannar ikkje kråka (han har ikkje hjarte til å gjere skade). [Oy 194]

Han beinlaus bankar på veggen (om vinden). [Oy 195]

Han blei raud i kammen (opprørt, hissig). [Oy 219]

Han er både bjørn og okse (er retteleg dyktig, klarer seg på alle kantar). [Oy 196]

Han er høgste hanen i korga (den fornemste i laget). [Oy 206]

Han er ikkje kommen på si rette hylle (i ei stilling som kunne passe han). [Oy 209]

Han er ikkje snar i snuinga (er seinferdig). [Oy 225]

Han fekk andre auga å sjå med (kom til ei anna oppfatning, fekk andre tankar om tingen). [Oy 194]

Han fekk for lang taum (for mykje fridom). [Oy 229]

Han fekk lang nase (blei narra, skuffa). [Oy 218]

Han fekk verken vått eller tørt (verken mat eller drikke). [Oy 234]

Han fer som vatn i eit trau (er svært lett å påverke, svært ustadig). [Oy 232]

Han får gå på kattefoten (sakte, varsamt). [Oy 210]

Han får ta skeia i ei anna hand (prøve tingen på ein annan måte). [Oy 223]

Han gav dei ein god dag (han tok seg ikkje av dei). [Oy 197]

Han gjekk som ein dengd hund (retteleg skamfull). [Oy 198]

Han gjekk vegen og gløymde ærendet. [Oy 232]

Han går som katten om heit graut (har god lyst, men tør ikkje gripe tak). [Oy 210]

Han har det som spelemannen: Best borte og verst heime. [Oy 226]

Han har eit kje i ura (Han har noko å vakte på, ein liten skatt å sjå til). [Oy 210]

Han har ikkje døravettet (gløymer å late att døra). [Oy 198]

Han har rørt i ei kvefsebol (Han har pådratt seg hat, oppegga eit parti imot seg, osv.). [Oy 212]

Han har stanga horna av seg (Han har fått nok av strid(en); han har rast ut). [Oy 208]

Han har vore ute ei vinternatt før. [Oy 231]

Han kan meir enn å mate seg (kan somt som ikkje er vanleg kjent). [Oy 216]

Han kom så det plystra i nasen på han (kom brått og/eller opphissa). [Oy 218]

Han laut gå bikkjestranda (hadde ikkje båt og laut gå ein omveg). [Oy 195]

Han laut mate krabben (gi krabben mat, dvs. brekke seg av sjøsjuke). [Oy 212]

Han laut slå på ein annan streng (prøve på ein annan måte, tale i ein annan tone). [Oy 227]

Han legg ikkje fingrane imellom (han slår hardt). [Oy 200]

Han lét som ein sjø (klynka og klaga og bar seg lenge). [Oy 213]

Han må vere fødd i kvernhuset (om ein som taler uvanleg høgt). [Oy 212]

Han rir ikkje same dagen som han salar (er sein). [Oy 220]

Han sel ikkje høna si i vått vêr (han passer nok på den beste tida). [Oy 209]

Han ser ikkje skogen for tre (manglar overblikk, ser for mykje på enkeltting). [Oy 224]

Han sit i skuld oppunder øyra (er svært forgjelda). [Oy 224]

Han sit som ei skjor på skigarden (speidande). [Oy 223]

Han skal no alltid syde opp som ei suppegryte (om eit brushovud). [Oz294]

Han skryt av ølet udrukke (for tidleg). [Oy 224]

Han slit ikkje silke (strir med armod). [Oy 225]

Han sparer ikkje på humlen (han gir rikeleg av det bitre). [Oy 225]

Han tar det ikkje tungt (sørger ikkje over det). [Oy 228]

Han var ikkje tørr attom øyra enda (var enno berre eit barn). [Oy 230]

Han visste ikkje si arme råd (var ganske rådvill). [Oy 219]

I dag meg, i morgon deg (du kan vente noko liknande sjølv). [Oy 197]

I morgon skal det smelle (skal saka avgjerast). [Oy 225]

I mørket er alt like svart. [Oy 236]

I sju lange og sju breie (svært lenge). [Oy 233]

I slikt vatn får ein slike fiskar. [Oy 232]

Ikkje heil i hovudet (ikkje rett i hovudet). [Oy 207]

Ingen kan sjå botn i han (greier ikkje å forstå kva han eigentleg meiner). [Oy 196]

Kan eg ikkje få det, så får eg då sjå det [eigna for tilskodarkultur]. [Oy 200]

Kjem eg, så ser du meg (det er uvisst om eg kjem). [Oy 211]

Kva gjer ikkje tysken for pengar? sa mannen; han såg ein apekatt ( Was macht der Deutche nicht für 's Geld?). [Oy 230-31]

Kvar ein vil gjerne gi ei forklaring som er gunstig for han sjølv [IA]. [Oy 236]

Kvinne kjenner kvinne best. [Oy 236]

La dei gjere det betre, som kan betre. [Oy 204]

La dei ikkje spele deg på nasen (Gjere narr av deg). [Oy 218]

La dei segle sin eigen sjø (skøyte seg sjølv). [Oy 222]

Legge hovudet i bløyt (grunne på noko, studere). [Oy 208]

Leite opp att gamle tufter (besøke den førre heimen sin, eller fødestaden). [Oy 230]

Lyg han, så lyg eg (når du berre seier kva ein annan har sagt). [Oy 215]

No er eg ikkje redd om hunden gjer (blir sagt når du har fått forråd i huset så du kan ta imot ein kommande gjest. Hunden gjer nemleg når det kjem framande). [Oy 209]

På berre bakken (forarma, husvill). [Oy 194]

Same guten spelar same slåtten (om ein som alltid bringer same sak på bane). [Oy 205]

Slå eit slag (gjere eit forsøk). [Oy 224]

Slå fillene sine i hop (slå seg saman, gifte seg. Om fattige folk.)[Oy 200]

Slå store boltar med lite hovud (skryte). [Oy 196]

Slå to fluger med ein smekk. [Oy 201]

Som å bere vatn i eit såld (ganske unyttig). [Oy 232]

Som å bere vatn i elva (om unødig strev). [Oy 232]

Så feit som ein gjødd galte (eller nise). [Oy 200]

Sår er sjeldan så vel grodd at ikkje arret synest. [Oy 236]

Trøytt som ein makk. [Oy 230]

Vi kom til snilt folk; vi hadde så nær fått mat (spottande om uvennleg mottaking). [Oy 201]

Vi slit på tida (Vi fordriv tida med slit og slep - ofte eit svar på spørsmål om korleis det står til. [Oy 225].