E

Eg må vel gå på Guds grøne jord når eg ikkje rotar.

I take it I may walk in green fields if I don't ruin them.* [Go 37]

Eg ville ikkje legge stein til byrda.

I wouldn't add stones to the burden. [By 201]

Ei blid kone er sjeldan vare.

A sweet-tempered wife is a rare find.

Ei enke veit meir enn ei jente.

A widow knows more than a girl. [Go 56]

Ei flygande kråke får noko, ei sittande ikkje noko.

A flying crow gets something, a sitting one gets nothing. [Go 90]

Ei god helse er meir enn rikdom.

Fair health is more than wealth. [Oy 58]

Ei god kone er beste husbunaden (Bunad, her: ting som trengst til hushaldet). [Oy 76]

Ei god meining er ofte betre enn ei lang bønn. [*Go 77]

Ei god sak gir godt mot. [Go 25]

Ei god vise blir ikkje sungen for ofte • Ei god vise er ikkje for ofte sungen. [Br 197, Oy 181]

Ei grå kufte kan ha mykje under seg. [Oy 79]

Ei kjerring kan ause ut med ei skei det ein mann fører heim med hest og slede. [Go 59]

Ei kokke som sit og ein skreddar som står gjeld for eit stygt syn. [*Br 171]

Ei kone utan taus får tene seg sjølv. [Oy 76]

Ei krone spart er ei krone tent. [Br 105]

Ei kufte og ein kjole er mest like gode. [Oy 79]

Ei lat kjerring gjer ein lurvete kall. [Go 59]

Ei lita hand kan stundom gi stor hjelp. [Oy 53]

Ei lita kvild er alltid god for den som er trøytt og mod. [Oy 81]

Ei lita teneste opnar for gjengjeld [IA]. [Oy 6]

Ei lita tue kan velte eit stort lass. [Oy 162]

Ei lita tå kan verke mykje. [Oy 154]

Ei nyttig kone og ein god hest set mannen på fote. [Br 104]

Ei skei full er ein smak og ingen mat. [Go 46]

Ei stor stove vil ha stort stabbur (stor huslyd treng mykje forsyning). [Oy 145]

Ei tom hand i eit framand land er hjartesorg. [Go 61]

Ei velgjerd er snart gløymt. [Oy 174]

Eige bu er alltid best. [By 174]

Eigne hender tener oss best. [Oy 54]

Ein allmenningsveg er jamt lett å finne. [*Go 79]

Ein ber ikkje betre bør enn mykje vett. [Br 34, 198]

Ein bete med ro er betre enn ti med uro. [Go 44]

Ein blir aldri for gammal til song. [Oy 40]

Ein blir aldri for gammal til å lære. [Oy 40]

Ein blir ikkje mett av berre matlukt. [Oy 102]

Ein blir ikkje mett med det at ein ser på maten. [Oy 102]

Ein blir ikkje mettare av å sjå på maten. [Go 44]

Ein blir lei av leiken, enda om han er god. [Oy 86]

Ein bonde på føtene er høgare enn ein herremann på knea. [Go 33]

Ein bra mann blir ikkje verre for det om ein hund gøyr etter han. [Br 86]

Ein broten stav er vond å støtte (stø) seg på. [Go 24, Oy 143]

Ein by er (blir) ikkje bygt på ein dag. [Oy 16, jf. Br 33]

Ein byter stundom bort ku i verre naut. [Br 107]

Ein drikk like godt av små bekkar som store. [Oy 21]

Ein driv helst ikkje naglar med berre neven. [*Oy 106]

Ein einsleg sau kan trivast ille. [Go 85]

Ein ende skal allting (all ting) ha. [Ae 89, By 188]

Ein er ikkje fullt fattig før ein har mist vettet. [Go 96]

Ein et seg ikkje meir enn mett om ein er rik. [Oy 25]

Ein etlar seg vide der ein aldri kjem. [Oy 26]

Ein fangar fisk med agn, og folk med fagre ord. [By 165]

Ein fangar ingen fugl berre med handa. [Go 86]

Ein fattig heim er betre enn ingen. [Oy 57]

Ein fattig heim kan bli betre enn ingen. [*Go 61]

Ein finn like snart ein gammal gap som ein ung. [Oy 42]

Ein finn somtid ein venn der ein ikkje ventar. [Oy 178]

Ein fiskar og ein friar får ha godt tolmod. [Go 86]

