H

Ha dei gamle til råd og dei unge til hjelp. [Oy 40]

Ha, få og må er ikkje noko å gå til bords på. [Go 66]

Hadde han vore klok som nasen er lang til. [Br 131]

Hadde rauva vore av glas, hadde ho gått i knas, men ho er av kjøt og blod, derfor sprekk ho berre i to. [Br 143]

Hadde rauva vore av glas, så hadde ho gått i knas (når ein dett og ikkje slær seg). [By 200]

Hadde vi større vett, så hadde vi mindre strev og stri. [Oy 181]

Hag hand får mangt i stand. [By 169]

Halde opp i rette tid er ein god kunst. [Oy 52]

Hallande lass er lett å velte. [Oy 53]

Halt er betre enn fotlaus. [Oy 53]

Halv bot er inga bot. [Go 80]

Halv skade er betre ein heil. [Oy 130]

Halvgjort skal ein verken rose eller laste. [Ae 139]

Han beinlaus bankar på veggen (om vinden). [By 195]

Han blir alltid mann som noko godt kan. [Oy 98]

Han blir ein gong vørd som er vørdnad verd. [By 166]

Han blir ikkje vis som ikkje er nysgjerrig. [By 161]

Han druknar ikkje som dingle skal. [Br 40]

Han er blind som auget på ei trenål. [Br 135]

Han er ein dåre som kastar hjartet sitt på bordet. [Br 42]

Han er fager som fer fagert fram. [Oy 26]

Han er god å lokke, som vil hoppe etter. [Oy 92]

Han er godt verd som er godt lærd. [Oy 96]

Han er heldig som aldri går eit steg fåfengt. [Oy 30]

Han er heldig som har hus over hovud. [By 177]

Han er ill som ingen ting godt vil sjå. [Oy 66]

Han er klok som lærer av annan manns skade. [Oy 74]

Han er lat som lastar logna (som lastar still sjø fordi han blir nøydt til å ro). [Oy 84]

Han er lett å lokke som etter vil hoppe. [Br 117]

Han er mykje redd som ikkje tør å skjelve. [Oy 122, Go 93]

Han er rik nok, som er nøgd med sine. [Oy 119]

Han er sterk som er klok. [Br 100]

Han er sæl som blir logen på. [Br 120]

Han er så gammal som alle haugar. [By 197]

Han er tofalding fattig som rik har vore. [Br 51]

Han er traust som stein og stø som ein hoggestabbe. [Go 90]

Han er uheldig som svelt i hel i julehelga. [Go 46]

Han fer ikkje heilt ille, som vender i tide. [Br 193]

Han finn alltid nok orsak som strid vil ha. [Br 170]

Han får alltid hjelp som sjølv kan hjelpe. [Go 64]

Han får alltid sko som har skillingen. [Go 70]

Han får ein gong bør som biar (ventar). [By 168, Br 34]

Han får ein gong bør som biar, og hamn som ror. [Go 86]

Han får følge land, som har lek båt. [Oy 83]

Han får få vennar som sant seier. [Br 149]

Han får ikkje springa, som har langt å gå. [Oy 141]

Han får ikkje vere tykken, som snikje skal. [Oy 163]

Han får la seg leige som ikkje kan eige. [By 179]

Han får lute, som har låge dører. [Oy 94]

Han får mangt li, som ikkje kan bie. [Oy 88]

Han får røyne [erfare] mykje, som skal leve lenge. [Oy 123]

Han får søke det små som ikkje det store kan få. [Br 169]

Han får teie, som har vett. [Oy 154]

Han får vite lite, som ikkje kan teie. [Oy 182]

Han får ymse li, som alltid vil stri. [Oy 88]

Han gjer alltids vel, som ikkje gjer ille (Om du ikkje hjelper oss, så er det likevel godt at du ikkje skader oss). [Oy 173]

Han gjer nesten ei velgjerd som stel kveldsmaten frå ein storetar. [*Br 124]

Han gjer vel som trugar før han slår. [Oy 161]

Han græt ikkje for gull, som ikkje gull har ått • Han græt ikkje for gull som ikkje har sett slikt. [Oy 50, Go 65]

