Gullvekta
Dhammapada
Seksjon › 9   Sett    Søk   Førre Neste

Finn ordbøker

Reservasjonar   © Tormod Kinnes

  1. Dobbeltvers
  2. Aktsemd
  3. Hugen (Sinnet)
  4. Blomar
  5. Klovnen
  6. Den vise
  7. Den verdige
  8. Tusenvis
  9. Vondskap
  10. Vald
  11. Alderdommen
  12. Sjølv
  13. Verda
  14. Buddha, Den Vakna
  1. Lykke
  2. Det ein verdset
  3. Harme
  4. Smuss
  5. Den rettskafne
  6. Vegen
  7. Ymse
  8. Pining
  9. Elefanten
  10. Suget
  11. Samanaen
  12. Den høgreiste

Forord

Her er lærediktet Dhammapada på nynorsk. Tillaginga blei gjort ferdig litt etter litt gjennom to-tre månadar i 2018. Oldtidsdiktet er ikkje omsett berre frå pali i det som kjem, men gitt att med ein vri. Kva er vrien? Han er samordna attgiving.

Korfor slikt? Det var vrient å finne ut kva som eigentleg låg bak ulike omsettingar på engelsk og andre språk. Det verka av den grunn fornuftig nok å velje ut dei viselegaste bitane der ulike versjonar skil seg frå kvarandre. Mange av versa i Dhammapada finst i ulike omsettingar frå pali og frå andre gamle, indiske språk i tillegg, og i slike gamle versjonar står mange tekstbitar som lèt til å harmonere vel så bra med Buddha si lære som omsettingar frå pali-teksten. Eg valde ut og sette saman likande bitar attåt pali-omsettingar som eg fann høvelege: Det er vrien.

Språket i Dhammapada frå pali er stundom dunkelt, og dermed finst ulike meiningar om kva som står i fleire av versa. Somme blir nedfelt i omsettingar - engelske, norske, danske og svenske omsettingar skil seg somme stadar. Men den som ikkje er bunden til pali-teksten aleine, må gjerne jamføre med med kva som står i Dhammapada-versjonar og -omsettingar frå andre gamle språk. Diktet blei omsett til kinesisk i si tid, og derifrå til engelsk - og frå tibetansk/sanskrit til engelsk også. Nummereringa av versa er ikkje den same i nokon av dei, men det går likevel an å jamføre in stor monn. Når ein kjem i tvil om kva som er bra eller best å velje, kan det vere mat for hugen i tydingar som iallfall ikkje skurrar mot hovudlæra etter Buddha i den åttefaldige vegen med meir.

Dhammapada er opphavleg på vers med fire strofer i kvart. Men her i attgivinga er fokus grei veg til innhalds-kjerner, framfor danderinga (versekunst, rim, o.a.). Mykje "dandering" er ganske enkelt fjerna, vers etter vers. Dermed ryk versefot og fire linjer rett som det er. Til gjengjeld kan kanskje eit og anna frå innhaldet gå fram klårare her og der. Slik er det meint.

Notar til mange av versa er sett etter diktet. Dei står ordna kapittel for kapittel, og inneheld orienteringar og forklaringar om kvarandre.

Litt utfyllande

Paul Tuxen fortel det er 423 Strofer i pali-versjonen. Tala på vers i den kinesiske og i den tibetanske er ikkje det same. Tuxen skriv om strofene i diktet:

Halvdelen findes i andre buddhistiske Tekster, og mange har man ogsaa kunnet opspore uden for Buddhismen i brahmanske Kilder, uden at det i de enkelte Tilfælde er muligt at afgøre, hvor en Strofe oprindelig hører hjemme. Det drejer sig aabenbart for mange Strofers Vedkommende om indisk Fællesgods, om Tankesprog, der har været i Omløb, og som er optaget snart i et, snart i et andet Værk. (1953, 9)

Om materialet som blei samla, forma til vers og ordna i dei tema-kapitla som utgjer Dhammapada, skriv Tuxen:

Af Sanskrit-recensionen har man fundet Brudstykker i Østturkestan foruden Citater i andre Sanskrit-tekster; disse er ikke oversat fra Páli-recensionen, men gaar vel tilbage til den Original, som ogsaa Páli-værket beror paa. Ogsaa chinesiske og tibetanske Oversættelser kendes; og de staar vor Dhammapada meget nær, baade hvad de enkelte Strofer, og hvad deres Rækkefølge angaar; men talrige nye Strofer er ganske vist føjet til. Endelig har vi en Prákrit-oversættelse i en Sprogform fra det nordvestlige Indien; den findes i et Haandskrift fra det første Aarhundrede efter vor Tidsregnings Begyndelse, skrevet i Khotan. (1953, 10)

Tuxen fortel vidare at

filosofiske Tankegange sporer vi kun lejlighedsvise Antydninger af i Dhammapada, selvom de hører med til Grundlaget for mange af Stroferne.

Dhammapada viser os saaledes en forholdsvis letfattelig Form for Buddhisme." (1953, 12)

Vegen gå frå dukkha og oppover gjennom sukha: Tuxen fortel vidare at buddhismen er mynta på å frigjere sine. Vegen er forma for å gå frå dukkha (stress, lidingar, og meir) til sukha (glede, velvære, nytingar). Nirvana blir kalla største gleda, og vegen er å samle seg for det. Her ser vi at buddhisme kulminerer i yoga-meditasjon. Tuxen:

Som Illustration hertil vil jeg blot gøre et Par Bemærkninger til Dhammapadas 1. og 2. Strofe. Disse kunde oversættes saadan, at Tanken var den, at al god Moral var betinget af Sindet, beroede paa Sindet, ja var identisk med Sindet.

Ordet manas, der her og mange andre Steder dækkes af vort Ord "Tanke", betegner ikke saa meget selve Tænkningen som det tænkende Organ. (1953, 13)

Tuxen seier altså at manas jamt tyder 'hug, sinn', men omset det til 'tanke', til ettertanke. Min tanke er at attgivinga her står på skuldrane til mange omsettarar, og med takk - i sær til Kåre A. Lie, som gav ut den første utgåva av omsettinga si i 1976.

Ei annotert bokliste står nedst på sida.

~ೞ⬯ೞ~

1. Dobbeltvers

1

Hugen kjem føre tankane, er leiaren deira,
og tankar blir forma i hugen.
Ulykka følger i hælane på den som taler eller handlar låkt,
mykje som hjulet følger foten til trekkdyret.

2

Hugen kjem føre tankane, er leiaren deira,
og tankar blir forma i hugen.
Lykka følger i hælane på den som taler eller handlar vel og med god hug,
mykje som skuggen hans.

3

"Han har spotta meg", "han har slått meg",
"han har vunne over meg",
"han har røva meg":
Hatet sloknar ikkje i dei som stadig tenker slik.

4

"Han har spotta meg", "han har slått meg",
"han har vunne over meg",
"han har røva meg":
Hatet sloknar hos dei som ikkje tenker slik.

5

Her i verda blir ein ikkje av med hat ved hat;
hatet blir borte ved noko anna;
det er ei gammal regel.

6

Hopen forstår ikkje at her i verda lyt det bli slutt på oss;
har ein innsett det, fell konfliktar saman.

7

Den som lever berre for å nyte,
den som ikkje har styr på sansane sine
og er utan måtehald med mat, gjerandslaus og veik,
blir kasta til jorda av Mara, som eit skralt tre av stormen.

8

Den som lever utan å søke nytingar;
den som har styr på sansane sine
og er måtehalden med mat, full av tru, og kraftig,
han kan ikkje Mara kaste til jorda,
like så lite som stormen kastar over ende eit fjell.

9

Den som ikkje har reinsa seg,
og som utan måtehald og sanning vil kle seg i den gule munkekutta,
er ikkje verd ho.

10

Men den som har reinsa seg og vernar nøye om det gode;
den som har vunne måtehald og sanning,
fortener så visst munkekutta.

11

Dei som held det uvesentlege for vesentleg og det vesentlege for uvesentleg,
når aldri til det vesentlege;
for strevet deira har feil mål.

12

Men dei som har lært å halde det vesentlege for vesentleg og det uvesentlege for uvesentleg,
dei når til det vesentlege;
og det dei gjer, har rett mål.

13

Regnet trenger gjennom eit hus med dårleg tak frå øvst til nedst,
Slik trenger låkt sug gjennom den utrente hugen.

14

Regnet klarer ikkje å trenge gjennom eit hus med godt tak:
Slik trenger ikkje låkt sug gjennom den veltrente hugen.

15

Den som gjer vondt, sørger her og bortanom; sørger begge stadar;
sørger og blir redd når han ser kva for vondt han har valda med det han har gjort.

16

Den som gjer godt, han gler seg her, og han gler seg bortanfor; han gler seg begge stadar,
gler og frydar seg nå han ser kva godt han har vore opphav til.

17

Den som gjer vondt, blir pint her, og blir pint bortanfor; blir pint begge stadar;
blir pint av å tenke på å har handla dårleg,
og dessutan pint når han kjem i helvete.

18

Den som gjer godt, frydar seg her og på hi sida; han frydar seg begge stadar;
han frydar seg ved tanken på å ha handla godt,
og frydar seg dessutan med himmelen.

19

Den som taler mange vel føydde ord, men er aktlaus og ikkje gjer etter dei,
han er berre som ein gjetar som tel kyrne til andre;
høyrer ikkje til dei rette Buddha-lærlingane.

20

Den som berre taler få, vel føydde ord,
men følger lovboda, legg vekk fallsug, hat og forblinding, har den rette erkjenninga og eit frigjort sinn, og ikkje trår etter noko her eller på hi sida,
høyrer til dei rette Buddha-lærlingane.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

2. Aktsemd

21

Aktsemd er vegen til æveliv;
aktløyse leier til dauden.
Den som er årvaken døyr ikkje.
Den aktlause er alt som daud.

22

Dei som kan seg med aktsemd, frydar seg i aktsemd:
Dei frydar seg i riket til dei edle.

23

Dei vise som mediterer stødig og ofte.
vaknar til storarta Lykke-fridom frå alle band.

24

Den årvakne veks i herlegdom
ved å fare åt reint og omtenksamt,
vaken og resolutt,
og leve rettvist og sindig.

25

Aktsam og resolutt,
med sjølvkontroll og sjølvdisiplin
gjer den vise seg til ei lanterne
og vender ikkje attende til mørkehavet.

26

Einfaldige og tankelause
lar aktløyse ta overhand.
Men den vise vaktar aktsemda
som den fremste skatten han eig.

27

Bli ikkje aktlaus,
fortap deg ikkje i sansenytingar,
for den som mediterer aktsamt,
vinn den høgaste lykka.

28

Når den vise har drive vekk aktløyse med aktsemd
og stige opp i det høge visdomstårnet -
ser han utan sorg over den sørgande manneætta,
slik ein står på ein fjelltopp og ser på folk nedi dalen.
Slik ser den vise dei uvitande.

29

Aktsam blant aktlause,
lys vaken blant sovande,
skundar den vise seg frametter
slik ein flott hest spring ifrå ein øyk.

30

Ved aktsam innsats vann Indra
å bli fremst mellom gudane.
Aktsemd blir prisa
mens aktløyse blir vanvørda jamt.

31

Den munk som fryktar aktløyse
og finn glede i aktsemd,
går fram som ein skogbrann
og brenn vekk alle hindringar, store og små.

32

Den munk som fryktar aktløyse
men finn glede i aktsemd,
han fell neppe ned att -
Han er nær Lykkeveldet.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

3. Hugen (Sinnet)

33

Slik ein pilmakar gjer ei pil bein,
rettar den vise ut den flakkande hugen.
Hugen er skiftande, nesten ustyrleg,
og vrien å vakte.

34

Som ein fisk trekt opp frå vatnet og kasta på land,
sprellar hugen for å komme unna Maras freistarmakt.

35

Det er herleg å styre og øve hugen.
Skiftande og vrien å fakke er hugen,
han fer dit han vil.
Ein vel styrt hug bringar lykke.

36

Den vise bør vakte hugen.
Subtil og vrien å fatte er hugen,
han fer dit han vil.
Ein vel styrt hug bringar lykke.

37

Den vandrar vidt aleine som er utan kropp,
og er løynd i hjartehola, i det indre.
Den som lærer å styre hugen rett,
frir seg frå Maras band.

38

Den som er rastlaus av seg
og ikkje kjenner den sanne læra -
ubalansert innvendig -
finn ikkje fullkommen visdom.

39

Det finst inga frykt hos den vakne
med ein uforderva hug utan tankestimar
ovanfor godt og vondt.

40

Kroppen er [sårbar som] ei leirkrukke.
gjer derfor hugen sterk som ei festning
kjemp mot Mara med visdommens våpen
vern om sigeren utan [stor] tilknyting.

41

Med tida blir kroppen slengt på marka,
utan medvit,
kassert som ein ròten, ubrukeleg stokk.

42

Ein uordna hug gjer [mange] meir skade
enn fiendar og uvennar gjer mot kvarandre.

43

Verken mor eller far eller heile slekta
kan tene ein slik som orden til sinns.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

4. Blomar

44

Kven skal vinne over denne verda
og dessutan dauden og gudane sine rike?
Kven skal samle i hop dei vel talte læreorda
så lett som når ein plukkar blomar?

45

Eleven skal sigre over denne verda
og også riket til dauden og gudane.
Han skal samle dei vel talte læreorda
så lett som når ein plukkar blomar.

46

Når du ser at kroppen din er som skum
og har innsett han er hildra,
då bryt du Maras blomepiler
og går utan at Kong Daude ser deg.

47

Den som fylt av trå
plukkar nytingsblomar,
blir overraska av dauden
slik ein landsby blir det av flaum når folket søv.

48

Den som fylt av trå
plukkar nytingsblomar -
Slutten rammar han brått,
lenge før han har nok.

49

Når ei bie kjem til ein blom,
samlar ho nektar og flyg vekk att med han,
men skadar ikkje lukta og fargen til blomen.
Slik vandrar den vise i landsbyen sin.

