Teksten under viser ein og annan framdriftsveg (Tao). Dette er enkle råd. Kloke bøker gir mange og greie detaljutfyllingar.
Det mest sentrale får du bakke opp med gode mytar og betre, så kursen framover iallfall blir
hendig
Tenk gjennom bakgrunnen. Det gjeld også å bruke kritikk konstruktivt eller nøye. Fordelane ved å kunne gi og ta kritikk på gode måtar kan vere fleire enn at sjølvkjensla blir styrka.
Sei fram dei mest sentrale tinga på ein enkel og direkte måte.
Når du går i gang med skriving, høyrer det med å
avklare og fatte ei mengd helst i god tid før ein går til verket. Ein kan ta notatar til slikt. Det kan godt komme inn mytar av ulike slag. Mange av dei hegnar dei som har makta. Men lær korleis eit brev skal sjå ut for å gi lesaren lyst til å svare, og hugs at gårsdagens oppskrifter ikkje alltid gjeld lenger. Har du oppdatert deg godt i noko det er meining i for tida, for eksempel? Før du seier "ja", tenk over: "Han er ikkje mest forvirra som veit han er forvirra", som Chuang Tzu kom fram til. Det er ikke alltid slik at vi er heilt oppdaterte fordi vi trur vi er det. For somme held oppdateringar fram heile livet, heile ferda, imot stagneringar.
Den
skriveføre sin påverknad er nøydt til å verke bra og stå
imot motvilje mot endringar og mangt dumt som er i farta og i omlaup
Ein god og gjennomtenkt tekst kan fort drepe mest all interessa hos
mottakaren, dersom du er kunstnar og ikkje behageleg.
Litt kunnskap om kvarandre kan vere behageleg for to som samarbeider om eitkvart, for å ha avklara felles plattform og "kor grensene går", mellom anna.
Ein treng neppe vere ordkunstnar eller svært opptatt av
språk for å skrive godt og reinsleg. Det som skal til, er sans for det som
sømmer seg, med eitt steg om gongen.
Somtid er det nødvendig og nyttig å kritisere. Ein får
både gi og ta god og saksvarande kritikk på rette måte, så ein kan
styre sitt eige (i det aller minste) klar av skjera som mange utsette strandar på. Men somme orkar likevel ikkje å ta imot kritikk så det blir gagn i det. ◇
Sjjå sirleg opptatt ut når du gir kritikk; det kan neppe skade. Og vit eitkvart om korleis nett du kan omdanne negativ kritikk til konstruktiv kritikk. Men lær først det du
har godt av, av andre sine grove feil, så slepp du å gjere dei sjølv. Visste du at god skolegang kviler i stor grad på det prinsippet?
Problem
finst, problemstillingar kan formast
Problemstillingar kan formulerast til ein har grep om problema. Det kan vere eitt
eller fleire problem. Problemstillingar som grip midt inn i problema og ordnast til, kan
glatte vegen til mang ein/ei. Slike "relevante problemstillingar" kan hjelpe somme.
Tao (dao) er eit sentralt omgrep. Taofiguren til høgre er eit ikon - ein
diskursmarkør - Der den står, kjem ein - med underbygginga frå
føreåt - fram til det uklart forståtte hovudomgrepet tao. Det tyder
"veg, måte, midlar, løype og bane" og meir i taoismen. Ved å gå
stega frå toppen av diskursen og til hit, har ein funne fram til tao. Ein kan finne
tao intellektuelt og konkret. Det siste fortener stor omhug, av di det krev mykje meir enn
slikt som ein les seg til, stort sett. Ja, er ein kløktig skal ein kunne bygge opp
sin tao (vegbane). Basis (bakgrunn, ståstad) og utdanning høyrer med i det. Mykje
anna kjem sikkert i tillegg, så som godt nok utstyr, og bra omgangskrins, mellom mykje
anna. ✪
Måteleg suksess krev somtid hardt arbeid i lengre tid i tillegg til utdanninga ein har. Får ein det til, så får ein det til.
Tao-diskursen kan gi korte suksessoppskrifter også
Tekstar som denne, gir typisk gir runde
vink om lag "midt på treet". No og då høver noko anna enn det gjengse og slikt
som er "midt på treet" også. Det kjem i tillegg til eller utanom det som teksten går inn for å kaste lys på. Det dreier seg mellom anna om ganske enkle suksessoppskrifter innan leiarskap og styring og "å få det til".
Det taobaserte opplegget som blir lekamleggjort i essayet over, er både omfattande og grundig strukturert i botnen. Det tillèt fleirval i opplegga gjennom tripp-trapp-tresko-samandrag som av typen "eitt steg om gongen".
Det er godt gjerleg å forme mange sneis "enkle suksessoppskrifter" å prøve ut ifrå lengre taostrukturerte tekstar (diskursar), men det er helst greiast å nøye seg med dei
mest høvelege poenga ein trur ein kan innlemme i noko av verdi, og tråkle dei saman til eit skreddarsydd hovudopplegg, laust fortalt. Men kvar si lyst.
- Det mest sentrale får du bakke opp imot gjengse mytar og slikt, så kursen framover kan bli stø og god eller hendig.
- Påverknadar frå deg er nøydde til å verke bra og stå
imot motvilje mot endringar og narrskap i omlaup. I samband med dette: "Den er ikkje mest forvirra som veit han er forvirra". Det same gjeld nok for "manipulert" og "krenkt" også.
- Problem finst, problemstillingar kan formulerast. Når ein har gode
formuleringar kan ein hjelpe seg fram og til rette i tilværet. Det finst ofte mange
vegar, måtar og middel til det, mange former for tao.
Det er ein metodisk treningsveg (motbakke) som her har blitt lett skissert:
Bakk opp det bra vel. Hald fram når du er sterk
til det, og bruk kloke problemstillingar når du kan, for å ta i tak med ymse problem. Mykje av det som skikkeleg, akademisk verksemd kviler på, ligg i dette.