Han hadde ikkje reint mjøl i posen sin. [Br 126]

Han held hardast i rova, som eig kua. [Oy 122]

Han held med klypa og slepp med handa. [Go 94]

Han kan heider få, som er heider verdt. [*Oy 57]

Han kjem seint til skogen som er redd kvar buske. [Oy 133]

Han kjem vel fram, som fer makleg. [*Oy 36]

Han kjenner båten bra som har bygt han. [Oy 8, jf. Go 87]

Han kjenner vel vegen best, som gjekk han sist • Han kjenner vegen best som gjekk han sist. [*Oy 172, Br 191]

Han køyrer godt lass til garden, som får god kone (dansk og islandsk). [Oy 84]

Han klatrar ille opp som ikkje kan klatre ned att. [Br 188]

Han leikar ikkje lint, som livet skal verja. [Oy 90]

Han lenge lengtar, som mykje ventar. [Oy 87]

Han ler best som ler sist. [Oy 95]

Han lèt til å vere svær som har skrapa grytene hos dei store. [Br 74]

Han lèt vel som vil låne, og ille som skal gi tilbake. [Go 96]

Han lyt bruke vettet som vett har. [Oy 181]

Han lyt opp [og fram], som skal vinne. [Oy 166]

Han lyt sitte på det same kongen, som vi (sessen sin). [Oy 76]

Han lyt skreppe sjølv, som har låke grannar. [Oy 134]

Han lyt spørje, som ingenting veit. [Oy 141]

Han lærer lett, som hugen har. [Oy 96]

Han misser ikkje, som først får. [Oy 102]

Han mister ingen ting som ikkje har nokon ting. [Go 66]

Han mister minst som minst har. [Go 66]

Han må bukke som maktar minst, dei store fiskane et dei små. [Go 34]

Han må sjå vel som vil seie sant. [*Br 153]

Han røder stundom mest, som minst veit. [*Oy 123]

Han ser ikkje skogen for tre. [By 200]

Han ser myggen geispe på kyrkjetårnet (han trur han ser klarare enn andre). [By 199]

Han sit ille som ikkje kan stå opp. [Oy 128]

Han skal grave djupt, som vil bygge høgt. [Oy 49]

Han skal ikkje låne hender som har sjølv. [Go 80]

Han skal ikkje rose seg sjølv, som vil ha god ros. [jf. Oy 134]

Han skal ikkje skryte sjølv, som vil ha skryt. [Oy 134]

Han skal ingenting vitne, som ingenting veit. [Oy 183]

Han skal rekne som vil bli rik. [Oy 118]

Han skal sjølv vere rein som vil vaske andre. [Oy 117]

Han skal sjå vel på mora, som vil ha dottera. [Oy 103]

Han skal sjå vel, som vil seie sant. [Oy 128]

Han slepp å ro som får reke med straumen • Han som får reke med straumen, slepp vel å ro. [Oy 121, Go 87]

Han som trakkar deg på tærne, kan no ikkje støtt bli ståande der. [Br 185]

Han spelar best som vinn (til sist). [Br 166, By 171]

Han spelar best, som ikkje taper. [Oy 141]

Han spring langt, som spring ifrå rova si. [Oy 141]

Han spør, som ikkje veit, og trivlar, som ikkje ser. [Oy 141]

Han spør, som ingenting veit: Har høna spenar?. [Oy 141]

Han søv godt, som ikkje kjenner kor hardt han ligg. [Oy 140]

Han takkar først som har best vett. [Oy 152]

Han takkar somtid minst som har fått mest. [Oy 152]

Han taler ikkje best som taler mest. [Oy 153]

Han taler mest, som minst veit. [Oy 153]

Han taler mest, som tenker minst. [Oy 153]

Han tenar for god lønn, som lærer å vere husbond. [Oy 154]

Han tigger minst som treng mest. [Oy 156, jf. Br 178]

Han tok seg vatn over hovud. [By 201]

Han treng harde hender som med vanlagnaden skal takast. [Br 111]

Han treng kvasse klør som skal klorast med fanden. [Br 50]