50

Sjå ikkje på feilstega til hine,
kva hine har gjort og forsømt,
men sjå heller på kva du sjølv
har gjort eller forsømt å gjere.

51

Som ein vakker, fargerik blom utan ange
er den som har vakre, men fruktlause ord
og ikkje sjølv gjer etter dei.

52

Den som har vakre og fruktbare ord og sjølv handlar i tråd med dei,
er som ein vakker, fargerik blom med herleg ange.

53

Ein kan lage mange kransar av ei mengde blomar.
Slik bør også kvart menneske gjere mykje godt i livet.

54

Blomelukta går ikkje mot vinden, og heller ikkje lukta av sandeltre, sjasmin og røykelse av vendelrot.
Men den gilde lukta frå dei gode går mot vinden: Dei gode spreier lukt i alle retningar.

55

Sandeltre, vendelrot, lotus, sjasmin -
alle luktar godt.
Men herlegast er lukta av godleik.

56

Sandeltre og vendelrot luktar lite
i forhold til dufta av den gode:
Ho stig opp til gudane.

57

Mara finn ikkje vegen
til dei som har sann moral,
som lever i aktsemd -
fridde ved fullkommen kunnskap.

58

Angande liljer kan gro langs landevegen,
jamvel blant rusk og rask og støv i avfallshaugen,
til glede for tanke og hug.

59

Slik skin også Buddhas lærling i visdomsglans
midt i den forblinda folkehopen,
som sjølv er som støv.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

5. Klovnen

60

Lang er natta for den søvnlause
lang er mila for den trøytte
langt er krinslaupet for klovnen
utan den sanne læra.

61

Dersom du ikkje du finn nokon som deg sjølv eller betre på ferda di,
så gå vegen aleine.
Klovnar er ikkje bra selskap.

62

"Eg har søner, eg er rik også!"
slik skaffar klovnen seg bry.
For ingen eig seg sjølv -
kva så med søner og rikdom?

63

Den som sannar han er ein klovn
Han er noko vis slik.
Men klovnen som trur han er vis -
må vere ein klovn.

64

Sjølv om den einfaldige har lag med vismannen heile livet,
så fattar han ikkje meir av læra enn sleiva smaker suppa.

65

Men når den vettige har lag med den vise
om så berre ei stund
så fattar han læra straks -
tunga maktar å smake suppa.

66

Einfaldige klovnar ferdast
som fiendar av seg sjølv.
Dei gjer vonde verk
som modnast med beiske frukter.

67

Den gjerninga er vondt gjord
som du angrar i ettertid,
når du må hauste fruktene
med tårer i fjeset.

68

Men det er godt og rett gjort,
det som du ikkje treng angre
når du kan hauste fruktene,
glad og tilfreds.

69

Fram til at klovnen si vonde gjerning blir modna
verkar ho søt som honning for han.
Men når dei vonde fruktene blir modne,
då får han li.

70

Klovnen må gjerne ete maten sin frå ein bladspiss i månadsvis -
han er likevel ikkje verd ein brøkdel av den som har innsett sanninga.

71

Nymjølka mjølk surnar ikkje straks.
Slik også med det som er ille gjort:
Det følger klovnen likevel. Det er gloande eld under oskedekket.

72

Kunnskapen ein klovn skaffar seg,
fører han i ulykke -
knasar det som er att av forstand i han
og kverkar det beste i han.

73

På falske premissar vil klovnen blir lovprist,
og vil bli akta blant munkar.
I heimen vil han leie,
og ønsker ære av folk.

74

"Borgar og munk skal meine
at dette er mitt verk.
Meg skal dei følge som leiar
i store og små ting."
Slik tenker klovnen;
byrgskap og krav berre veks i han.

75

Éin veg fører til ytre vinst
ein annan til Lykkeveldet.
Når munken, Buddhas lærling,
har sett dette som det er,
då finn han ikkje lenger glede
i verdslege ærevisingar,
men utviklar sjølvstende.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

6. Den vise

76

Ein vis og vettig lærar som ser feila dine og refsar dei -
ein slik bør du følge like ivrig som om han synte vegen til løynde skattar.
Den som har å gjere med ein slik ein, går det betre og ikkje verre.

77

La han formane, la han gi råd
og verne mot alt gale.
For han er omtykt blant dei gode;
ikkje blant dei låke.

78

Ver ikkje i lag med vonde eller simple
Ver heller saman med gode vennar
med edle menneske.

79

Den som drikk djupt av læra,
lever i lykke med fred i sinnet.
Den vise gler seg i læra den edle har kunngjort.

80

Kunnige på vatning leier vatn.
Pilmakarar rettar ut piler.
Snikkarane formar treverk.
Dei vise styrer seg sjølv.

81

Eit berg blir ikkje rokka av vinden.
Hugen til den vise er sterk -
han blir ikkje skaka av ros eller klander.

82

Som krystallklart vatn i ein djup dam blir den vise
av å høyre læras ord og meining -
og glad.

83

Ein god mann viser måtehald der han ferdast.
Han prøver ikkje å prate seg til sansenytingar.
Om lykke eller ulykke skulle bli hans lott,
blir den vise verken nedtrykt eller oppløfta ved det.

84

Den som verken ønsker søner, rikdom og herskarstilling
for eigen eller andre sin del, og heller ikkje framgang ved ulovlege middel -
er rettvis, vis, med sann moral.

85

Få når hi sida.
dei aller fleste spring berre opp og ned langs stranda her.

86

Men dei som lever i samsvar med læra
når ho er blitt vel forklart dei
dei skal komme seg over,
sjølv om daudens makt er vanskeleg å sleppe unna.

87

La vismannen forlate mørkevegen
og utvikle det lyse i seg
når han einsleg går heimanfrå
til heimløysa, som ofte er tung å bere.

88

La han finne gleda si der,
fridd frå sansenytingar,
utan å kalle noko sitt eige.
La den vise reinse sinnet sitt der,
ifrå alt ureint.

89

Dei som har gjort hugen fullkommen
med alle sidene ved opplysing,
som finn gleda i forsaking,
utan å gripe om noko som helst -
dei stråler av indre lys
utan rote innvendig -
finn dei Lykkeveldet her i verda.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

7. Den verdige

90

Den som har vandra vegen heilt ut
som fri frå sorg har brote alle band,
på alle måtar heilt utfridd,
er ikkje feberheit meir.

91

Den aktsame styrer hugen
og er ikkje knytt til hus og heim
kvar stad å vere legg han bak seg
som svana forlèt vatnet sitt.

92

Dei som ikkje karar til seg,
som et med omhug og siktar mot frigjering,
teiknlause:
Sporet deira er vandt å følgje,
som fuglane sitt i lufta.

93

Dei som har tømt dei dårlege tildriva sine,
som ikkje berre tenker på mat,
som tar sikte på frigjering -
Sporet deira er vandt å følge
som fuglane sitt i lufta.

94

Sjølv englane har kjær den som styrer sansane
slik kusken styrer ein vel tamd hest,
utan rotenskap, utan vonde tildriv.

95

Den som er fast og stø som ei søyle med feste djupt i marka -
er som ein rein og klar innsjø.

96

Tankane til den som har funne fridom og fred ved fullkomen kunnskap er harmoniske. Det er også orda og gjerningane hans.

97

Den som ikkje trur og ikkje håper,
men i kraft av eigen-visdom sannar Lykkeveldet,
bryt ut av krinslaupet og ikkje lar seg føre vill -
er størst blant menneska.

98

Der ein verdig kar held til,
høgt eller lågt,
i landsbyen eller skogen,
er det godt å vere.

99

Oppløftande er skogane
der hopen ikkje trivst.
Der skal dei ikkje-tilknytte trivast,
utan å jakte på sanselege nytingar.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

8. Tusenvis

100

Eitt meiningsfylt ord
fram til ikkje-tenking
er betre enn tusen utan meining.

101

Eitt lite vers
fram til ikkje-tenking
er betre enn tusen utan meining.

102

Eitt læreord som fraktar ein over til hi sida,
er betre enn tusen meiningslause som blir sagt fram.

103

Om nokon skulle vinne over tusen gongar tusen i kamp,
er den største sigerherren likevel den som vinn over seg sjølv.

104

Det er sant og visst mykje betre
å vinne over seg sjølv enn andre.

105

For den som styrer seg sjølv og støtt vandrar i måtehald,
kan ingen, verken gud, freistar eller englar
endre sigeren til nederlag.

106

Du kan gjerne drysje offergåver i tusenvis
i månad etter månad i innpå hundre år,
men kan du for ein augeblink heidre ein av dei
som har blitt fullkomne,
ligg det større heider i det.

107

Kan hende er du ei av dei som vandrar ut i skogane
for å dyrke offerelden i hundre år;
kan du heidre ein av dei fullkomne om så berre for ein augeblink,
ligg det større heider i det.

108

Same kva du kan gi i verda igjennom eit år,
er det ikkje verdt ein firedel av det
som respekt for den heiderlege blir lønt med.

109

Den som alltid er ivrig etter
å heidre og ære dei gamle,
vinn fram i livslengd, venleik, lykke og kraft.

110

Å leve éin dag i godheit og meditasjon
er betre enn hundre år i vondskap og tankeløyse.

111

Betre å leve éin dag i visdom og meditasjon
enn hundre år i dumskap og tankeløyse.

112

Betre å leve éin skikkeleg innsatsfull dag
enn å visne gjennom hundre aktlause, kraftlause år.

113

Betre å leve éin dag og sjå framkomst og forsvinning
enn hundre år utan å sjå slikt.

114

Betre å leve éin dag
og sjå livet sin veg
enn å leve i hundre år og ikkje gjere det.

115

Betre å leve éin dag og sjå høgaste sanninga
enn å leve i hundre år og ikkje gjere det.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

9. Vondskap

116

Vent ikkje med å gjere godt,
og vern hugen mot vondskap,
for den som er treg til å gjere godt
trivst med det vonde.

117

Dersom du har gjort noko vondt
bør du ikkje gjere det fleire gongar,
og slett ikkje finne glede i det,
for oppsamla vondskap gir liding.

118

Dersom du har gjort noko godt,
Så prøv å gjere det fleire gongar
og finne glede i nettopp det,
for oppsamla godheit gir lykke.

119

Det kan gå godt for den vonde
så lenge det vonde ikkje er modna
men når det vonde modnast
då får den vonde det vondt.

120

Jamvel den gode kan ha det ilt
så lenge det gode ikkje er modna.
men når det gode modnast,
då får den gode det godt.

121

Ein bør ikkje undervurdere det vonde
og tenke: "Det kjem nok ikkje til meg."
For vasskrukka blir fylt til slutt
av dropar som fell i ho ein etter ein.
så enda han samlar det litt etter litt
blir ein klovn fylt av vondskap.

122

Ein bør ikkje undervurdere det gode
og tenke: "Det kjem nok ikkje til meg."
For ei vasskrukka blir fylt til slutt
av dropar som fell i ho ein etter ein.
Så sjølv om han samlar det litt etter litt,
blir den fylt gode av godheit.

123

Ein kjøpmann som fraktar verdifull last
med berre få i følget,
held seg vekke frå farlege vegar.
Og den som har livet kjært,
held seg vekk frå gift.
Slik bør ein halde seg vekk frå det vonde.

124

Når gift blir gnidd inn i eit sår
og ein båt kjem i ein straumkvervel,
blir det vonde verre.
Om vonda blir fleire, kan dei skade alle.

125

Den som krenker ein skuldfri mann,
eit reint og upletta menneske,
den klovnen fell det vonde tilbake på
som fint støv kasta mot vinden.

126

Somme blir født att som menneske,
illgjerningsmenn kjem i pine,
dei rettskafne kjem til lykkehimlar.
dei fullkomne til Lykkeveldet.

127

Ein slepp ikkje frå følgene av vondskap nokon stad -
i himmelrommet, havet, fjella og klippene,
ikkje i heile verda [om ein ikkje er klok].

128

Ein slepp ikkje frå dauden nokon stad:
i himmelrommet, havet, fjella og klippene,
ingen stad i heile verda [om ein ikkje får hjelp].

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

10. Vald

129

Alle skjelv for bruk av vald -
redde for å døy.
Sett deg derfor i andre sin stad;
verken drep eller la drepe.

130

Alle skjelv for bruk av vald -
dei har livet kjært.
Sett deg derfor i andre sin stad;
verken drep eller la drepe.

131

Alt som lever søker lykka på sitt eige vis.
Men den som søker lykka for seg sjølv
og dermed skadar andre,
finn inga lykke seinare.

132

Alt som lever søker lykka på sitt vis.
Den som søker lykka for sin eigen del
og passar på å ikkje skade andre,
finn også lykka seinare.

133

Tal ikkje sårande ord -
du får dei kanskje tilbake,
for hissige ord gjer vondt
og slår lett tilbake mot deg.

134

Snakk vennleg, som når ein berre blidt slår på ein gongong.
Når du ikkje meir har strid og tvistar,
kjem du bortanfor lettare.

135

Gjetaren driv kveg på beite med ein kjepp.
Alderdom og daude møter alle etter kvart.

136

Når klovnen gjer ilt, skjønar han det ikkje,
men sidan får han lide for det
liksom ein som blir brent av eld.

137-140

Den som bruker vald mot fredelege,
eller krenker skuldlause,
blir snart råka av eitt av desse ti:

Eit smerteleg tap, eller ein kroppsleg skade
eller alvorleg sjukdom, eller skade i hugen.

Vanskar med styremaktene, eller ei alvorleg skulding
Tap av slekt eller eigedom kan også råke han.

Eller huset hans kan bli øydelagt av brann -
Etter at kroppen hans blir oppløyst,
går klovnen inn til pina.

141

Å vandre naken eller ha langt, uflidd hår,
å faste eller sove rett på stein og mark, i støv og oske,
og å sitte lenge på huk,
kan ikkje reinse nokon som ikkje
har komme ovanfor tvilinga.

142

Den som går omkring velkledd
men i fred og harmoni, sindig, stø og måtehalden,
i fred med alt som lever,
han er likevel høgreist, ein tenkar, ein munk.