Ein fugl i handa er betre enn ti i skogen (eller på taket). [Oy 37]

Ein fyller ingen mage med fagre ord. [Oy 112]

Ein fyller ingen sekk med fagre ord. [Oy 127]

Ein får bake som ein er mjølbudd til. [Br 14]

Ein får bruke hammaren mens jernet er heitt. [Oy 53]

Ein får både vare seg og våge seg. [Oy 169]

Ein får ete som ein koker til. [Br 47]

Ein får følge ein annan til ein blir sin eigen. [Br 10]

Ein får hamre mens jernet er heitt. [Oy 53]

Ein får hauste som ein sår til. [Br 173]

Ein får ikkje blåse så belgen [blåsebelgen, buken, vomma] rivnar. [Oy 11]

Ein får ikkje fly før vengane er vaksne. [Oy 33]

Ein får ikkje frø når ein bryt av blomen. [Oy 37]

Ein får ikkje godt korn av låk åker. [Br 104]

Ein får ikkje gå for nær ein god venn. [Go 65]

Ein får ikkje kvede høgare ein halsen toler. [Oy 80]

Ein får ikkje legge meir på seg enn ein kan bere. [Oy 86]

Ein får ikkje legge åkeren øyde for ugraset. [Oy 5]

Ein får ikkje lenger fred enn grannen vil. [Oy 36]

Ein får ikkje ottast for alt som kan komme. [Oy 112]

Ein får ikkje rette foten lenger enn fellen rekk (i senga). [Oy 35, By 167]

Ein får ikkje seie meir enn ein kan sanne. [Oy 126]

Ein får ikkje sette geita til å gjete hagen. [Oy 43]

Ein får ikkje skremme den fuglen ein vil fange. [Oy 134]

Ein får ikkje synge høgare enn halsen toler. [Oy 151]

Ein får ikkje to mågar med ei dotter. [Oy 100]

Ein får ikkje vett før ein ikkje lenger har bruk for det. [Oy 181]

Ein får ikkje øyde meir enn ein avlar. [Oy 188]

Ein får ingen ting for ingenting her i verda. [Br 90]

Ein får krype til ein lærer gå. [Oy 77]

Ein får laga rettane etter kor god råd ein har [hs etter råda]. [Oy 119]

Ein får leve etter landsens sed. [Oy 91]

Ein får lov følge eller land fly. [Oy 92]

Ein får no ikkje teie til alt som folk vil seie. [Oy 154]

Ein får ofte lov for lite, og last for endå mindre. [Oy 92]

Ein får pløye med den hesten ein har. [Oy 114]

Ein får sette tæring etter næring [tære: bruke opp, bruke av – næring: mat og det å skaffe mat, forsyningar, o.a.]. [Oy 163]

Ein får segle så ein ikkje kollseglar. [Oy 128]

Ein får skape skoen etter foten, og ikkje foten etter skoen (P. Syv).

Ein får slite nokre strengar før ein blir meister. [Oy 146]

Ein får smi jernet mens det er heitt. [Oy 68]

Ein får somtid stor takk for lite, og lita takk for mykje (jf. ros, lov). [Oy 152]

Ein får stille munnen etter matsekken (leve sparsamt når det er lite forråd). [Oy 104, 127]

Ein får stundom leike når ein ikkje lyster. [Oy 87]

Ein får søke seg brød der det finst. [Br 31]

Ein får ta dagen som han kjem. [Go 100, Oy 18]

Ein får ta det sure med det søte. [Ae 131, Br 171]

Ein får ta det vesle når ikkje det store er å få • Ein får ta det små der det store ikkje er å få. [Oy 152, Go 67]

Ein får ta tida som ho kjem (og blir, som ho er). [Oy 155]

Ein får ta tida som ho kjem, og verda som ho er. [By 167]

Ein får ta verda som ho er. [Br 194]

Ein får teie mens ein tygg. [Go 42]

Ein får tole røyken for elden si skuld. [Oy 123]

Ein får tygge etter kva tennene toler. [Oy 163]

Ein får vel væte fingrane når ein vil fiske. [Br 53]

Ein får vere både snøgg og gløgg. [Oy 138]

Ein får vere glad ein blir fødd, om ein ikkje blir gjødd. [Br 68]

Ein gap kan spørje meir enn ti vise kan svare. [Oy 42]

