Nokre grunnar til å lære TM

Til ◦Transcendental Meditasjons offisielle, norske sider

TM blei introdusert i Noreg av Maharishi Mahesh Yogi i 1960. Grunnteknikken i TM er lett å lære og tar kanskje tjue minutt to gongar dagleg. Ein sit då behageleg og lèt att auga og tenker lydklangen (mantraet). Det er ikkje tiltrengt med noka spesiell sittestilling. Og dette får svært mange utbytte av, meir enn av "berre" å kvile, til dømes. Det er mykje forsking på det.

TM minskar angst betre enn andre teknikkar med blant anna logning som mål, gir meir självkännedom, "sjølvkjenning", og minskar stoffmisbruk, alkoholmisbruk og nikotinbruk meir enn andre standardmetodar. Det syner somme forskingsfunn.

David Orme-Johnson. "Comparisons of Techniques: The Truth about TM." 2006. [◦Lenke]

Dr. Jaan Suurkuula stod i si tid for ei undersøking av verknadar av TM i Sverige.

Den svenske regjeringa sitt helsedepartement gjorde ei landsomfattande, epidemiologisk undersøking som viste at sjukehusinnleggingar for psykiatrisk pleietrengande pasientar var 150–200 gongar mindre vanleg blant dei 35.000 som praktiserte TM i Sverige, enn blant befolkninga elles. (Jaan Suurküla, Paper 127: The Transcendental Meditation Technique and the Prevention of Psychiatric Illness. Vasa Hospital, University of Gothenburg, Sweden - Paper prepared in May 1977)

Samanlikning av meditasjonsteknikkar

Ulike meditasjonsmetodar og teknikkar kan gi ulike resultat. Det blir forskingsmetodisk gale å tru at funn frå ein metode kan fortelje om verknadane av andre metodar utan vidare, især metodar som er ulike.

Gitt desse forskjellane, er det ikkje merkeleg at forsking har vist at dei har forskjellig subjektiv og objektiv verknad. I Transcendental Meditasjon (TM) brukar ein avslappa merksemd på mentale klangar (mantra) som blir gjentatt stille i hugen (sinnet).

Måla med å meditere kan godt vere private - så som å prøve å få mindre stress, betre helse, velvære, høgare medvettstilstandar og anna.

Det gjeld å slappe av godt under utøvinga, og elles også. Metoden krev inga tru for å verke som han skal.

Ein feltstudie samanlikna 1550 mediterande. Metodane omfatta Zen, kristen kontemplasjon, Transcendental Meditasjon, taoistisk meditasjon (Qi Gong), buddhistisk Vipassana (merksemdtrening), tibetansk meditasjon, yoga meditasjon og meir. Dei mediterande svarte på spørjeskjema.

Resultat: Dei som gjorde TM (Transcendental Meditasjon) skåra høgast på dei fire skalaene som det blei sondert ved: Det var djupn, mystisk erfaring, Nirvana, og avspenning i kropp og sinn.

Studien synte dessutan at TM gav mest "støtte, tryggleik og einskap", enda TM ikkje fokuserer på strev og "innsats".

Nest best var Qi Gong.

Same kjelda (ibid): [◦Lenke]; og meir frå eit norsk TM-senter: [◦Norsk]

Korleis ein lærer TM

Maharishi lærte ut TM gratis i starten. Slik er det ikkje her i Noreg. Men døra er open for den som kan skrape saman kurspengar. Orienteringsforedraget er gratis. Kor mykje det kostar vidare, får ein vende seg til autoriserte lærarar for å få vite. Det er halv pris for studentar, mindre for barn, og familierabattar.

Det ein får gratis, er altså ei allmenn innføring i teknikken og korleis han verkar. Sjølve teknikken kjøper ein så i ein seinare konsultasjon, og derifrå får ein utfyllande opplysningar og feedback (tilbakemeldingar) om ein vil. Det er eit sju-stegs standardisert opplegg ein har. Og oppfølgingar, til dømes over nokre månadar, er med i prisen. Under oppfølgingane får ein sjekka kor rett ein lèt til å gjere den behagelege TM-teknikken, med meir.

Motforsking

I Guru Devs tradisjon høyrer det meir eller mindre med å spørje guruen om ting som opptar ein, og få svar. Slik spørjing-og-svaring finn ein til dømes hos Shankara. Han har skrive ei bok om korleis ein går fram slik. [sjå t.d. Crj, vers 40-77 o.a.]

Beste rådet er kan hende om lag som dette: Forsking av uavhengige institusjonar og folk med internasjonalt renommé, uavhengige av TM, får ein sjå inn i etter evne, sidan vel utført "ganske nøytral" forsking kan vere til hjelp. I dei seinare tiåra har det komme både forsking og motforsking om TM. Etter å ha lese ein heil del av forskinga som er gjort frå ulike hald, vil eg seie TM har jamt over gode verknadar for kunnige. Det er neppe mykje som skal til for å gjere metoden godt, men noko er det likevel. Så det er ikkje berre metoden som betyr noko; ein skal også kunne å bruke han jamt og med forstand i ulike livsfasar og livsforhold - ikkje drive seg for hardt, ikkje leve heilt feil, og så bortetter.

Det kan bli feil om ein tar heilt ukritisk inn over seg dei "forskingsresultata" "motforskingsfunna" og påstandane som verkar flottast eller verst; dét kan kanskje vere to grøfter å falle i. Men det er heller ikkje sikkert at det rette ligg nøyaktig midt mellom dei; det kan godt tenkast å ligge heilt inntil den eine ytterpolen på slik ein glideskala, og det kan også godt tenkast å vere malurt i gledesbegeret, ting å unngå. Men skal ein kaste vekk babyen med det skitne vaskevatnet han sat og pludra i? TM er i dag vidkjent verda over, og det er takk vere glimrande følger for mange som praktiserer metodisk alt i alt. Det er jo heilt enkelt å gjere det.

Sakleg avveging krev mykje fagkunnskap. Dette temaet er ikkje lett å handtere skikkeleg. Det hjelper jamt å kunne kva som er kjenneteikn på saklege framsettingar, iallfall nokre av dei.

Konklusjon

Dr. Mehmet Oz, som er professor i kirurgi ved Columbia-universitet, seier det er bra - [◦Dr. Oz seier TM gjer godt]