143

Dersom det finst nokon som bryr seg om andre si meining her i verda,
så passar han seg for kritikk som ein vel trent hest for svepa.

144

Svepeslag kan få ein god hest til å springe fortare.
Ved tiltru, god moral, meditasjon, aktsemd, fullkommen kunnskap, åtferd og grundig vurdering av læra
skal du vinne over liding.

145

Kunnige på vatning leier vatn.
Pilmakarar rettar ut piler.
Snikkarane formar treverk.
Dei gilde styrer seg sjølv.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

11. Alderdommen

146

Korfor denne lystigheita og latteren når livet brenn?
Hylja i mørke, vil du ikkje leite etter lyset?

147

Sjå, den vene kroppen
er skrøpeleg, ei mengde sår på to føter,
fylt av alle slags formål -
han er ikkje varig.

148

No er kroppen utsliten
eit sjukdomsreir nær samanbrotet.
Snart brest den rotnande haugen.
Livet endar i dauden!

149

Ser du dei bleike hovudskallane,
strøydde omkring som graskar spreidde av haustvindane?
Kva finst det å trå etter her?

150

Ei borg av knoklar er bygd opp
og dekt til med kjøt og blod.
Der bur alderdom, død,
hovmod og hykleri.

Men: "Livet i ein
er meir enn knoklar og bein."

151

Jamvel dei praktfulle vognene til kongane blir nedslitne.
Kroppen også.
Men læra til dei gode blir aldri forelda
for alle dei beste kunngjer ho.

152

Den som lite lærer, eldast som ein stut.
Kroppen hans veks; kva med forstanden?

153

Mange krinslaup med fødslar gjekk eg gjennom.
Eg leita etter byggmeisteren til huset, men fann han ikkje.
Det er pinsamt å bli fødd om og om att!

154

Byggmeister! No har eg sett deg!
Huset skal du ikkje bygge igjen.
No er alle bjelkar brotne,
mønsåsen er øydelagd,
hugen min har nådd det vilkårslause
alt dumt sug er lagt bak meg!

155

Den som ikkje har odla seg sjølv
og heller ikkje spart som ung,
blir tæra som gamle hegrar
i myrdammar utan fisk.

156

Den som ikkje har odla seg sjølv
og heller ikkje spart som ung,
ligg til sist som vekk-skotne piler -
lengtar fåfengt etter farne dagar.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

12. Sjølv

157

Den som held av seg sjølv,
bør ta seg vel i vare.
Ei av dei tre nattevaktene
skulle den vise vake [om tiltrengt].

158

Først bør den vise sjølv bli fast i det som sømmer seg,
dernest lære frå seg:
Unngå sverting slik.

159

Den som sjølv gjer det han rår andre til,
kan styre andre.
Det er ikkje lett å styre seg sjølv.

160

Ein vernar seg sjølv, og kven andre gjer det?
Med ein vel styrt hug meistrar ein mangt som elles er hardt.

161

Det vonde ein klovn har tenkt ut og sett i verk,
Det knasar han slik diamanten kløyver ein falsk juvel.

162

Den som lar vondskap og rote ta seg i famn som ei kvelande plante,
gjer mot seg sjølv det dei verste fiendane hans vel kunne ønske han.

163

Det er lett å gjere det som er ille og skadeleg for ein sjølv:
Det som er godt og gagnleg, kan bli svært tungt.

164

Den som i dumskap og med galne utsyn
spottar læra til dei rettvise verdige -
han bringar fram frukter til eige forderv.

165

I den graden du gjer det vonde,
skitnar du deg sjølv.
I den graden du lar det vonde vere ugjort
gagnar du deg sjølv.
Reint og ureint kjem såleis [mykje] an på deg.

166

Gi ikkje opp ditt eige beste til fordel for andre før du har vunne det høgaste godet.
Når du har funne det høgaste godet,
maktar du å halde fram til gagn for andre.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

13. Verda

167

Ein bør ikkje følge ei ussel lære
og ikkje leve aktlaus:
Ein bør ikkje omfamne galne utsyn
eller verdslege ting.

168

Stå opp! Ver ikkje lenger så aktlaus
men lev eit rettvist liv.
Den som lever rettvist, lever lykkeleg
både i denne verda og den hi.

169

Vel ikkje låke vegar
men lev eit rettvist liv.
Den som lever rettvist, lever lykkeleg
både i denne verda og den hi.

170

Sjå på verda som ei boble
sjå ho som ei hildring.
Den som ser på verda slik, vil ikkje dauden sjå.

171

Kom og sjå: Denne verda
liknar ei glorete paradevogn.
Her søkk klovnen til botnen,
men vismannen er ikkje interessert.

172

Den som før har vore aktlaus
men sidan har vakna -
han lyser i verda som månen når det ikkje er skyer.

173

Den som gjer opp for vondt han har gjort
ved å gjere godt
han lyser her i verda
som månen når det ikkje er skyer.

174

Forblinda er denne verda.
Berre få når innsikt,
berre få frir seg som fuglar frå nett og når lykkerika.

175

Svanene flyg gjennom lufta
ein trollkar like eins.
Den vise slår Mara og heile hæren hans.
og fer vekk frå denne verda.

176

Den som først har brote med sanninga
og sagt ei løgn,
som avviser hi sida -
for han er ingenting vondt umogeleg.

177

Ein gniar kjem ikkje gjerne til engleriket,
og klovnen liker ikkje å vere gåvmild.
Den vise, derimot, har ekte givarglede.
Nett ved det blir han lykkeleg i ettertid.

178

Å entre straumen gir den beste frukta som finst.
Ho er betre enn einevaldsmakt på jorda,
å kome til himmelen
eller ha makt over alle tilværeplan.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

14. Buddha, Den Vakna

179

Korleis kan du spore ein opplyst?
Han har ingen svake punkt
og er utan grenser.
Sigeren hans kan ingen støyte om;
han blir ikkje leidd av låke.

180

Korleis vil du spore ein opplyst?
Han har ingen svake punkt
og er utan grenser.
I han finst ikkje sug som fangar.
Kor er vegen å leie han?

181

Sjølv englane held av dei vise som mediterer,
dei vakne og fullkomme opplyste
som trivst i kravlaus ro.

182

Det er ikkje lett å bli fødd som menneske,
ikkje lett å leve som døyeleg,
ikkje lett å nå å høyre den sanne læra,
ikkje lett å bli opplyst.

183

Å la vere å gjere det vonde,
gå inn for å gjere det gode,
og odle sin eigen hug - det er dei opplyste si lære.

184

Den høgaste forma for askese
ligg i uthaldande tolmod,
men høgast av alt er Lykkeveldet -
det seier dei opplyste.
Den som er til skade for andre,
er ikkje ein rett munk.
Den som er andre til mein,
er heller ikkje klok nok.

185

Å ikkje skade eller fornærme
å vere beherska i samsvar med norma
å ete med måte
å føre eit stilt og roleg liv
og meditere fram høgare tankar -
det er læra til dei opplyste.

186

Nytingssuget blei ikkje metta av at det regnar pengar.
Dei vise veit for visst at sansegleder dekker smerte, og at gleda i himmelen er større.

187

Ikkje eingong himmelske gleder
er nok for den vise.
Den som har lært av dei fullkome opplyste
finn behag i å sløkke låke sug.

188-190

Folk som skjelv av frykt
søker seg mang slags livd:
tempel og heilage tre,
parkar, skogar og åsar.

Dei gir likevel ikkje heilt trygg livd,
og ikkje den beste:
Den som søker livd på slike stadar,
får ikkje fridom frå det som gjer vondt.

Men den som finn livd
i Buddha, dhamma og sangha
innser fullkomme dei fire edle sanningane:

191

Sanninga om lidinga og korleis ho blir til,
om å vinne over ho,
og om den noble åtteledda vegen
som fører til lindring av lidinga:

192

Det gir sikker livd,
den beste livda.
Den som finn slik livd
blir fri frå alt som gjer vondt.

193

Det er ikkje lett å finne
ein høgboren storvitar:
Han blir ikkje fødd kor som helst.
Der ein slik vis ein blir fødd, q finn folk glede.

194

Éi lykke er at opplyste blir fødd,
éi lykke er å bli undervist i den sanne læra,
éi lykke er at forsamlinga er samd,
éi lykke er arbeidsviljen til dei samde.

195

Den som gjer ære på desse ærverdige; ein av dei opplyste eller elevane deira -
dei som har lagt alle hindringar bak seg
og vunne over sorg og klage -

196

den som gjer ære på slike,
på dei som har oppnådd Lykkeveldet
og ikkje har noko å frykte lenger -
ingen kan måle dei gode fortenestene
han legg seg opp slik.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

15. Lykke

197

Vi lever lykkeleg
utan hat blant hatefulle.
Midt mellom hatande
lever vi utan hat.

198

Vi lever lykkeleg
sunne midt blant usunne.
Midt mellom usunne
lever vi og er sunne.

199

Vi lever lykkeleg
utan dumme sug mellom grådige.
Midt mellom grådige
lever vi utan dumme sug.

200

Vi lever lykkeleg,
vi som ikkje eig noko.
Vi skal leve av glede
som dei skinande gudane.

201

Siger er grunn til fiendskap,
for den som har tapt, kjenner seg mindre verdt.
Lykkeleg er den som har fred i seg sjølv,
og heva over vinning og tap.

202

Det finst ingen eld som er heilt lik suget i barmen
Og inga gift som er heilt lik hat:
Ikkje noko elende som er heilt lik det kroppen lir -
Inga lykke større enn Lykkeveldet.

203

Verda og svolt gir pine, men Lykkeveldet ikkje.

204

Helsa er det største godet;
trivsel den største rikdommen.
den trufaste er beste frenden;
Lykkeveldet den største lykka.

205

Den som har drukke av stilla i seg,
og nektaren ved å vere aleine,
blir fri frå frykt og vondskap
mens han nyt dhammas inste.

206

Det er herleg å sjå dei fine.
Samvær med dei bringar lykke.
Så lenge ein slepp å sjå klovnane,
kan ein godt bli fint glad.

207

Den som har mykje å gjere med klovnane, sørger lenge.
Samvær med klovnar er så pinleg som med ein uvenn, mens samvær med vise er som å treffe slekta si.

208

Følg derfor den som er vennleg og veit best,
oppvakt, plikttru, tolmodig og lærd.
Hald følgje med godt, forstandig folk
og lys litt opp, som månen mellom stjernene.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

16. Det ein verdset

209

Den som driv med det ein bør unngå
og ikkje øver seg i det som bør øvast,
vrakar det nyttige, går etter låge lyster -
kan misunne den som odlar seg sjølv.

210

Søk ikkje omgang med det du [vanklokt] liker og ikkje liker.
Det gir pine å sakne dei kjære og omgåst med dei du ikkje har kjær.

211

Det er vondt å skiljast frå det du har kjært.
Det finst ingen band for den som ikkje liker eller misliker.

212

Frå det som er kjært kjem sorg og frykt.
Den som har slutta å like,
har inga sorg, kva så med frykt?

213

Frå låke sug kjem sorg og frykt.
Den som har fridd seg frå låke sug har inga sorg:
kva så med frykt?

214

Frå nyting kjem sorg og frykt.
Den som har slutta å nyte,
har inga sorg, kva så med frykt?

215

Frå vellyst kjem sorg og frykt.
Den som har fridd seg frå vellysta
har inga sorg, kva så med frykt?

216

Frå sug kjem sorg og frykt.
Den som har fridd seg frå alt låkt sug,
har inga sorg, kva så med frykt?

217

Den som har innsikt og høg moral,
lever rettvist og snakkar sant,
og passar sine eigne saker -
han [skulle] folk halde av.

218

Dersom du har ein ordlaus lengt i deg,
og ikkje berre er opptatt av lysta,
kan du kallast ein som må oppetter.

219

Når somme trygt har komme heim
etter å ha vore lenge bortreist,
møter slekt og vennar han,
og ønsker han velkommen.

220

Og slik som slektningane møter sine kjære,
slik vil dei gode gjerningane dine
ta imot deg som har handla godt,
når du forlèt denne verda
og kjem til den andre.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

17. Harme

221

Bli kvitt sinne, og slutt å vere sjølvisk
gå roleg forbi alt som [hemmar].
Lidenskapar når ikkje den som er fri for allting
også frå namn og form.

222

Klarer du å tygle raseriet før det veltar fram
som ei vogn du held tilbake i det hestane skal til å fare ustyrlege av garde
då kallar eg deg ein verkeleg køyrekar -
dei andre held berre i tyglane.

223

Ved ikkje å bli sint vinn du over den sinte
med godheit over den vonde.
Med frisinn kan du sigre over ein gniar,
over løgnaren med sanning.

224

Hald deg til sanninga, bli ikkje sint,
gi eitkvart om nokon ber deg, om så berre litt.
Følger du desse tre grunnsetningane
kjem du nær englane.

225

Dei vise, som aldri er nokon til skade
som alltid har kroppen under kontroll
går dit dauden ikkje finst
dit sorgene ikkje finst heller.

226

I den som alltid er våken
som trenar seg dag og natt
og set Lykkeveldet opp som målet sitt -
i han forsvinn alt negativt.

227

Dette er gammalt, Atula
det er ikkje nytt av i dag:
folk klandrar den som held seg taus.
folk klandrar den som taler mykje.
sjølv den som taler med måte blir klandra.
Ingen her i verda unngår vel klander.

228

For aldri har det vore
og aldri vil det finnast
og heller ikkje finst det no
eit menneske som berre blir rost
eller berre kritisert.

229-230

Men den som dei vise lovpriser
når dei har testa han dag etter dag
og funne at han er forstandig,
har innsikt og god moral,
og at framferda hans er utan feil -

kven er då verdig å klandre ein slik ein?
Han er så rein som det reinaste gull.
Til og med englane priser han.
Han blir tilmed lovprist av gud.

231

Vakt deg for hissige handlingar
og ha full kontroll over kroppen.
Legg bort all dårleg oppførsel
og hald deg til gode gjerningar.