Ein glasvegg gjer mykje lys men liten varme [slik var det før termorutene]. [Oy 46]

Ein god skigard gjer (lagar) ein god granne. [Br 155]

Ein god svømmar kan også søkke ein gong. [Oy 150]

Ein god tømmermann kan tilgi alt, så nær som grankvisten. [Br 109]

Ein god venn er gull verdt. [Oy 178]

Ein gong er ingen sedvane. [Br 71]

Ein gong er ingen vane. [Oy 48]

Ein gong får vere første gongen • Ein gong lyt (får) vere den første. [Oy 48, 39]

Ein gong lyt enden komme. [Oy 24]

Ein gong narra er inga skam; det er verre når det er to gongar. [Oy 107]

Ein gretten venn er betre enn ein leande uvenn. [Oy 178]

Ein gruggen måndag kan varsle ei god veke likevel. [Go 101]

Ein grå kjole er så god som ein blå. [Oy 72]

Ein går lett med ein full pung og tungt med ein tom. [Oy 114]

Ein har ikkje fuglen før ein fangar han. [Oy 27]

Éin hatt høver ikkje for alle hovud. [Oy 55]

Ein helar og ein stelar få begge lik lønn. [Oy 57]

Ein heppen (heldig) time gir meir enn eit år kan avle. [Br 179]

Ein hest kan snuble på fire bein, og ein mann på eit ord. [Go 76]

Ein høg mann blir noko til verje. [Go 33]

Ein jaktar helst lite med den hunden ein må jage til skogs. [Go 85]

Ein kan best finne det ein sjølv har gøymt. [Oy 31]

Ein kan bli lei av godmaten også. [Oy 86]

Ein kan det ein vil (også). [Br 195]

Ein kan erte ein god hund til han vil bite (til han også bit). [*Oy 25, By 162]

Ein kan fare kor ein vil, ein fer ikkje frå seg sjølv. [Oy 28]

Ein kan få høyre mangt om ein ikkje ferdast langt. [Oy 36]

Ein kan gøyme lite lenge. [Oy 90]

Ein kan henge klede på ein gardstaur også [ikkje berre på modellar]. [Oy 75]

Ein kan ikkje både selje og ha det same sidan. [Oy 127]

Ein kan ikkje flå det som ikkje er fanga. [Oy 33]

Ein kan ikkje gifte bort dottera si og ha ho sjølv. [Go 54]

Ein kan ikkje gjere meir enn eitt i senn (ein ting om gongen). [Oy 23]

Ein kan ikkje godt hjelpe den som bygger og den som riv. [Go 65]

Ein kan ikkje ha ryggen varm og vedkroken like heil. [Go 82]

Ein kan ikkje halde med på alle sider. [Oy 52]

Ein kan ikkje henge kjeften på veggen. [Oy 70]

Ein kan ikkje hjelpe både den som bygger opp, og den som riv ned. [Oy 61]

Ein kan ikkje kjøpe alt for pengar.

Ein kan ikkje kjøpe den som kjøper alt [farse]

Ein kan ikkje male med det vatnet som er runne. [Oy 98]

Ein kan ikkje måle alle gode i pengar.

Ein kan ikkje selje fisken før han er fanga.

Ein kan ikkje spare både skillingen og skinnet (Enten må du betale for arbeid eller arbeide sjølv). [Oy 131]

Ein kan ikkje synge og supe i senn [ikkje synge og drikke samtidig]. [Oy 151]

Ein kan ikkje ta ei god mor der ho ikkje er å finne. [Oy 103]

Ein kan ikkje varast for det ein ikkje veit om. [Br 190]

Ein kan ikkje vege alle ord på gullvekt. [Oy 111]

Ein kan ikkje vege alt på gullvekt. [Oy 172]

Ein kan ikkje vente at det skal bli god buhund av ein ulvunge. [Br 32]

Ein kan ikkje vente berre gode dagar og ingen netter.

