Norsk del, Gullvekta
Merknadar til orknøyske eventyr og segner
Seksjon › 7   Sett    Søk   Førre Neste

Finn ordbøker

Reservasjonar    Innhald     

Grønkålen som blei vekk

Gitt att frå Black og Thomas 1903, 222-226, "Peerifool" (Vesletull). Eventyret er frå Rousey.

Oppbygginga av eventyret: Ramma er eventyrtypen AT 311 ("Risen som ville gifte seg"), og tilfang frå typane AT 500 og 501 (Rumleskaft og Dei tre mostrene) er bygde inn i det.

[Til Orknøy-soga]

Korfor det er flod og fjøre

Black og Thomas 1903, 169.

[Til Orknøy-soga]

Havfrua og dronninga

Etter Hallen 1892, 116-17.

[Til Orknøy-soga]

Selen gløymde ikkje

Attgiving frå Marwick 2000, 154-56.

[Til Orknøy-soga]

Nissen på Copinsay

Gitt att frå Marwick 2000, 148-50.

Namnet Copinsay kjem frå Kolbeinsøy.

[Til Orknøy-soga]

Den uventa linåkeren

Gitt att frå Marwick 2000, 158-59.

[Til Orknøy-soga]

Johnie Croy

Gitt att frå ei soge av W. Traill Dennison frå West Brough, Sanday. I Hallen 1892, 118-122.

[Til Orknøy-soga]

Havfrua skildra

Sett saman av utdrag frå Hallen 1892, 115-17.

[Til Orknøy-soga]

Oskeladden og Meister Stororm

Til attgivinga av dragedrepar-eventyret der helten slåst mot ein eller fleire overnaturlege motstandarar (ATU 300-399) har Grierson 1910:221-45 blitt nytta. Marwick (2000:20-22) har med ei orientering om eventyret.

I orknøysk folklore er Mester Stoor Worm eit kjempedigert, vondt vesen som held til djupt i havet, mest likt ein stor sjøorm. Orknøyingane førestilte seg at Stoor Worm har dårleg opphav, liksom norrøne Jormundgard, som har Loke til far. Orknøyske folkloristar held Stororm for å vere ein orknøysk variant av Jormungand i hovudsak.

Oskeladden har trekk felles med mytologiske Tor, som sloss mot troll og ville få has på den fælaste sjøormen av alle - Jormungand.

[Til Orknøy-soga]

Ursilla

Sjå Black og Thomas 1903:176-79.

Svømmehud mellom fingrar og tær er arveleg. Det kan opererast, og det bør ein vere tidleg ute med i eit menneskeliv - ved det kan sjansane til lykkeleg utfall bli betre.

[Til Orknøy-soga]

Kjærleik og villskap

Sjå Black og Thomas 1903:233-34.

Fri attgiving etter ein ballade som kan ha bygt på ei sann historie, men som i så fall er gått tapt. Folk leika (ringdansa med meir) til tragiske balladar ved høve.

[Til Orknøy-soga]

  Innhald  


Orknøy-eventyr, merknadar, litteratur  

Black, Gordon Fraser, samlar, og Northcote Whitridge Thomas, red. Examples of Printed Folk-Lore concerning the Orkney and Shetland Islands. (County Folk-Lore Vol. III. Printed Extracts No. 5.) London: David Nutt, 1903.

Fergusson, Robert Menzies. Rambles in the Far North. 2nd ed. London: Alex. Gardner, 1884.

Firth, John. Reminiscences of an Orkney Parish together with Old Orkney Words, Riddles And Proverbs. 2nd ed. Stromness: John Rae, 1922.

Grierson, Elizabeth Wilson. The Scottish Fairy Book. Philadelphia: J. B. Lippincott, 1910.

Hallen, A. W. Cornelius, ed. The Scottish Antiquary, or, Northern Notes and Queries. Vol VI. Edinburgh: T. and A. Constable, 1892:115-122.

MacGregor, Alasdair Alpin, saml. The Peat-Fire Flame: Folk-Tales and Traditions of the Highlands and Islands. Edinburgh: The Moray Press, 1937.

Marwick, Ernest Walker. The Folklore of Orkney and Shetland. Edinburgh: Birlinn, 2000 (London: B. T. Batsford, 1975).

Maxwell, Charles Alfred. The Sea Kings of Orkney, and other Historical Tales. Edinburgh: W. P. Nimmo, 1870.

Muir, Tom. The Mermaid Bride and other Orkney Folk Tales.. Kirkwall: The Orcadian Ltd, 1998.

Towrie, Sigurd. Orkneyjar: The Heritage of the Orkney Islands. 1996-2013. Online.

Uther, Hans-Jörg. The Types of International Folktales: A Classification and Bibliography Based on the System of Antti Aarne and Stith Thompson. Vols 1-3. FF Communications No. 284 -86, Helsinki: Academia Scientiarum Fennica, 2004.

Orknøy-eventyr, merknadar, opp    Seksjon     Sett    Neste

Orknøy-eventyr, merknadar. Brukargaid  ᴥ  Ansvarsfråskriving
© 2019, Tormod Kinnes. [E‑post]