232

Vakt deg for hissige ord
og ha full kontroll over talen.
Legg vekk all dårleg tale
og hald deg til gode ord.

233

Vakt deg for hissige tankar
og ha full kontroll over hugen.
Legg frå deg alle dårlege tankar
og hald deg til dei som er gode.

234

Den vise meistrar både kroppen
og talen sin.
Hugen meistrar han like godt -
så er han sin eigen herre.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

18. Smuss

235

No er du som eit visna lauv,
og daudens sendebod ventar på deg.
Du er like ved å fare vekk,
og har ikkje rusta deg til reisa.

236

Tenn hugen som ei lampe,
Søk visdom til det straks!
Bli flekkfri og feilfri så du når
himmelen til dei opphøgde [iallfall].

237

No går livet ditt mot slutten
og du er nesten daud.
Det finst ingen kvileplass undervegs,
du er ikkje rusta til reisa.

238

Tenn hugen som ei lampe,
Søk visdom til det straks!
Bli flekkfri og feilfri så du ikkje lenger
gjennomgår fødsel og forfall.

239

Litt i gongen, med tida til hjelp,
kan den vise fjerne
smuss frå eige sinn
slik som smeden hamrar ut sølvet.

240

Rusta tærer opp jernet,
enda ho har opphav i det.
Slik blir den aktlause bringa i ulykke
av sine eigne gjerningar.

241

Skriftene sin skamflekk er å ikkje bli lesne
Heimelivet sin er at ein ikkje legg seg i selen.
Kroppen sin skamflekk er latskap.
Vaktmannen sin er å sove.

242

Kvinna sin skamflekk er usømmeleg åtferd,
Givarens er gjerrigskap.
Hugen sitt smuss er vondskap,
både her og i den neste verda.

243

Men verre enn alle desse flekkane
er vankunna, den styggaste flekken.
Øv og bli av med vondskap, munk,
skal du bli lytelaus.

244

Livet er lett for den omsynslause som skryter og stel,
frekk som ei skjor,
kjepphøg og nasevis, grisk og styrlaus -
eit tarveleg liv.

245

Men livet kan vere hardt for den omsynsfulle
som støtt søker det reine
utan tilknyting,
som skyr vanære og uvørdskap og lever reint.

246-47

Den som drep eit levande vesen
som fer med urett tale,
som tar det som ikkje blir gitt han her
og går til makane til andre
og blir slave av rusmiddel -
den arme klovnen
grev opp sine eigne røter
her i verda.

248

Så skal du vite, gode venn
at dårlege vanar er vonde å vende.
La ikkje griskheit og uvanar trekke deg
med til lang tids liding.

249

Eit menneske gir i samsvar med trua
og velviljen det har.
Den som er misnøgd
med mat og drikke gitt av andre,
kan hindre meditasjonen sin,
både kveld og dag.

250

Men den som fullstendig har utrydda misnøya
og rykt ho opp.
vil kunne samle hugen bra
både om kvelden og dagen.

251

Det finst ingen eld heilt som sug;
ikkje eit hardt grep heilt som hat;
ikkje noko garn heilt som vankunne;
ikkje noka elv heilt som tørsten.

252

Feil hos andre kan vere lette å sjå -
ikkje dei eigne.
Andre sine vil du gjerne avsløre
og vise fram for verda,
men dine eigne vil du heller løyne
som ein uheldig falskspelar.

253

Den som følger ofseleg med i feila til andre
og alltid står klar til å klandre -
det veks fram dårlege tendensar i slik ein,
som er langt frå å bli kvitt dei.

254

Det finst ingen fotspor i lufta;
utanfor finst ingen sanne tankar.
Folk flest trivst med komplikasjonar,
men slikt ligg fjernt for ein framkommen.

255

Det finst ingen fotspor i lufta,
utanfor finst ingen sanne tankar.
Det vilkårsbundne er ikkje evig,
den opplyste er stødig.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

19. Den rettskafne

256

Ein blir ikkje vis ved å dømme vilkårleg i saker om rett:
Den vise skulle granske kva som er rett og gale.

257

Den som ikkje dømmer andre vilkårleg,
men upartisk i samsvar med det som er sant -
kan kallast heiderleg, vis
og rettferds vaktar.

258

Ein treng ikkje vere vis om ein snakkar mykje.
Vis er den som er fredeleg, vennleg og utan frykt.

259

Ein er ikkje kunnig i dhamma berre for di ein snakkar mykje.
Men den som lever med læra og ikkje forsømmer ho,
skal kallast kunnig i dhamma jamvel om han ikkje er lærd.

260

Ein er ikkje ein Eldre
berre for di hovudet har gråna.
Er ein berre modna i alder,
kunne ein blitt betre gammal.

261

Nei, den som er sann og rettvis
beherska og vennleg, med sjølvdisiplin,
vis og rein i hjartet
kan i sanning kallast ein Eldre.

262

Vakre ord er ikkje nok,
heller ikkje å sjå vakker ut.
Ein er ikkje verkeleg høgboren
om ein er gjerrig, falsk og misunneleg.

263

Men den som klokt har kvitta seg med
gjerrigskap, falskleik og misunning,
og er fri frå hat,
har eit godt vesen.

264

Den som oppfører seg ilt og lyg, er ikkje lærling for di om hovudet er glattraka.
Korleis kan dei som er fylt av sug og griskheit vere munkar?

265

Men den som heilt har forkasta vondskap
i stort og smått,
blir kalla munk.

266

Ein blir ikkje munk berre av å leve av almisser.
Den som følgjer alle moralreglane,
blir ein retteleg munk.

267

Den som lever storsinna,
høgt over godt og vondt,
og vandrar i verda med visdom -
kan kallast tiggarmunk [med meir].

268-269

Ein klovn blir ikkje vis berre ved å teie.
Vis er den som avveg med omhug
og held seg ifrå alt vondt og vel ut det som er godt -

og like eins forkastar det vonde -
nettopp derfor er han vis.
Han blir kalla vis nettopp for di
han tenker etter i høve til begge verder.

270

Ein kan ikkje kallast gild
når ein skader levande vesen.
Men ved å la alle levande vesen
vere i fred, er ein gild.

271-272

Ikkje ved reglar og ritual,
mykje lærdom,
eller [gal] meditasjon,
eller å bu for seg sjølv

vinn ein fridomslykka
som folkehopen ikkje gjer.
Munk! Ver ikkje sikker
før du grundig har luka vekk
ureint i hugen.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

20. Vegen

273

Av alle vegar er den åttefaldige [normalt] den beste.
Dei fire sanningane er sporet etter dhamma.
Av alle læresetningar er fridom . . . den beste.
Av alle dei som går på to bein, er den som ser i visdom best.

274

Denne vegen er bein,
og leier til hi sida og havet av reinleik.
Samle dykk om han,
så kastar de av dykk Maras band.

275

Øver de langs vegen her,
skal de bli av med lidinga.
Denne vegen gjorde eg kjent
så snart eg lærte å komme over elva.

276

Framkomne viser vegen;
sjølv må de streve med det som skal til.
Dei som mediterer og følger vegen,
blir fri frå Maras lenker.

277

Den sansa verda endrar seg
og gjer ikkje fullnøgd.
Den som sannar det,
vender seg rett vekk frå ho.
Det er vegen til reinleik.

278

I sanseverda er det liding.
Den som sannar det,
vender seg rett vekk frå lidingsverda.
Det er vegen til reinleik.

279

Tinga er ikkje eget.
Den som i visdom sannar dette,
vender seg vekk frå lidinga.
Det er vegen til reinleik.

280

Ein skulle komme seg opp når tida er god.
Den tankelause og late som druknar på djupt vatn trass i ungdom og styrke,
vinn ikkje fram på vegen til visdom.

281

Ein bør vakte talen sin vel,
Hald styr på hugen sin,
og ikkje gjere ilt.
Alle desse tre lyt reinsast,
så du kan følge vegen til den vise.

282

Klok øving gir visdom
Men når øvinga forfell, forfell også visdommen.
Når du kjenner til desse to vegane
til framgang eller stillstand
skulle du ordne deg slik
at visdommen din kan vekse.

283

Hogg ned heile skogen og grav opp røtene.
I skogen lurer det farar.
Når du har hogge ned skog og kratt,
Er du fri frå skogen, munk.

284

Så lenge mannen har sug etter kvinner
er hugen hans bunden som ein diande kalv til mora.

285

Skjer over sjølvkjærleiken
slik du plukkar lotus om hausten.
La fredsvegane føre deg
til Lykkeveldet, det som Buddha har peikt på.

286

"Her skal eg bu i regntida,
og her gjennom sommar og vinter."
Slik tenker klovnen og innser ikkje
at noko kan kome i vegen.

287

Den som fylt av sug blir rusa på søner og buskap,
han blir overraska av dauden, som ein sovande landsby av flaum.

288

Det er inga lita hjelp i søner, far eller andre slektningar:
Den som blir tatt av dauden, blir ikkje lite hjelpt av dei næraste.

289

Så la då den moralske og vise
som innser kva dette vil seie,
snarast råd rydde vegen
som fører til Lykkeveldet.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

21. Ymse

290

Gleda ved å gi kan verke lita, men den vise sannar det ligg ei velsigning i å gi.

291

Den som vil bli lykkeleg
ved å gjere andre vondt,
blir vikla inn i hat,
og kjem ikkje lett laus.

292

Dei dårlege tildriva aukar i den
som ikkje gjer det han burde,
men tvert imot gjer det han ikkje bør,
overflatisk og arrogant.

293

Dei dårlege tildriva svinn i den
som stadig rettar merksemda si
så han ser korleis kroppen er av vesen
som ikkje gjer det ein ikkje bør,
men held fram i det ein bør
med vaken og klar forståing.

294

Den høgreiste går uforstyrra
når han har drepe mor og far
to kongar av edel byrd
og ruinert både land og folk.

295

Den høgreiste går uroa
når han har drepe mor og far
to svært lærde kongar
og ein tiger som nummer fem.

296-99

Gotamas lærlingar er lysvakne dag og kveld,
for dei sannar korleis Buddha, dhamma, sangha, og kroppen er.

300-301

Gotamas lærlingar er lysvakne dag og kveld;
dei gler seg over nestekjærleik og eigenutvikling

302

Det er tungt å vere munk og trivast med munkelivet,
men å leve og dele med andre heime, kan også vere tungt og fullt av plagar.
Det kan røyne på å sakne omgang med likeverdige,
Av alt som er tungt, er verda det tyngste. Den som reiser i verda, følger lidinga.
Bli derfor ikkje ein som reiser om i verda, og unngå lidingar.

303

Den som har god tru, får god moral;
god moral gir velstand, og velstand gir ein glad partnar.
Bra folk heidrar den det går så godt for.

304

Dei gode ser ein på langt hald, som skinande fjelltoppar i Himalaya.
Dei låke blir derimot sjeldan sett, som flygande piler i natta.

305

Den som ferdast i einsemd, som søv og sit aleine,
som utan å gå trøytt av det arbeider med å styre seg sjølv i einsemd -
kan trivast i djupe skogen.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

22. Pining

306

Både den som kjem med falske skuldingar
og den som urett nektar for å ha gjort det,
hamnar i pine for å handle usselt.

307

Mange av dei med gule munkekapper
er vonde og styrlaust hissige.
Men desse vonde kjem til pina
for dei vonde gjerningane sine.

308

For den som er utan moral og sjølvkontroll
er det betre å sluke ei glødande jernkule
enn å ete av gåvene frå folk.

309-310

Fire ting skjer den omsynslause som går til annan manns kone:
Ei ugunstig framtid, uroleg søvn, kritikk - og sansenyting.

Og likevel - framtida blir ikkje gunstig, vegen blir vond,
og gleda lita for ho og han - dei blir redde,
og kongen straffar dei hardt.
Gå ikkje til annan manns kone.

311

Jamvel eit strå kan skjere handa om du ikkje grip det rett.
Grip du munkelivet gale, trekker det deg ned i pine.

312

Ei apatisk handling, ein dårleg vane og halvhjarta sjølvdisiplin
gir dårlege resultat.

313

Dersom noko skal gjerast, så bør ein gjere det
heilhjarta og ettertrykkeleg.
Eit munkeliv som ikkje er fast,
kvervlar berre opp støv.

314

Noko dårleg skulle ein ikkje gjere,
for etterpå angrar ein det gale.
Men rett gjort er best å få unna
så ein ikkje angrar i ettertid.

315

Ei grensefestning har vakter
både inne og ute.
Slik bør du vakte deg sjølv
og ikkje la sjansen gli vekk.
Dei som lar sjansen gli frå seg
kan sørge på veg til pina si.

316

Dei som skammar seg over
det som ikkje er skammeleg
men ikkje skammar seg over
det som er skammeleg -
dei har vrangførestillingar
og følger vegen som går nedetter.

317

Dei som ser farar
i det som ikkje er farleg
men ikkje reknar som farleg
det som verkeleg er farleg -
dei har vrangførestillingar
og følger vegen som går nedetter.

318

Dei som meiner at rett er gale
og reknar det gale for rett
dei har vrangførestillingar
og følger vegen som går nedetter.

319

Men dei som reknar det gale for galte
og sannar det rette som rett
dei fattar rett,
og følger vegen som går oppetter.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

23. Elefanten

320

Ukvemsord vil eg tole
slik ein stridselefant held ut pileregn,
for hopen er verkeleg simpel.

321

Ein tam elefant kan bli styrt mellom folk i ein hop:
Kongen kan ri på slik ein.
Den beste blant folk er den som styrer seg
og kan tole ukvemsord.

322

Eit veldressert muldyr er bra
det same er rasehestar frå Sindh
og store elefantar -
men best er den som styrer seg.

323

Det veglause riket kjem ein ikkje til med ridedyr -
dit kjem den vel styrte i kraft av å styre seg sjølv.

324

Elefanten Dhanápalaka er vanskeleg å halde i brunsttida; i fangenskap et han ikkje ein bit -
han minnast skogen sin.