Ein kan ikkje vere kvar manns venn lenge. [Oy 178]

Ein kan kjøpe gull for dyrt òg. [Ae 148, Br 41]

Ein kan kjøpe gullet for dyrt også. [Oy 51]

Ein kan korse fanden frå seg, men ikkje vonde menneske. [Go 50]

Ein kan kvile like godt på ein stein som på ein stol. [Oy 81]

Ein kan leve av og bruke opp det sju kan samle. [Br 203]

Ein kan leve ille med mykje. [*Oy 90]

Ein kan likså godt kalle ramnen kvit. [By 200]

Ein kan lyge så lenge at ein sjølv trur det er sant. [Br 120]

Ein kan møte mykje på ein lang veg [komme ut for mykje]. [Oy 106]

Ein kan snu seg kor ein vil, ryggen vender akter til. [Oy 137]

Ein kan spå sannare enn ein sjølv trur. [Oy 140]

Ein kan tidsnok få ein halt hest om ein ikkje kjøper han. [Go 93]

Ein kan vanskeleg vege alle ord på gullvekt. [*Br 136]

Ein kan vel bli raud om ein ikkje er redd (eller: raudne). [Oy 115]

Ein kan vel sove om ein ikkje snorkar (hs: ryt). [Oy 139]

Ein kan vel tenke, om ein ikkje tør tale. [Oy 155]

Ein kan vel vere glad, om ein ikkje dansar. [Oy 46]

Ein kan vel vere kar om ein ikkje seier det sjølv. [Oy 69]

Ein kan vel vere spak, om ein ikkje er lat. [Oy 140]

Ein kan velje ille nok om ein ikkje vel det verste. [Oy 174]

Ein kan vere lenge galen før ein merkar det sjølv. [Oy 40]

Ein kastar ikkje perler for svin. [Br 172]

Ein katt får glane på ein konge, så får vel eg glane på det. [Go 32]

Ein kjem ikkje djupare enn til botnen. [Go 50]

Ein kjenner sine vennar best når nøda kjem. [Oy 178]

Ein kjøper ikkje bukken for skjegget (horna) si skuld. [Br 99]

Ein klipper ikkje meir av sauen enn som han har på seg. [Oy 74]

Ein klipper ikkje sauen lenger enn til skinnet. [By 175]

Ein konge treng mange tenarar. [Ae 114]

Ein kvart tomme på ein lang nase gjer stor forskjell (gjer mykje). [Oy 161]

Ein lat får mat. [*Oy 88]

Ein leikar best med sin like. [Oy 87]

Ein leikar så lenge med katten at ein får kjenne klørne hans • Ein leikar så lenge med kjetta [hokatten] at ein får smake klørne hennar. [Oy 87, Br 113]

Ein leitar somtid ute etter det ein har inne. [Oy 87]

Ein leiv er inga niste. [Oy 87]

Ein lever aldri så lenge at ein ikkje har noko ugjort. [Oy 91]

Ein lever ikkje lenge av kjærleik og sønnavind. [Oy 91]

Ein ligg tryggare i hamna enn på havet. [Oy 53]

Ein lita nase er betre enn ingen. [Oy 109]

Ein liten arv er snart oppeten, og stundom ein stor også. [Oy 3]

Ein liten bate fører stundom til skade. [Oy 8]

Ein liten fisk i båten er betre enn ein stor i fjorden. [Go 86]

Ein liten gneiste kan starte (kveike) stor brann. [Oy 47]

Ein liten livgarde er vond å støtte seg på.

Ein liten mann kan få ein stor skugge. [Oy 98]

Ein liten monn er også monn (ein liten tilvekst er ikkje å forakte). [Oy 104]

Ein liten skvett er betre enn ingenting vått. [Oy 135]

Ein liten stein gjer også ein støyt. [Oy 143]

Ein lover mangt i si nød; ein held ikkje alt til ein døyr. [Oy 93]

Ein lykkast ikkje alltid, enda om ein er dugleg nok. [Oy 58]

Ein lyt ale grisen for flesket si skuld. [Oy 50]

Ein lyt fare etter folkesedene. [Oy 28]

Ein lyt forlate mangt i nøda. [By 175]

Ein lyt først i vatnet før ein lærer å svømme. [Oy 170]

Ein lyt først vere barn før ein blir noko betre. [Oy 7]

Ein lyt ha auga med seg. [By 194]

Ein lyt lese det som står skrive. [Br 114]

Ein lyt leve som ein kan og ikkje som ein vil. [By 167]

Ein lyt no stundom ta viljen føre verket. [Go 26]

Ein lyt noko leige når ein ikkje kan eige. [Oy 86]

Ein lyt noko seie når ein ikkje får teie. [Oy 126]

Ein lyt nok gå i dei kleda ein har. [jf. Oy 75]

Ein lyt prøve mykje for føda si skuld. [Oy 36]