Han treng vett, som skal fare vidt. [Oy 181]

Han undrast mykje, som lite veit. [Oy 165]

Han vasar mest som veit minst. [Oy 170]

Han veit korleis ein annan verkar som sjølv har kjent det same. [Oy 176]

Han ventar vondt, som vondt har gjort. [Oy 184]

Hand og munn skal følgast åt (Det bør følge gjerning etter ord; ein skal halde det ein lover - IA). [Oy 53]

Har du sjølv løyst ei gal merr, får du sjølv binde ho. [Br 22]

Har ein dei som kling, får ein alltid dei som spring. [Br 100]

Har ein ikkje éi krone, får ein ikkje to. [Go 95]

Har ein ikkje stige, får ein låne grannen sin. [*Go 42]

Har ein ikkje tid, får ein ta seg tid. [Oy 155]

Har fått og kan få er ikkje noko å gå til bords på. [Br 61]

Harde kubbar brenn lenge. [Br 28]

Hardt hjarte gir kvass tunge. [Go 76]

Hardt mot hardt, sa kona, sette rumpa mot tornebusken (dansk).

Hardt vêr står ikkje lenge på. [Oy 172]

Hast er god når huset vil brenne. [Oy 55]

Hat er fleire til harm enn til hugnad (glede). [Oy 55]

Hat i reiret er til lite hygge.

Haust er vinters førebod. [By 191]

Haustnatta er som barnerumpa; ho er ikkje truande. [Oy 55]

Haustnatta kjem alltid dettande (brått - IA). [Oy 55]

Heil båt er betre enn brote skip. [Oy 8]

Heilt og reint er beste stasen. [Oy 57]

Heilt rein hand treng inga vasking. [Oy 54]

Heime ala er borte galen. [*Go 60]

Heime er kvar mann herre. [Oy 57]

Heimegjort kan også vere velgjort. [Oy 57]

Heldig er den som aldri blir skadd. [Oy 55]

Heldig er den som blir visare av annan manns skade. [*Br 197]

Heldig er den som har passe mange vennar. [Oy 178]

Helgeplagg blir ein gong kvardagsplagg. [Oy 58]

Heller døy opprett enn leve på kne. [Br 115]

Heller vennelaus enn hudlaus [ein kan ikkje leve utan hud]

Helsa er ikkje vørd før vanhelsa kjem. [Oy 58]

Helsa er snart sakna og seint funnen igjen. [By 185]

Helvete er ikkje slepphendt. [Br 82]

Herremanns barn har herremanns hug. [Oy 59, jf. Br 16]

Hestejobbing fører til hesteåtferd.

Himmelen er blå om ikkje den blinde ser det. [Go 30]

Hjarte og munn skal følgast åt. [Go 26]

Hjelp til sjølvhjelp er enno verdt eit grann.

Ho Flekkros fekk vel ikkje namnet sitt for ingenting. [Br 131]

Hovudlaus hær kan ille stri. [Oy 62]

Hugen (sinnet) fer heile verda omkring. [Br 85]

Hugen går ikkje bort med dugen. [Oy 63]

Hunden får sjeldan steik utan han stel ho. [Go 85]

Hunden veit kva skinn han skal rive. [Oy 63]

Hunger krev ikkje herrerettar. [Go 46]

Hungeren krev ikkje herrerettar. [Oy 64]

Husmanns hage kan òg bere blomar. [Oy 65]

Husmanns høne kan òg verpe egg. [Oy 65 jf. Br 87]

Hygge heime er dagleg gjestebod. [Go 60]

Høge hattar passar ikkje i låge hus. [Oy 55]

Høge herrar få sjeldan høyre sanning. [Oy 59]

Høgferd kostar meir enn ho er verd. [Oy 66]

Høgferd passar ikkje til fattigdom [i.s. armod]. [Go 68]

Høgste huset kjenner hardaste stormen. [Oy 64]

Høgt hus er jamleg tomt under taket. [Go 82]

Høgtida varer ikkje ut veka. [Go 100]

Høyre er godt, men sjå er enda betre. [Oy 66]