325

Den dvaske storetaren som ligg og veltar seg,
søvnig som ein gjøgris, stor og foreten,
den klovnen blir fødd stadig vekk.

326

Før vandra hugen min omkring slik han fann det for godt.
Men frå i dag skal eg styre han merksamt
slik elefantføraren styrer elefanten sin.

327

Gled deg i aktsemd.
Vakt hugen godt.
Trekk deg ut frå den dårlege vegen,
som elefanten frå gjørmeholet.

328

Finn du ein venn på vegen,
nokon som er varsam, klok og god,
så slå lag.
Vaken og glad skal du sigre over alle farar.

329

Men finn du ingen venn på vegen,
ingen som er varsam, ærleg og klok,
er det betre å vere aleine, som ein konge som drar ifrå eit erobra land,
eller ein stolt elefant i skogen.

330

Det er betre å bu aleine enn med klovnar.
Aleine, som elefanten i skogen,
kan du vandre sorglaus utan å gjere vondt.

331

Kjekt å ha vennar som hjelper til når det trengst,
og å vere nøgd med det ein har.
Når livet går mot slutten, er det gledeleg å ha gjort noko godt,
og legge bak seg alle lidingane.

332

Kjekk er den som kan tene mor, far, ein munk og ein høgreist her i verda.

333

Det er ei glede å gjere godt heile livet med ein vel underbygd overtyding.
Det er ei glede å ha vunne visdom og ikkje gjere vondt lenger.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

24. Suget

334

Suget veks som slyngplantar
i den som lever tankelaust.
Han flakkar frå eitt liv til eit anna,
som apa i skogen på jakt etter frukt.

335

Sorgene skyt i vêret
som gras etter regn
i han som blir fanga av usselt sug som heng seg fast.

336

Som dropar på lotusbladet prellar sorgene av på den som vinn over simpelt sug det er tungt å bere.

337

Så ønsker eg alt det beste for dykk som no er samla her.
Grav opp røtene til dumt sug
slik en grev opp gras for å finne ei velluktande rot.
La ikkje Mara få knekke dykk gong på gong
slik bølgene knekker sivet ved stranda.

338

Frå somme tre du høgg ned kjem nye skot.
Slik vil også slumrande sug gi opphav til liding gong etter gong
om rota ikkje er fjerna.

339

Dersom dei mange straumdraga til låge nytingar er sterke i deg;
blir du ført på villspor med sug-funderte tankar.
Dei feiar deg vekk, ganske som ein flaum.

340

Desse straumdraga finst overalt:
Slyngplanten skyt i vêret og trivst.
Når du har sett korleis han veks,
så skjer han vekk.

341

Lykkestundene til mennesket er flyktige og krev mykje.
Dei som prøver å finne lykka ved å mette nytingslysta,
er innanfor fødsel og alderdom.

342

Folk som blir lokka av suget i seg, renn omkring som skremde harar.
I lekkjene sine sit dei fast og kjem i ulykke gong på gong i ei tid.

343

Folk som blir lokka av suget i seg, renn omkring som skremde harar.
Munken som ikkje vil vekk frå vegen, skulle få suget til å slokne.

344

Ein som er blitt fri frå suget, søker ut i skogen.
Men sidan spring han attende: Sjå på den mannen! Enda han var fri,
renn han attende til lenkene.

345

Stengselet gjort av jern, tre og hampetau
er ikkje så sterkt, seier dei vise.
Men sug og lengt etter ringar og juvelar, barn og make
kan vere sterke stengsel.

346

Det er vandt å bli av med sug som dreg nedetter.
Dei stø kvittar seg rett med dei suga.

347

Somme er fanga som edderkoppar fanga i eige nett, og fell tilbake i straumen, fylte av sug og lengt.
Dei vise skjer gjennom og frir seg frå lidingane.
Dei går til hi sida utan lengt.

348

Løys deg frå "bak, fram, og imellom"; sett over til den andre breidda.
Når hugen er blitt fullkomme fri,
vil du aldri meir fødast og forfalle.

349

Den som er plaga av tankane sine,
ein levemann med sterke lengslar -
suget i han berre veks -
han gjer banda sterkare.

350

Den som gjerne bringar hugen til ro
og merksam sannar kva som er ureint,
er ein som skal få slutt på Maras band, og sprenge dei.

351

For den som har blitt fullkommen og fryktlaus,
fri frå sug, feilfri,
og har drege ut tilvære-brodden -
er denne kroppen normalt den siste.

352

Den som ubunden, fri frå sug, og kunnig i skriftene -
innhald og form og bokstavane bringa saman frå fremst til sist -
er vis på slikt vis.

353

Alt har eg vunne! Alt har eg sett!
Blant alle ting går eg upåverka.
Alt har eg sagt frå meg, no er eg fri:
Eg har gjort ende på suget.
Sjølv har eg vunne den visdommen eg har
kven skal eg då kunne vise til?

354

Av alle gåver er sanninga den beste, og
smaken av sanning er beste smaken.
Sanninga gir best glede,
Og lidingar blir sløkte i den som er utan sug.

355

Rikdommen øydelegg den vankloke,
men ikkje den som søker den andre breidda.
Griskheit etter eigedelar får den vankloke til å øydelegge seg sjølv og andre.

356

Åkeren blir skadd av ugras;
manneætta av griskheit.
Derfor lønner det seg stort
å gi til den som ikkje er grisk av seg.

357

Åkeren blir skadd av ugras
manneætta av hat.
Det kan derfor lønne seg stort
å gi til den som er utan hat.

358

Åkeren blir skadd av ugras
menneska av vankunne.
Det kan derfor lønne seg stort
å gi til den som ikkje er vankunnig.

359

Åkeren blir skadd av ugras
Menneska av å vere krevjande.
Det kan derfor lønne seg stort
å gi til den kravlause.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

25. Samanaen

360

Det er bra å ha styr på auget, øyret, nasen og tunga.

361

Det er gagn i å styre kropp, tale og sinn
skikkeleg og klokt,
for det kan fri ifrå vondt.

362

Den som styrer hender, føter og tale,
styrer seg på alle måtar,
fylt av indre glede
i einsemd, fokusert og vel nøgd -
kan kallast munk.

363

Herleg å høyre ein munk som veit å forklare ånd og bokstav
veltalande, men ikkje pompøs,
med milde, harmoniske ord.

364

Den munk som blir fryda ved dhamma og finn glede i dhamma,
som tenker læra grundig gjennom og minnast ho vel,
fell ikkje vekk frå sann dhamma.

365

Ein bør ikkje forakte det ein sjølv har fått;
heller ikkje misunne andre det dei har fått.
Munken som misunner andre, blir ikkje rett fokusert.

366

Sjølv englane priser den munken som ikkje foraktar det han har,
sjølv om det skulle vere lite,
og lever eit reint og aktivt liv.

367

Den som ikkje innbiller seg
å eige ting med namn og form
og ikkje sørger over det som ikkje finst,
kan kallast munk.

368

Munken som lever i nestekjærleik og er nøgd med Buddhas lære,
finn fredsriket, Lykka,
der alle tildriv er i ro.

369

Aus denne båten, munk!
Når du har aust han, seglar han lett.
Så når du er fri for hat og sug,
kan du vinne Lykkeriket.

370

Gi opp fem, bli av med fem:
fem andre bør du meditere på.
Den som gjennomskodar dei fem hindringane, fer over elva.

371

Mediter, du einslege, og ver ikkje slapp!
La ikkje tankane krinse om sansenytingar
så du ikkje i tankeløyse
må svelge ei glødande jernkule
og rope mens du brenn: "Dette gjer vondt!"

372

Den som ikkje er vis, samlar ikkje hugen klokt.
Den som ikkje samlar hugen vettig, får ikkje visdom.
Men den som samlar seg vettig er vis
og nærmar seg Lykkeveldet pø om pø.

373

Ei overjordisk glede står fram
i den einslege som har trekt seg tilbake
med fredfylt sinn
og ser Sanningsriket med klar forståing.

374

Når han fullt ut kan forstå korleis faktorane kjem fram og blir vekke,
finn han glede og lykke
som ein som kjenner det udøyande riket.

375

Å styre sansane kjem først for ein vettig munk,
Å vere tilfreds, bra regulert,
ha gode omgangsvennar og eit reint, aktivt liv [når høgt].

376

Vennleg av seg og med fin framferd bør han vere.
Fylt av glede gjer han kål på det vonde.

377

Sjasminen slepper dei visna blomane fint.
Slik skal også de, einebuarar, gi slepp på hat og sug når tida er god.

378

Den einslege som er samla og roleg i tankar, tale og handling,
og er rein til sinns -
er gild.

379

Rett eigne feil og vakt deg sjølv vel.
Aktsam og sjølvhjelpt skal du leve i lykke,
einebuar.

380

For du gjer det sjølv friare og friare og fri
di eiga framtid formar du sjølv.
Ta godt vare på deg sjølv,
som kjøpmannen gjer med ein rasehest.

381

Einebuaren som er rett glad
og stoler på Buddhas lære,
finn inn til fredsriket; til Lykka der tildriva fell til ro.

382

Einebuaren som vier seg heilt til Buddhas lære
enda som ung,
han lyser opp denne verda som månen frå skyfri himmel.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

26. Den høgreiste

383

Gå inn for å stanse nedverdigande sug.
Få bukt med slikt sug, du høgreiste.
Når det vilkårsbunde forsvinn for deg,
blir du etter kvart høgreist.

384

Når den høgreiste vel har nådd den andre breidda på begge måtane,
knasar han alle lenker,
for no er han vitande.

385

Den som verken denne eller hi stranda finst for,
som er utan frykt og lenker -
han vil eg kalle høgreist.

386

Den som sit i meditasjon, feilfri og utan låge tendensar,
som har gjort alt som gjerast skulle og har nådd det høgaste riket -
vil eg kalle høgreist.

387

Sola skin om dagen, månen om natta, og fyrsten i all si prakt.
Dei høgreiste skin i meditasjon,
men Buddha skin dag og natt i eineståande stråleglans.

388

Den blir kalla høgreist som ragar høgt over det som er vondt.
Den blir kalla vandrar som vandrar i fullkommen ro.
Den blir kalla eremitt som ikkje bur saman med ein make.

389

Ingen bør slå den høgreiste
men han skal heller ikkje harmast over å bli slått.
Stakkars den som slår den høgreiste,
og enda meir om han blir sint!

390

For ein høgreist er ingenting betre enn
å la vere å følge eit hastig innfall.
Dess mindre du ønsker å skade andre
Dess meir vil lidinga avviklast for deg.

391

Den som ikkje gjer vondt i tanke, ord og gjerning,
men passar seg vel med desse tre tinga -
vil eg kalle høgreist.

392

Den som gir deg undervising
i den fullkomme Opplyste si lære
skal du ære like vørdsamt som presten ærar eldofferet.

393

Ein blir ikkje høgreist berre gjennom det ytre,
heller ikkje av fødsel og fine anar;
men den som er sann og rettferdig, er rein og høgreist.

394

Du uvettige, kva nytte har du av samanfiltra hår og kappe av antilopeskinn?
Du pyntar deg berre utvendig,
men innvendig er du eit villnis.

395

Den som ber ei kappe av filler,
så mager at blodårene stikk fram
som mediterer for seg sjølv i skogen
han vil eg kalle høgreist.

396

Eg kallar ingen høgreist berre for ætta si.
Den som eig noko, blir straks hovmodig,
Men den som ikkje eig noko og er kravlaus,
vil eg kalle høgreist.

397

Den som har sprengt alle hindringar utan å skjelve
og brote alle band
og kasta åket ifrå seg -
han vil eg kalle høgreist.

398

Den som har vakna og lyfta opp bommen, skore av stroppa, reima og reipet og kasta vekk grimen og tjoret -
vil eg kalle høgreist.

399

Den som roleg held ut skjellsord, fengsel og pryl enda han er skuldlaus, er tolmodig og høgreist.

400

Den godlynte, nøysame, lite kravstore,
som har gode vanar, klok styring, og ein kropp som blir den siste -
blir høgreist.

401

Den som ikkje blir hengande ved sansenytingar meir enn vatn på eit lotusblad eller eit sennepsfrø oppå ein nålespiss, vil eg kalle høgreist.

402

Den som skjønar her og no korleis lidinga kan bli borte,
har lagt frå seg børa og kasta åket -
vil eg kalle høgreist.

403

Den som er vis og har djup forståing, veit kva som er vegen og ikkje vegen, og har nådd høgaste Lykka,
vil eg kalle høgreist.

404

Den som ikkje søker omgang med verken borgarar eller asketar,
som vandrar heimlaus med berre små behov, vil eg kalle høgreist.

405

Den som har slutta fred med alle levande vesen, sterke og svake,
og verken straffar eller drep -
vil eg kalle høgreist.

406

Vennleg blant fiendtlege
fredeleg blant valdsame.
fordomsfri blant fordomsfulle -
vil eg kalle høgreist.

407

Hat og begjær, sjølvros og ovmot
Den som dette har falle av, som sennepsfrøet frå ein nålespiss -
vil eg kalle høgreist.

408

Den som snakkar mildt,
er opplysande og sann
og ikkje taler hardt til nokon -
vil eg kalle høgreist.

409

Den som her i verda ikkje tar noko som ikkje blir gitt han,
enten langt eller kort, stygt eller pent, stort eller smått -
vil eg kalle høgreist.

410

Den som ikkje har forventingar,
verken om denne verda eller den neste
som har lagt bort forventingane og kasta åket -
vil eg kalle høgreist.

411

Den som ikkje har meir sug og har overvunne utrygga si;
som har nådd det Udøyelege og late det omgi seg heilt -
vil eg kalle høgreist.

412

Den som heilt ut, sorglaus, rein og utan feil
har overskride avgrensande godt og vondt -
vil eg kalle høgreist.

413

Den som er som månen -
rein og klar, stille og lys, utan nytingslyst -
vil eg kalle høgreist.

414

Den som har vandra gjennom denne farlege hengemyra -
dette krinslaupet av blendverk -
og er komen over til hi sida;
ettertenksam, kravlaus og sikker,
og blitt Glad sjølv -
vil eg kalle høgreist.