Ein lyt sed følge eller land fly. [By 167]

Ein lyt smi mens jernet er heitt. [Br 92]

Ein lyt snu kåpa etter vêret. [Br 110]

Ein lyt somtid ha ufred før ein kan få fred. [Oy 163]

Ein lyt somtid slite silke for armod (må somtid bruke ein kostbar ting fordi ein ikkje har noko simplare for handa - IA). [Oy 128]

Ein lyt somtid spørje øyra meir enn auga (Du får akte meir på kva kjente [vante, kunnige] folk seier enn på kva du straks kan sjå). [Oy 188]

Ein lyt venje seg til den vanen ein treng til. [Oy 174]

Ein lyt vere både snar og var (forsiktig). [Oy 137]

Ein lyt vere om seg og for seg, skal ein få noko i seg og på seg. [Br 61]

Ein lyt vere ærleg om ein ikkje er rik (Vi er pålagt å vere ærlege, men ikkje å vere rike). [Oy 187]

Ein lærer så lenge som ein lever. [Oy 96]

Ein låner til sin venn og krev av sin uvenn. [Oy 86]

Ein mager haust lærer folk å spare. [Oy 55]

Ein mann er ein mann, og eit ord eit ord. [Br 124]

Éin mann styrer båten best. [Go 87]

Ein manns skade er somtid annan manns bate (gagn, vinning o.a.). [Oy 130, Br 154]

Ein manns vilje er ingen rett. [Oy 177]

Ein meter (måler) ikkje opp att til grisen. [Go 43]

Ein minnest mykje og gløymer meir. [Oy 102]

Ein må ikkje forakte lite sår, og ikkje fattige frendar. [Go 68]

Ein må ikkje sage av den greina ein sjølv sit på. [Br 72]

Ein må seie eitkvart når ein ikkje får teie. [Go 77]

Ein må våge å vinne og våge å tape. [Br 199]

Ein narr gjer to, og to gjer fleire. [Go 96]

Ein nordmann pissar sjeldan aleine. [Br 139]

Ein rang dom feller dommaren sjølv. [Br 38]

Ein rister ikkje meir ut av sekken enn det som er i. [Oy 127]

Ein rister ikkje mykje ut av ein tom sekk. [Oy 120]

Ein riv ikkje noko av den som er naken før. [Oy 120]

Ein saknar ein god herre når ein får det verre. [Oy 59]

Ein saknar ein vond herre når ein får ein verre. [Go 82]

Ein seier stundom sannare enn ein sjølv veit. [By 163]

Ein ser best med sine eigne auge. [Oy 160]

Ein ser då fugl når ein ser ei kråke. [Br 106]

Ein ser ikkje lenger inn i mannen enn til tennene (ser ikkje kva han tenker). [Oy 129]

Ein ser ikkje lett sin dårskap før det er for seint. [*Oy 19]

Ein ser snarare eit lyte på andre enn på seg sjølv. [Oy 33]

Ein sit tryggare i fjøra enn på fjorden. [Go 49]

Ein sit tryggare på berget enn i båten. [Go 87]

Ein skabbete sau skjemmer heile hopen • Ein skabbete sau smittar heile flokken. [Oy 125, Br 150]

Ein skal akte seg både for små kvinnfolk og kollete kyr. [*Br 103]

Ein skal alltid ha opne øyre, men ikkje open munn (Alltid høyre, men ikkje alltid tale). [Oy 188]

Ein skal enten ha tol med grannane sine, eller flytte sjølv. [Br 71]

Ein skal bu seg mot uvêret mens godvêret varer. [Br 188]

Ein skal bygge på tufta og ikkje i lufta. [Oy 16]

Ein skal både leve og la leve. [Oy 91]

Ein skal elske sin granne, men la grinda stå ( Love your neighbour, but don't pull down the hedge). [Oy 50]

Ein skal fø folk, men ikkje gjø dei. [Oy 39]

Ein skal først ro til neste nes. [Go 87]

Ein skal først sope framfor si eiga dør. [*Br 41]

Ein skal gi så ein sjølv kan leve. [Oy 44]

Ein skal gøyme noko til den gamle mannen (til seg sjølv i alderdommen - IA). [Oy 52]

Ein skal halde opp mens leiken er god. [Br 113]

Ein skal heller sleppe ni som er saka [skuldige] enn refse ein som er saklaus. [*Oy 136]