415-16

Den som har fridd seg frå nytingslysta, alt dumt sug,
vandrar omkring utan heim
vil eg kalle høgreist.

417

Den som har fjerna alle menneskeband,
lagt alle himmelband lang bak seg,
og brote alle lenker og åk -
vil eg kalle høgreist.

418

Den som ikkje tar partisk side,
men nøktern, sakleg, utan grove lidenskapar,
fattar og vinn der -
Den helten vil eg kalle høgreist.

419

Den som har sett korleis alt som lever stadig blir fødd og døyr;
som er lykkeleg, opplyst og fri -
vil eg kalle høgreist.

420

Verken gudar, demonar eller menneske kan følge vegen til den fullkomne utan låge tildriv -
og som eg vil kalle høgreist.

421

Den som ikkje prøver å halde fast på fortid
notid og framtid,
som ingen eig og ingen søker -
vil eg kalle høgreist.

422

Den sterke og edle helten
den vise og sigerrike,
beskjeden, fullæra og opplyst
vil eg kalle høgreist.

423

Den vise som kjenner fortida si -
både lykke og fornedring -,
og har nådd å ikkje skulle bli født meir;
denne heilt vise som har fullbyrda det som skulle fullbyrdast -
vil eg seie er høgreist.

〰ೞ⬯ೞ〰

Notar

Etterord

Dhammapada kjem til oss frå fleire oldtidsspråk. På pali-språket har det 426 vers fordelt på tjueseks kapittel. Diktverket ifrå andre oldtidsspråk er av ulik lengde, og innhaldet skil seg noko også.

For di eit dikt er svært mykje omsett, skulle ein ikkje tru at det er lett å gjere det, men det kjem likevel an på kva for standardar ein set. Dersom det er som kjennarar som Norman og Brough kom til, at det er for vanskeleg å omsette Dhammapada (Norman 2000, vii-viii), gjeld det å omsette før ein finn ut at det for vanskeleg . . . Pussig nok skriv Norman at det er for vanskeleg i forordet til si eiga omsetting. Han skreiv kan hende forordet til slutt. Det er ganske vanleg, det.

Løysingar, enkle og andre

Ein får finne ein veg for seg i fall ein vil gjere det som dei to kjennarane Norman og Brough kvar for seg fann for vanskeleg, trass i at dei begge produserte Dhammapada-omsettingar, eller kanskje derfor.

Ein får gjere eit utval ifrå slike tekstar og omsettingar ein finn ut av, og kanskje file her og der dersom det kan gå. Er lykka god, blir det eit vers, og enda eitt, og så vidare. Korfor file vekk fyllord frå mange vers, og gjere dei knappare slik? Buddha gir i eit vers uttrykk for at det er betre med eitt forstandig ord enn fleire hundre (eller meir) utan (Udanavarga, 24.1, i Rockhills omsetting frå 1883). Eller eit vers ovanfor:

Eitt meiningsfylt ord som gir deg fred,
er betre enn tusen utan meining

(Dhammapada v. 100, utdrag)

Frå ein kinesisk versjon av Dhammapada har vi:

Om ein seier fram tusen ord, og meiningane ikkje passar, er det betre å seie fram eitt med sentral [meining].

Om ein seier fram tusen kapittel, kva nytte har det om dei er utan meining?
Det er betre å seie fram eitt med meining . . .

(Fa Jyu Jing, 16, v. 1-2, utdrag (i Dhammajoti 1995)

Det finst andre omsettingar å jamføre med. Rockhill si frå tibetansk seier ikkje "- som gir deg fred", men "- som bringer deg nær fred" (1883:24.1). Dhammajotis omsetting ifrå eldre kinesisk seier ikkje noko om fred i det heile. Eitt av dei tre kan vi ha å strekke oss mot mens vi filer og luker vekk ord der det ikkje endrar meininga og ikkje gjer innhaldet mindre skjøneleg: Det kan vere to mål i lag med å velje enklare ord, kortare ord, fjerne ord som ikkje er heilt nødvendige, halde seg til naturleg ordstilling der ein kan og skiplar ordstillingar dersom det verkar godt, og så vidare med og utan forskjellige slags rim, verseføter og andre rytmar så leng vi har fred - eller finn fred etter kvart i prosessen. Frå slik verksemd får den heldige fram eitkvart. Chih-ch'ien skriv in den første omsettinga til kinesisk frå 224 e.Kr. at mannen Vighna kom frå India med 500 Dhammapada-vers og sa:

Når det gjeld Buddhas ord, er vi opptatte av meininga deira og treng ikkje pynte dei; oppfatninga av læra dei inneheld, blir ikkje påverka av [pyntande ord og uttrykk]. Dei som overleverer skriftene (i eit anna språk) må gjere dei lette å skjøne, og meininga må ikkje gå tapt - berre då har ein laga ei god omsetting. (I Maki 1958, 116)

Dhammapada er ei samling lærevers frå oldtida. Vi kan ha ulike oppfatningar av kva dei kan tyde, også den som meistrar pali, tibetansk, sanskrit og andre gamle språk der ein finn dei fleste av versa og somtid mange til. Dette skal bety:

  • Det finst ◦mange ulike omsettingar.
  • Somme har eigne vriar for kva frasar skal tyde. Somme er poetiske, somme er tilgjorte, somme er stytta.
  • Dei fleste versa i Dhammapada finst i vers på sanskrit, tibetansk og eldre kinesisk. Diktet Udanavarga inneheld dei fleste versa i Dhammapada og om lag dobbelt så mange i tillegg.

Det skin gjennom at versa er mynta på munkar mest av alt - for ikkje å snakke om nonner -, men det er også normer for andre enn munkar (og nonner). Også vanleg folk kan bli opplyst, fortel Buddha i gamle tekstar: Ein kan bli Opplyst også om ein ikkje er munk. Onkelen til Buddha var til dømes ikkje munk, men blei Opplyst ved å høyre Buddha tale. Det er mange andre hendingar i pali-tekstane der lekfolk blir Opplyste. Så munke- og nonneliv er middel til Opplysning, men ikkje einaste veg til det. (Wikipedia, "Sangha")

Det gamle lærediktet inneheld også tullball - både villførande og farleg tull. Det står for eksempel ein stad:

Om ein ikkje har sår i handa, kan ein bere gift i ho.
Gift verkar ikkje inn på den som ikkje har noko sår. (124)

Dette er vranglære som overser osmose, forgifting ved innanding og så bortetter - vekk med slikt.

Korleis handtere det tullete i tråd med hovudgrep ein kan ha? Der Dhammapada-omsettingar frå pali fortel ting som er feil, kan ein sjå etter kva tilsvarande vers på andre oldindiske språk eller tibetansk har. Somme gjer det. (Sjekk: Éi tibetansk-engelsk omsetting har dessverre den same, farlege ideen om gift og sår [Rockhill 1883, 28:15]). Ein får venteleg fjerne tullet om ein ikkje vil formidle funny ideas og verre.

Det finst altså omsettingar til engelsk frå andre språk enn pali å jamføre pali-vers med, kanskje med uvisst utfall. Noko kan vere nyttig. Skulle ein ha som norm å ikkje ta med rare påstandar og anna ein ikkje har lett for å svelge - eller vil ha minst råd av -, skulle ein ta ein kik på andre omsettingar, for pali-teksten er uklar somme stadar og versa på andre oldtidsspråk kan gi vink om løysingar. Det er gammal lærdom. Jamføringsarbeid av denne sorten har fleire gitt seg i kast med. Anandajoti Bhikkhu er ein. I A Comparative Edition of the Dhammapada (2007) set han opp parallellar mellom pali-teksten og andre oldindiske tekstar med lærevers i. Han skriv:

Utanom Dhammapada på pali, finst det samlingar å samanlikne versa med, samlingar som er fullstendige eller nesten fullstendige . . . og desse parallellane kan ofte kaste lys over den tidlege læra og utfylle - og somtid korrigere - versa på pali. Det finst også parallellar til andre enkeltvers i andre tidlege buddhist-tekstar frå andre retningar i buddhisttradisjonen. (s. 1)

Udanavarga . . . samlinga har blitt mykje utvida. . . . det har vore mogeleg å opprette versa på nytt. . . . (s. 3)

Jamvel om vi kunne avgjere sikkert kor gamle dei ulike Dhammapada-tekstane er, kan vi ikkje seie kor ekte versa i dei er. Alle versjonane er samla ut frå vers frå før dei, så vi kan vere ganske sikre på at tekstane inneheld materiale frå forskjellige tider, skriv Anandajoti Bhikkhu (s. 3n), og "når eg presenterer dette materialet opp att, har hovudmålet mitt vore å presentere tilfang som kastar godt med lys over versa det gjeld. (s. 3)"

Dr. Dhammajoti Bhikkhu er ein annan som har jamført fleire av dei gamle Dharmapada-tekstane. Han skriv i The Chinese Version of Dharmapada kva for versjonar som finst på ulike språk. To versjonar av Dharmapada og to versjonar av Udanavarga finst på kinesisk, og to eller tre versjonar av Udanavarga på tibetansk. (1995, s. 26)".

Professor Y. Karunadasa skriv også i forordet sitt til Dhammajotis bok mellom anna at mykje tyder på at den kinesiske versjonen av Dharmapada kjem frå pali eller prakrit, og at ein ikkje veit for visst kva for versjonar som er eldst heller.

Dr Dhammajoti fortel i sitt forord at den kinesiske Dharmapada-teksten han har omsett frå til engelsk, består av trettini kapittel i alt, og at han har omsett til engelsk berre dei kapitla som samsvarer med pali-teksten. Dei versa har ein så å jamføre med. Ein finn gode løysingar frå gammalt der også.

Ikkje heilt ut i tråd med uklar og misvisande pali-tekst kan vere det beste

Det kjem an på kva for omsettingar av ord og uttrykk som gagnar. Det finst ulike omsettingsprinsipp å vise omsyn til. Ikkje alt skulle omsettast heilt bokstaveleg dersom teksten ein bruker, er uklar, til dømes. En får då jamføre med andre tekstar enn pali-teksten. Det finst omsettingar på engelsk frå kinesisk og tibetansk, til dømes. Og så får ein sjå kva andre omsettingar har i dei tilfella ein synest verkar suspekte, og det kan vere mange av dei, sidan deler av paliteksten ikkje er klar. Jhanananda (2004) syner kor vidt omsettarar skil seg i formuleringane: Han gir detaljerte døme på korleis tjuetre omsettingar av vers 372 skil seg frå kvarandre.

Her er eit anna jamføringsdøme:

Frå det ein liker kjem sorg og frykt (vers 212 ifrå pali).

Den kinesiske Dhammapadaen seier:

Tilknyting avlar sorg,
Tilknyting avlar frykt. (24:5)

Det kan vere mykje det same, sidan "Liking gir tilknyting, som avlar sorg og frykt." Det skulle ein sanneleg unngå, seier begge dei to versjonane. Så for å unngå sorg og frykt skal ein verken like og elske Dhammapada eller tyggegummi . . . Det kan vere det beste, men ikkje følgd av dei fleste . . . Det er iallfall ei lita utleiing av mange mogelege. Dhammapada sjølv går til åtak på sjølve likinga, og dermed også dei best likte omsettingane med feil og bra saker i . . .

Ein får prøve å gå bak orda: Alle ord og uttrykk (unntatt onomatopoetikon) tener til representasjonar; dei er ikkje tinga dei viser til, ikkje tinga i seg sjølve. Det er å seie "Likninga haltar (Ordtak)". Samanlikninga haltar. Somme haltar litegrann, andre haltar heilt feil. Ein stad imellom ligg samanlikningane i verk som Dhammapada.

Det dreier seg ikkje så mykje om mange ord som likande levemåte: Dhammapada fortel det også. Narada Mahathera skriv:

Den som høyrer lite og ser Dhamma (rettferd o.a.) i eigen hug, og ikkje forsømmer rettferd, er kunnig i Dhamma (rettferd, lov, Buddhas kjernelære o.a.) . (v. 259)

Det finst andre tolkingar, som:

Den som lever med læra og ikkje forsømmer ho,
skal kallast kunnig i læra jamvel om han ikkje er lærd. (v. 259)

"Ikkje lærd" ovanfor kan tyde "heller ikkje særleg kunnig i lærediktet Dhammapada". Ein treng verken vere knytt til lærediktet eller kunnig i det, fortel Dhammapada såleis. Det avgjerande er om ein finn eller har fått noko høgare, for dhamma, som fleire omset til "Læra etter Buddha", har fleire tydingar. Hovudmeininga er alltid-rettferd som gilde er i kontakt med inni seg og ut frå det er rettvise "av seg sjølv", som ein seier - og så finst ytre målberingar, så som Buddhas rette lære (utan mistydingar). Ytre målberingar kan vere meir eller mindre forståelege og rett oppfatta i forhold til Rettvisa i seg sjølv.

Det kan likevel gjere godt om ein omsettar/attgivar går inn for dei beste omsettingane og gjer det beste ut av det materialet vedkommande finn fram til. Korfor? Dugleik er sterkt tilrådd i Buddhas lære. Dermed kan det gagne å sjå etter kva andre oldtidsspråk har. Det er ofte det same, og ofte nesten det same, og stundom heilt annleis. Det finst altså problem å løyse, og avhengig av korleis ein gjer det, bør ein kalle sluttproduktet sitt attgiving eller anna. Dette valet kan vere ilt for den som får pengar for å lage omsetting, men det kjem an på kva ein går med på. Diktarar utan grufulle pengesorger kan stå mykje friare enn kontraktbundne omsettarar, og kan somtid våge seg til lykkelegare løysingar.

Meininga med Dhammapada

Ordet 'Dhammapada' kjem frå oldtidsspråket pali, og er sett saman av det mangetydige ordet 'dhamma' (sanskrit dharma) og 'pada', som tyder 'veg' eller 'ord'. 'Dhamma' kan ein omsette med rettferd, lov, evig lov, vise reguleringar, plikt, kosmisk plikt, rettferd, alt ettersom. 'Dhamma' er det vanlege namnet på buddhistlæra, men har andre og vidare tydingar i tillegg, også i buddhismen. 'Evig rettferd, universell rettvise' høyrer med til tydingane.

'Dhammapada' kan såleis omsettast litt fritt som "Buddhismevegen" eller "Buddhistiske ytringar", eller betre "Den rettvise læras veg/ord", "Den sanne læras ord/veg", "Lære-ord/veg", "Sannings veg/ord" og liknande. (Jf. Norman 2000, xxv)

Verket femner over 423 strofer fordelt på 26 kapittel. Dei er ifrå buddhismelitteraturen på oldtidsspråket pali. Mangt frå den buddhistiske læra kjem til oss via pali, som er i slekt med sanskrit. Pali blei den "sørlege" buddhismen sitt litteraturspråk; det stammar frå nord i India. Den sørlege kanonen blir delt inn i tre "korger", pitakaer. Det er i den andre "korgas" femte samling vi finn moraldiktet Dhammapada.

Somme trur at strofene kjem frå Buddha, enda om han ikkje skreiv ned noko av læra si. Mange av kjernane i samlinga stammar truleg frå han, men så finst utvidingar, uklare vendingar og meir å bli klok på. Han vandra omkring i nordaust-India for det meste, og fekk etter kvart mange læresveinar og etterfølgarar. Buddha grunnla ein munkeorden, og mange av versa som blei bevart, først munnleg og sidan skriftleg, viser til munkelivet, men ikkje berre det.

Munkar kan vere vonde og vanskelege, men helst ikkje -

Ein buddhist etterlever læra etter Buddha. Mange som ikkje kallar seg buddhistar, har også høve til å etterleve den eller delar av den, og slike er det mange av. Buddha tillèt sjølvhjelp slik, slik nokre av dei siste orda hans syner. I Mahaparinibbanasuttanta (Den lange boka om Buddhas bortgang) seier han:

DHARMAHJULET Slik skal dei som har komme til Sanningsveldet [Tathagataar, Oppvakna] ærast, respekterast og ansast djupt, Ananda. Den munken, nonna, lekmannen eller lekkvinna som lever læra [Dharma] i all si ferd, han eller ho er det som ærar meg mest, og syner meg størst respekt, Ananda. Tren dykk derfor i å leve læra og leve sømmeleg i alt, Ananda!

Ver handlekraftige og uthaldande og arbeid hardt for å nå det finaste målet [Oppvakninga]! [jf. Lie 2005, 2:115-16, 118, 126]

Treng ein buddhist ha munkar og nonner over seg? Nei, lærte Buddha vekk; også lekfolk kunne Vakne. Frå oldtida er det elles eit hovudopplegg at lekfolk forsyner munkar med det dei treng for å leve, og at munkane lever heilt enkelt og på si side gagnar lekfolk med somt som munkar kan gagne folk med. Det finst mange eldgamle forordningar for slik fordeling i dei strenge Vinaya-tekstane. Dei regulerer først og fremst munkelivet.

Om munkelivet er det å seie at det ikkje er greitt. For munkar gjeld strengare og mange fleire reglar enn for lekfolk. Det står for eksempel i vers 302:

Det er ikkje lett å vere munk og trivast med munkelivet,
men heimelivet kan også vere tungt og fylt av plager.

Sagt på svensk: "Svårt är munklivet / och svårnjutbart." Vers 311 går vidare: "Grip du munkelivet feil, trekker det deg ned i pina." Meir konkret omsett: "Å misbruke si stilling som Buddhas lærling [fører] til helvete (Tuxen 1953)", og "Munklivet [leder] till helvetet om man lever det fel (Johansson)". Dessutan: "Mange som ber den gule munkekutta, er likevel vonde og utan grep om seg sjølv; desse vonde menneska går til helvete på grunn av sine vonde gjerningar (Tuxen 1953)."

Den som ikläder sig den gula manteln
utan att vara fri från fel
och utan att vara sann och behärskad,
han är inte värdig den gula manteln (Johansson).

Desse tre blir kalla feil: begjær (raga), hat (dosa) og illusjon eller sjølvbedrag (moha). Godt er å bli rotfest i sila (moralsk åtferd, dygder): det er nedfelt som fem reglar for alle, ekstra reglar for munkar, enkelt sagt. Ein munk lyt så vidt råd halde dei fem hovudnormene for alle buddhistar. Det er å unngå å drepe, stele, ha låk sex, lyge, ruse seg. For dei fleste munkane blir all sex rekna som gale, men somme i den eldste retninga innan nordleg buddhisme ,Nyingma-retninga i sær, har sex. For lekfolk er det ikkje forbode å ha grei sex. Sex som er misfaring er det verre med.

I tillegg til dei fem levereglane for alle skal munkar halde seg frå å ete etter klokka tolv middag; å gå på dans og førestillingar og la seg underhalde av song, musikk og teater; bruke godlukt (parfyme), smykke og kosmetikk; bruke luksuriøs seng; ta imot gull og sølv (det står ikkje noko mot diamantar og andre juvelar . . .). Saman med dei fem første reglane/normene, strengt tolka, gir dette ti normer for ein buddhistmunk. Bryt han eitt av dei, må han ut av ordenen, ifølge dei eldgamle forskriftene for munkar.

Lekfølgaren kan godt innlemme fleire normer enn å unngå å drepe, stele, ha låk sex, lyge, ruse seg. "Godt" og godleik er altså skissert i ordet sila. Sila fordrar rett innstilling i kjenslelivet og eigna handlingar. Den åttefaldige vegen etter Buddha fordrar oppfostring og trening i sila: eigna tale, eigna handlingar, og eigna levebrød.

Ein treng ikkje bli munk for å lykkast langs Opplysningsvegen, for å gå vegen innetter heilt beint og heilt fram. Buddha seier han blir best heidra av folk som lever heiderleg og følger læra hans.

Den . . . som lever vel etter læra i all si ferd, eit heiderleg liv i all si ferd, han og ho er det som gir meg den aller største heider, han og ho er det som viser meg den høgaste respekt . . . Øv dykk opp i å leve etter læra og å leie et heiderleg liv i alt . . ." (Mahaparinibbana Sutta 5.6. Sjå t.d. Walshe 1995, 262; Lie 2013, 208)

Det ordet er for alle, både nonner, munkar og lekfolk, seier han utvitydig. Buddhismen har slikt fokus. Sjå til dømes Sigalovada Sutta, der Buddha forklarar normene for lekfølgaren Sigalovada.

Å leve fullt og heilt eller la det vere

Somme av versa i Dhammapada taler imot lyster, som høyrer med til livsimpulsane. Munkar og nonner klarer slikt, men lekfolk gjer det neppe. Mange munkar og nonner avheng av gåver frå lekfolk, som har andre råd og reglar å leve etter enn munkar og nonner. Jamfør Sigalovada Sutta.

Hovudmålet skulle vere å leve vellykka, enten ein er buddhistmunk eller ikkje. Munkar og nonner lever i samsvar med reglar som blei forma for å gagne munker og nonner før i tida, til dels under mykje annleis forhold enn i vår tid.

Det store målet er å fostre bevisstheita (merksemda) i ei viss retning på vegen til Oppvakning, nibbana, så kjem større ro, likevekt og kontroll etter kvart. .

Kva innhald som blir gitt og lagt til enkelte vers varierer mellom omsettarar. Det heng saman med at gamle ord hyppig har fleire tydingar, som ein får velje mellom ut frå dei samanhengane ein trur var meint.

Opphav mange stadar frå

Strofene i verket kjenner ein for ein stor del frå andre stadar også. Om lag ein firedel av versa finst i andre delar av andre "korga". Over halvdelen finst i andre buddhistiske tekstar. Dessutan finst noko ulike versjonar på sanskrit, prakrit og kinesisk. Det finst tilmed fire verk som liknar Dhammapada i kinesiske Mahayanaskrifter. Det finst også eit Dhammapadaverk på gandharispråket. Sanskritverket som liknar, heiter Udanavarga. Desse verka har mange vers til felles med Dhammapada, men skal vere uavhengige.

Ein har også kunna spore opp mange av Dhammapadaversa utanfor buddhismen, i bramanske kjelder, skriv Poul Tuxen (1953). Det dreier seg såleis i stor grad om felles, oldindisk tankegods, om tankespråk som har vore i omløp og som er tatt opp snart i eit, snart i eit anna verk, fortel han. Desse tankane har vore omtykte. Dhammapadavers er ordtaknære og godt slipte og enkle å forstå på eit vis enn mangt anna i buddhistisk hovudlitteratur. (Tuxen 1953, 9-10)

Det gjeld å tilpasse seg godt, så ein minskar stress og andre lidingar og aukar trivsel og vellykka ferd

Kronisk stress som heng saman med ymse press i arbeidet, familielivet og andre ansvar kan i det lange løp føre til alvorlege fysiske og psykiske helseproblem dersom dei ikkje blir handtert skikkeleg. Denne forma for stress kan snike seg inn på deg stilt og gradvis. (Shard og Devine 2012, 3-4).

Dukkha (pali), og duhkha (sanskrit) tyder mellom anna liding, stress, pine - med meir. Buddhismen sitt hovudmål er å fjerne stress og anna pine og finne Lykka med stor L. Det er hovudmålet med den buddhistiske middelvegen og med moralboda like eins.

Det er ulike former for stress. Felles for dei er at ein risikerer å bli sjuk av stresset, og risikoen er ganske stor. Ein skulle forstå hovudårsakene og botemiddel mot fleire, så kan ein få betre liv under eitt. Stress-fjerning, stress-minsking og stress-meistring kan bli til nytte i livet. (sjå t.d. Shard og Devine 2012).

Hovudverksemda til ein buddhistmunk og ei buddhistnonne er å meditere. Kan meditasjon hjelpe mot stress? Ja, syner forsking på Transcendental Meditasjon, TM. Det er ein enkel meditasjonsmetode. Fleire tusen buddhistmunkar har lært TM. Andre også. I alt kan det vere over sju millionar som har lært det i dag (2018). Også den meditasjonsmetoden som blir kalla mindfulness training har effekt, men ikkje så mykje som TM, skal vi tru samanliknande forsking i høvet.

kartet stemmer med terrenget: Buddhismevegen skal lindre og fjerne stress og andre lidingar, og gagne livet elles også. Forsking syner at hovudverksemda også hjelper. Eit forsvarleg levevis kjem i tillegg. Det er mange råd, og for dei som blir munkar og nonner, er det mange reglar - hundrevis. Somme kan hjelpe. Men lure reglar eller ikkje, grip ein munke- og nonnelivet galt, fører det feil veg. Frå vers 311: "Grip du munkelivet gale, trekker det deg ned i pine (i helvete)".

Nokre Dhammapada-vers er både filosofisk djupe og poetiske. Hovudvekta ligg på moralsk levevis, som blir kunngjort gildt. Dhammapada viser buddhistiske reglar midt imellom folkeleg formaning og den systematiske truslæra som inneheld den åttedelte vegen, også kalla mellomvegen. Dei høgaste stadia endar i nirvana, Lykka med stor L.

Det gjeld å tilpasse seg til god lære så ein kjem opp og fram etter kvart, så går ein rett veg, og glir ikkje vekk frå godt. Også i Dhammapada finst ymt om kva som skal til for den som vandrar vegen: det er å gli innover i seg sjølv gjennom tankar. Det er slik tankestyring som er meint. Kva nirvana/nibbana står for, er det ulike meiningar om. Det er dekning i dei gamle skriftene for å kalle det ein glederik tilstand, ein indre, subtil gledestilstand det er verdt å streve etter; det seier Buddha der.

Slike hovudgrep kjem av og til i komisk kontrast til den forståinga ein kan finne av læra når det blir sagt at "alt er liding (dukkha)" (Sjå Johansson 1983, 278). Ein treng ikkje bli dukka av slik pessimisme, eller ført vill inn i forsaking av det som er bra. Er det ei liding å glede seg? Å lese behagelege ord av Buddha? Å ete god mat heile livet gjennom? Å fullbyrde seg og følge lystene sine rimeleg og godt? Tenk sjølv.

No har paliordet dukkha mange fleire tydingar enn 'liding'. Somme omsettarar bruker kallar dukkha stress. Det er det også. Kåre A. Lie skriv elles om dukkha i si omsetting av Dhammapada til bokmål:

Dette ordet er det ikkje lett å omsette . . . det omfattar alt som blir oppfatta som uønskt, alt som blir opplevt som vondt eller negativt, frå den svakaste irritasjon til dei kraftigaste smerter - både fysisk og mentalt . . . noko godt ord som kan dekke heile skalaen, slik dukkha gjer, har eg ikkje vore i stand til å finne . . . eg [har] brukt ord som "liding, smerte, det som gjer vondt" . . . for di ein trass alt får prøve å finne ei tilnærma brukbar løysing . . .

Mange har trudd at buddhismen seier at "alt er liding". Eg har ikkje vore i stand til å finne denne utsegna nokon stad i skriftene, og trur nok det heile kjem dels av ein omsettingsfeil, dels av mistyding av nokre av dei djupaste sidene ved Buddhas lære . . . [Men] liding er noko vi lyt rekne med kan komme på [Lie 1996, 16, mi omsetting].

Når vi handlar klokt, førebygger vi lidingar, til dømes ved å spare til alderdommen. Buddha ytrar seg klart og greitt for slikt også, så ein handlar balansert for livsferda. Men i staden for å spare og gå inn for ulike fortenester (engelsk: merits), og samle hugen i djup meditasjon til gagn for sine og seg, fell somme ned i slapp utføring. I tillegg til at ein mediterer godt, gjeld det å ha eit fagna levevis, ha god moral, og helst halde seg vekke frå opplevingar og anna som kan vere lite verdt eller skadeleg, ikkje til gagn for vellykka livsferd slik det blir skissert i den gagnlege mellomvegen som også blir kalla den åttefaldige vegen.