Ein skal høyre mykje før øyra dett av (fell av, før ein misser øyra). [Oy 66; Ae 160]

Ein skal håpe det beste og bu seg på det verste (og vere budd på det verste). [Br 199, By 163]

Ein skal ikkje døme hesten etter håra. [Oy 60]

Ein skal ikkje gape meir enn munnen toler. [Oy 42]

Ein skal ikkje gøyme pølsa i hundehuset. [Br 140]

Ein skal ikkje gråte for ukommen skade. [Oy 50]

Ein skal ikkje gå imellom når to stutar stangast. [Go 71]

Ein skal ikkje herme etter den som haltar, ein kan snart sjølv få ein sår fot. [Go 48]

Ein skal ikkje hoppe høgare enn staven rekk. [Oy 62]

Ein skal ikkje kare ut kola før mila er sløkt. [Br 103]

Ein skal ikkje kaste barnet ut med vaskevatnet. [Br 16]

Ein skal ikkje kaste liten fisk før ein får den store. [Go 86]

Ein skal ikkje kaste vekk det gamle før ein har det nye. [Oy 41]

Ein skal ikkje kjøpe grisen (katten) i sekken. [Oy 127, Ae 148]

Ein skal ikkje klage over skade ein ikkje har fått. [Go 66, Oy 73]

Ein skal ikkje kline smør på flesk. [Ae 136]

Ein skal ikkje krøkje seg meir enn at ein kan rette set opp att. [Oy 78]

Ein skal ikkje kveike større eld enn ein sjølv kan sløkke. [Oy 80]

Ein skal ikkje la folk trakke på seg [IA]. [Oy 136]

Ein skal ikkje legge stein på annan manns bør. [Br 167]

Ein skal ikkje legge stein på børa (Ikkje plage den som er nok plaga frå før). [Oy 143]

Ein skal ikkje rose dagen før kvelden er kommen (kjem). [Oy 18, Br 108]

Ein skal ikkje rose det som urøynt er. [Oy 134]

Ein skal ikkje rose isen før ein her kommen over. [Go 49]

Ein skal ikkje rose kornet før det er komme i løa. [Go 83]

Ein skal ikkje rose lykka før leiken lykkast. [Oy 94]

Ein skal ikkje rose råda (utvegen, middelet, lækjemiddelet o.a.) før ho er røynd (prøvt, granska, studert nærare, o.a.). [Oy 116, Br 147, By 164]

Ein skal ikkje rose ølet udrukke. [Oy 122]

Ein skal ikkje selje fisken før han er fanga. [Oy 27]

Ein skal ikkje selje fuglen før han er fanga. [Oy 38]

Ein skal ikkje selje huda av bjørnen før han er fanga. [Oy 10]

Ein skal ikkje selje skinnet til bjørnen før han er fanga. [Oy 27]

Ein skal ikkje sette bukken til å passe havresekken. [Br 32]

Ein skal ikkje sette reven til å gjete gjæsene. [Oy 119]

Ein skal ikkje sjå (skode) hunden på håra. [Oy 63, By 166]

Ein skal ikkje sjå på jentene i kyrkja, men i fjøset. [Go 55]

Ein skal ikkje skode hunden på håra (og fanten på fillene). [Br 86]

Ein skal ikkje skryte av skuta før ho har vore ute i sjøen. [Oy 135]

Ein skal ikkje skryte av ølet som er udrukke. [Oy 187]

Ein skal ikkje slikke seg før ein er smurd. [Go 95]

Ein skal ikkje strekke seg lenger enn [skinn]fellen rekk. [Br 51]

Ein skal ikkje svare før ein blir spurd. [Br 172]

Ein skal ikkje tru alt ein høyrer. [Oy 160]

Ein skal ikkje vekke sovande sorg. [Br 165]

Ein skal ikkje vente store gåver i kvart eit hus (ikkje vente to ostar på ein gard). [Oy 112]

Ein skal ikkje våge alt på eitt kast. [By 172]

Ein skal ingen ting forsverje (Det hender så mangt uventa). [Oy 149]

Ein skal kle seg som dei fleste og leve som dei beste. [Br 101]

Ein skal klippe kleda etter kroppen. [Br 101]

Ein skal klippe ulla, men ikkje skjere skinnet. [Oy 164]

Ein skal knyte band for sekken om han ikkje er full. [Oy 127]

Ein skal knyte bandet for ein halv sekk også. [Oy 127]

Ein skal laste varleg og rose sparsamt (sparleg). [Go 74, Oy 84]

Ein skal leve med mat, men ikkje leve berre for maten. [Oy 90]

Ein skal love varleg og halde det vel. [Oy 92]

Ein skal plukke nøtta når ein ser ho, ikkje når ein treng ho. [*Go 93]

Ein skal segle mens børen blæs. [Br 151]

Ein skal sjå over bordet før ein seier ut ordet (det kan vere å bede for maten). [Br 136]

Ein skal sjå ut når gamlehunden gøyr. [Br 63]

Ein skal skikk følge eller land fly. [Ae 157]

Ein skal skjere mens det er skjært. [By 171]

Ein skal smi mens jernet er varmt. [Ae 140]

Ein skal ta goddagane mens ein får dei. [Oy 48]

Ein skal tru det beste og bu seg (førebu seg) på det verste. [Go 24]

Ein skal tru det beste til ein ser det verste. [Br 183]

Ein skal unna dei andre som ein ønsker seg sjølv. [Oy 166]

Ein skal vente det beste og vere budd mot det verste. [Oy 175]

Ein skal vere glad om ein ikkje får alt ein ønsker. [Oy 46]

Ein skal vere hard i verket, men mild i måtane. [Br 78]

Ein skal vere nøgd, om ein ikkje får fanget fullt. [Oy 110]

Ein skal vere snøgg i kjellaren og lenge i fjøset. [Oy 138]

Ein skal vørde den som har gjort vel. [Oy 184]

Ein skarvehest og ein god hest et like mykje. [Go 84]

Ein skjøner det søte når ein har kjent det sure. [Oy 151]

Ein skjøner ikkje nøgda før nøda kjem. [Oy 110]

Ein skral roar lastar årene. [Oy 121]

Ein skremmer snarare dei gode enn dei vonde. [Oy 134]

Ein spenner ikkje lenger enn foten rekk. [Oy 141]

Ein stakkar er alltid i vegen. [Go 36]

Ein stinn rygg er redd for å bøye seg. [Oy 122]

Ein stor buskap treng eit stort beite. [Oy 16]

Ein stor fot gjer store steg. [Oy 35]

Ein stygg kan vere god, og ein vakker kan vere vond. [Oy 91]

Ein står best på sin eigen fot. [Oy 142]

Ein sup om gongen: det tømmer ei tønne med tida. [By 174]

Ein tar ikkje noko frå den som ingenting har. [Oy 152]

Ein tenker så mykje, og tør så lite. [Oy 155]

Ein time kan øyde meir enn eit år kan avle. [Go 98]

Ein tistel kan og bere blomar. [Oy 156]

Ein treng ikkje fylle det som er fullt frå før. [Oy 38]

Ein treng ikkje gi bakarbarnet brød. [Br 31]

Ein treng ikkje sette lus i skinnfellen. [Br 51]

Ein treng noko i seg og noko på seg. [Oy 159]

Ein tru tenar får sjeldan for stor lønn. [Oy 154]

Ein tøyer seg ikkje lenger enn labben vil rekke. [Oy 163]

Ein utolka draum er som eit uopna brev (frå Talmud).

Ein uvane kan koste mykje. [Oy 167]

Ein uvenn er verst når han lèt som han er venn. [Oy 168]

Ein veit ikkje kor nautet er før det rautar. [Go 78, By 164]

Ein veit ikkje kva mannen er før han får noko makt. [Oy 99]

Ein veit ikkje kva mora var til, før ho er borte. [Br 127]

Ein veit ikkje kva vatnet er verdt før brønnen er tom. [Oy 170]

Ein veit ikkje støtt kva ein kan bli. [*Oy 182]

Ein veit ikkje så mykje som ein skulle. [Oy 181]

Ein veit kva ein har, men ikkje kva ein får. [Ae 84]

Ein vil så mykje og vinn så lite. [Oy 177]

Ein vinn meir med vett enn med strid. [Br 196]

Ein vond tanke spiller mykje godvilje (også: eit godt rykte). [Oy 153]

Ein ønsker mangt som ung; ein får det først som gammal. [Oy 185]

Einkvar vil ha det rommeleg omkring seg i huset (osb.). [Oy 121]

Eit fullt stabbur gjer ei god matmor. [Oy 142]

Eit godt menneske kan også gjerast arg [bli skipla, rykt av lage] [jf Oy 48]

Eit godt ord er like snart sagt som eit vondt. [Go 77]

Eit godt ord gjer meir gagn enn fem vonde. [jf. Oy 111]

Eit godt råd er gull verdt. [Oy 116]

Eit godt øyre får mykje høyre. [Oy 188]

Eit godt år er stutt; eit vondt er alltid for langt. [Oy 5]

Eit hardt plaga sinn er årsak til sjukdom og daude. [Yv 104]

Eit heilt og to halve er ikkje alltid jamgodt. [Oy 57]

Eit korn i senn vil ein gong fylle ein sekk. [Oy 76]

Eit levande lys brenn like godt om ein tenner eit anna med det. [Oy 91]

Eit lite fall har òg si fare. [Go 31]

Eit lite ord gjer somtid store verk •: Eit lite ord gjer stundom store verk. [Oy 111, Go 76]

Eit lite skjer kan bryte store skip. [Oy 132]

Eit lite tre har og sin skugge. [Oy 158]

Eit lys brenn like godt om ein tenner eit anna med det. [Go 64]

Eit låkt ord (rykte) er snart å få, men seint å vaske av seg. [Go 77]

Eit låkt ord vil lenge henge på. [Oy 112]

Eit mein er snart fått; det er ikkje snart avgått. [Oy 101]

Eit narr er vondt å gi seg av med. [Oy 106]

Eit opphav må allting ha. [Oy 166]

Eit ord for mykje set mannen fast. [Go 77]

Eit ord i rette tid er betre enn mange andre. [Oy 111]

Eit ord i tide er betre enn ti i utide. [Oy 111]

Eit stort hus tar lang tid å sope. [Oy 64]

Eit tal rangt gjer heile reknestykket rangt. [*Oy 152]

Eitkvart lyt ein gjere, skal vel vere. [Oy 45]

Eitkvart må den yrkeslause gjere. [Oy 186]

Eitt er å løyse fanden, noko anna å binde han att. [Ae 65]

Eitt er å vere lærd, eit anna vis og klok. (Ludvig Holberg)

Eitt først og anna sidan. [Oy 23]

Eitt lam gir lite ull på rokken. [Oy 83]

Eitt ord i tide er betre enn ti ord i utide. [By 164]

Ekteskapet er som åleteina, dei som er ute vil inn, og dei som er inne vil ut. [By 182, Go 58]

Eld og vatn er vonde herrar men gode tenarar. [Oy 23]

Elden bryr seg ikkje om kven si kåpe han svir. [Br 44]

Elden er ein uvørden gjest. [Oy 23]

Eldste breva (papira, dvs. dokumenta) gir første rett. [Br 28]

Eldste minna varer lengst. [Go 76]

Eldste minna varer lengst. [Oy 102]

Elsk med vett, så varer det lenge. [Oy 24]

Elsken har auge i nakken. [Br 13]

Elsken ser ikkje lett alle lyte. [jf. Oy 24]

Elskhug er vond å gøyme. [Oy 24]

Enden er ofte betre enn byrjinga. [By 188]

Ender er ikkje opphavet lik. [Go 18]

Ender pengane ender mest all fagnad etter kvart.

Enga er mor til åkeren. [Oy 24]

Enten må ein skikk følge eller land fly.

We must either conform to the (prevailing) customs or flee the country. [Go 72]

Eplet dett ikkje av før det er fullmodent. [Oy 25]

Eplet fell ikkje langt ifrå rota (eller treet) • Eplet fell ikkje langt frå stammen. [Oy 25, Ae 187]

Er det gale som det er, får ein trøyste seg med at det kan bli verre sidan.* [Br 184]

Er ein ikkje nemnt, så er ein heller ikkje skjemt. [Br 158]

Er tiggarstaven først blitt varm i handa, vil ein helst ikkje sleppe han. [Br 22]

Ete med presten og drikke med hesten, det høver ikkje. [Go 31]

Etter ein storavlar kjem det ein storøydar. [Br 13]

Etter ord får (kan) gjerning følge. [Oy 112, jf. 54]

Etter søt klåe kjem sur svie. [By 206]

Etter uvêr kjem godvêr. [Oy 167]

Etterpå veit alle mann råd. [Oy 26]

Etterråda er alltid klok. [Br 47]

Ettertanken er god, men føretanken er betre. [Oy 26]