Den som skolerer seg i samsvar med dei mest givande av desse vide retningslinjene - individuelt givande -, kan finne ro og glede innanfrå. Det er greie parallellar til yogalæra heile vegen frå oldtida. Buddhismen har mykje av filosofien sin til felles med andre indiske overlevering i oldtida og etter ho. Det er fint å vere klar over dette sambandet mellom buddhisme og yoga, for sambandet ifrå oldtida kastar lys over strofer.

Det same verset

Poul Tuxen (1953) skriv:

Alle Foreteelser er betinget av Tanken, er behersket av Tanken, utgøres af Tanken; den der taler eller handler med uren Tanke, ham følger Ulykken i Hælene ligesom Hjulet Trækdyrets Fod.

Det er slik han har skjønt det. John Richards skriv på den andre sida:

Mind precedes its objects. They are mind-governed and mind-made. To speak or act with a defiled mind is to draw pain after oneself, like a wheel behind the feet of the animal drawing it.

I omsettinga til Thanissaro Bhikkhu er det:

Phenomena are preceded by the heart,

ruled by the heart,

made of the heart.
If you speak or act
with a corrupted heart,
then suffering follows you –
as the wheel of the cart,

the track of the ox

that pulls it.

F. Max Müller (1881):

All that we are is the result of what we have thought: it is founded on our thoughts, it is made up of our thoughts. If a man speaks or acts with an evil thought, pain follows him, as the wheel follows the foot of the ox that draws the carriage.

Buddharakkhita:

Mind precedes all mental states. Mind is their chief; they are all mind-wrought. If with an impure mind a person speaks or acts suffering follows him like the wheel that follows the foot of the ox.

Hos Rune E. A. Johansson er det:

De inre bilderna alstras och styrs
av det inre sinnet
och är av samma natur som detta.
Om någon gör eller säger något med ont sinne,
då följer honom lidande,
liksom hjulet dragarens fot.

Johansson forklarer dessutan at "De inre bilderna" används för att beteckna perceptioner samt minnes- och fantasiföreställningar. "Det inre sinnet", på pali mano [sanskrit manas], är enligt buddhistisk psykologi ett inre centrum, som mottar impulser från de yttre sinnena och producerar föreställningar . . . Första versraden har ofta översatts: "Tingen alstras, styrs och består av medvetande". Denna översättning skulle ge intryck av en idealistisk uppfattning, men den tidiga buddhismen förnekade ej att vår värld är verkleg och alltså något mer än en produkt av medvetandet."

I døma ovanfor finn vi altså "tanken", "tankar", "hug (sinn)", "hjarte" og "dei indre bileta" om det som skal vere mykje det same. Vidare kjem "urein tanke", "rote hjarte", "vond tanke", og "ureint sinn" og "vondt sinn" i omsetting for noko anna. Når Thanissaro Bhikkhu bruker "hjartet", viser det vel til djuphugen.

Det går fram at omsettingar kviler på tolkingar av til dels uklare kjelder, og at tolkingane blir mange. Kva skil omsetting og attgiving i høvet? Det er ikkje godt å seie. Kva skal ein omsettar velje blant alternativa? Det ein liker, så lenge ein ikkje narrar seg sjølv og gjer tydelege feil - slikt får stå sterkt. For om mogeleg å unngå det, kan ein jamføre med andre Dharmapada-versjonar enn pali-versjonen. Det gamle diktet blei omsett til kinesisk i oldtida (ca. 225 e.Kr.), og til tibetansk mange hundre år seinare. Dei to kjeldene finst i engelske omsettingar (sjå litteraturen). Omsettingar som innlemmer tilfang frå desse til, har sine fordelar, etter mi meining. Dei kastar til tider lys over pali-teksten med andre ord og frasar, og i botnen kan det sjå ut som dei handlar om det same, eller noko ganske likt.

Sotapanna Jhanananda (2004) har samanlikna tjuetre omsettingar av vers 372 i Dhammapada og syner detaljert kor vidt omsettingar varierer.

Hugen

Det sentrale er hugen og tankar som blir medvitne i hugen. Mykje av det som går føre seg i sinnet (hugen), er eigentleg underbevisst og ubevisst. Det er den djupe hugen som femner mest, seier Carl Gustav Jung, og ymtar om at det underbevisste delen av han kan vere ti gongar klokare enn den bevisste delen, og den ubevisst delen kanskje hundre gongar meir oppvakt. I den grad desse Jung-stipuleringane stemmer, er det djuphugen som veg mest - dei delane folk normalt ikkje er opptatt av eller vedkjenner seg eller er merksame på. Nattlege draumar gir folk mykje derifrå, seier Jung vidare, når ein har forstått korleis hugen arbeider.

TJA
Enkel skisse av hugen, fritt etter Carl G. Jung

Djup meditasjon fremmer reinsing av djupe huglag, og utvidar merksemda sitt felt. I lys av dette skulle fleire av versa bli greie å skjøne. Buddhistisk meditasjon blir nytta for å reinse hugen, som blir rekna som eit "organ" som er godt skissert i samkhya-filosofien, ein søskenfilosofi til yogasystemet. Tankar kjem fram i hugen, og reinleik i yoga og sjølvskolering blir å la tankane falle til ro mens merksemda er retta "innover". Då får ein sanne meir og betre, og kan bli reinsa frå mangt, berre ein går fram viseleg og høveleg for seg sjølv.

Fenomen kallast slikt som dukkar opp i merksemda, som er ein del av manas, djuphugen. Dersom ein opplever dei, skulle det hjelpe å sanne at det er ein sjølv som opplever dei, men at opplevingar av likt og ulikt (fenomen) går i hop med hug-formasjonar. Blir dei "bølgene" roa ned, har ein betre høve for å gjere framgang i meditasjon, og dette siste er hovudsaka for Buddha.

I det store tobandsverket Buddhas samtaler, peikar Kåre A. Lie på er det ulike forståingar av somme hovudord i omsettingar. Dessutan gamle ord godt vere fleirtydige frå sanskrit og pali av. Til dømes blir eit ord som kan tyde integritet, sanning, eller noko vesentleg omsett litt forskjellig, avhengig av kva for side ved ordet ein føretrekker i ulike samanhengar. Sjå til dømes vers 11 i 1. kapittel:

Dei som held det uvesentlege for vesentleg og det vesentlege for uvesentleg, dei når aldri til det vesentlege; for strevet går feil veg.

Det kan også bli forstått annleis, til dømes:

Dei som held det usanne for sant og det sanne for usant, dei når aldri til "sanningslandet" (Sanninga); for strevet deira går feil veg.

Døma illustrerer at forståingar av hovudorda fargar omsettingane. Det er meir om dette i nokre av boktilvisingane til sist, til dømes Jhananandas artikkel, der tjuetre ulike omsettingar av same verset blir diskutert. Ein får velje, helst informert.

〜ೞ⬯ೞ〜

Notar

Grunnsanningar i Buddhas lære kjem ikkje alltid til sin fulle rett i Dhammapada. Notane til ulike vers her har som mål å rette somt av det ved dels å vise til kva som går fram av eldre tekstar; dels kva andre versjonar enn Dhammapada frå pali har av formuleringar i ulike vers; dels å takle klare feil. Det vil ikkje seie det ikkje er litt rom for forbetringar . . . - T. K.

Hyllingsord
"Ære vere Han som veit alt! La det vere glede!" (Glory be to Him who knows all! Let there be happiness!)" (Rockhill 1883).

Allvitar, allfattar - Den tibetanske Dhammapadaen opnar diktet med hyllingsorda ovanfor. Dessutan står det "Alt veit eg" i så som Narada Mahatheras omsetting til engelsk og Poul Tuxens omsetting til dansk av vers 353.

Spørsmålet er: Sa Gotama Buddha han var allvitar slik det er vanleg å oppfatte det her i Vesten? Neppe, for det står i gamle tekstar at han sa at han hadde tilgang til å sjå og sanne alt han ønskte å vite, men ikkje at han såg alt og visste alt i verda til kvar ei tid og på ein og same gong. (Jf. Tevijjavacchagotta Sutta (Majjhima Nikaaya, Sutta 71 = MN 71). I Nanamoli og Bodhi, The Middle-Length Discourses, 2009, 587-88)

Bodhi Bhikkhu forklarar: "Buddha er allvitande i den forstand at alt som kan vitast, er potensielt tilgjengeleg for han [i fall] han ønsker å vite." (same verket, s. 1276).

I den kinesiske Dhammapadaen (Dhammajoti 1995, 35.40) står eit vers som liknar det Buddha seier i heile MN 71 ovanfor: "Den som kjenner sine tidlegare liv . . . og har midla til å ende fødsel; med innsikt som trenger gjennom den høgste djupna, som er vis som ein teiande - er for visst ein bramin. (He who knows his past lives, And his previous transmigrations: Who has the means for ending birth; Whose insight penetrates the highest profundity; Who is wise like a silent-one; Is indeed a brahmana.)".

Det er meir enn ein liten forskjell på å vite alt og vite mykje. Buddha seier også at av alt han veit, fortel han berre slikt som er til gagn.

Ein gong plukke Buddha opp nokre få blad i handa si, og spurde munkane: "Kva tenker de, munkar; kven er det flest av, dei få blada i handa mi eller dei i skogen over hovuda våre?"

"Sameleis, munkar er det med det eg har sanna direkte og ikkje har lært ut: Det er mykje, mykje meir [enn det eg har lært ut]. Og korfor har eg ikkje lært ut dei tinga? Fordi dei ikkje fører til ro, til direkte kunnskap, til sjølv-vakning."

"Og kva har eg lært ut? Øvingsvegen som leier til at det blir slutt på dukkha [lidingar, stress og meir].

"Det som de pliktar, er å bli merksame på kva som er dukkha, kva det kjem av, og korleis ein blir kvitt det. Dette er øvingsvegen. (SN 56.31)

Finne ut av problem som avlar dukkha (stress med meir), finne ut av årsaker i flettverket som måtte vere, og sette inn tiltak mot problema, er tingen. Dersom tiltaka er bra, kan dei fjerne somme lidingar meir eller mindre "av seg sjølv". Det gjer god meditasjon mot stress, for eksempel. Stress er eit alarmerande problem i industrialiserte samfunn. (Jf. Kahn 2006)

Bramin (braman) i verset frå kinesisk er eit ord som ofte dukkar opp i gamle buddhistskrifter. Kva tyder det? Skriftkloke i moderne tid seier Buddha med det kan ha meint "meistrar (ekspertar), vaktarar, einebuarar, preikarar eller gaidar i ein tradisjon" - ikkje nødvendigvis prestar. (WP, "Brahmin > In Buddhist and Jaina texts")

Kap. 1. Dobbeltversa

1-2. Hug - (a) Frå pali mana, hug (sinn, bevisstheit, mål (i tydinga measure) og utmåling (measurement), og tanke (alt frå Pali-English Dictionary). (b) Frå sanskrit manas, hjarte, sinn, evna til rasjonell tenking og vere verksam på fenomen; intelligens, persepsjon, førestillingsevne (frå Glosbe.com > English-Sanskrit Dictionary). Det står noko meir om omgrepet i etterordet. Det er Anandajotis omsetting av versa som ligg bak denne tilnærminga.

3-4. Spotta og slokna - Dei fleste versjonane har 'misbrukt' i staden for 'spotta', og ord som 'stilna' i staden for 'slokna'. Versjonen her i boka stør seg på arbeidet til Carter og Palihawadana (2008)

5. Hat - Ulike omsettingar har ulike ord for korleis ein blir av med hat. Her er det Carter og Palihawadanas omsetting som er vald - 'noko anna enn hat', kva det no kan vere i dei enkelte tilfella. Anandajoti har eit liknande val: "ved ikkje-hat". Kinesisk Dhammapada (Dhammajoti 1995) har løysinga: "Ved at ein ikkje ergrar seg, forsvinn [fiendskap] naturleg. (9.5)" Eit fint råd frå tysk: "Mänsch, ärgere dich nicht (Menneske, ergre deg ikkje)!" Det kan vere lettare sagt enn gjort. Narada har botemiddelet "ved kjærleik". Det er ikkje alltid slik at kjærleik fungerer givande i langdrag, men ein sjanse finst kanskje - og kanskje ikkje. Tal frå Statistisk sentralbyrå viser til dømes at i 2017 kom det i stand 22.000 ekteskap, mens 10.500 par tok ut separasjon. For sambuarar var brot-tala enda høgare det året. Langoddsa for lykkeleg ekteskap/samliv er dermed ikkje overvettes, men ein kan kanskje betre forholda som gift, sambuar, separert og skilt ved kloke tiltak i tide, og føre var er ofte sikrast. — Rockwell har frå tibetansk: "Den som viser hat mot dei som hatar, får aldri fred." Det tibetansker rådet er tolmod. (14.11)" Det kan slå feil, så sikker er ikkje den løysinga. "Tolmod og lang avstand" kan derimot bli ei løysing, eller del av ei løysing. Kven veit? Sikrast kan bli "lang avstand og solide murar" til vern mot både hatarar og røvarar. Det er mange slags murar og avstandar, både konkret og psykologisk, berre så det er sagt. Og så får ein la vere å stille seg til for hogg, som kjem inn under sekkeomgrepet "å vare seg". Sjå Håvamål for meir i det gjenget.

7. Mara - Den Vonde i buddhismen, "sanseherren", ein freistar, villførar, og provokatør som prøver å øydelegge arbeidet med å styre sansane, feste tanken og vinne innvendig frigjering (Opplysning, Oppvakning). Han står også for å døy, men det er han ikkje aleine om.

7-12. Rett mål - Innovervending startar ferda, mykje som når ein sovnar.

13-14. Sug - Drifter, trong, osv. Mange retningar innan buddhismen taler ifrå gammalt imot sug - seksuelt begjær i sær. Men ikkje alle buddhist-retningar gjer det. I tantrisk buddhisme, Vajrayana, som ein finn i Tibet, bruker ein lystene til givande utlaup; det er tanken med sex-yoga, til dømes.

15. Bortanfor - På hi sida (d.e. innvendig).

17. Helvete - blir ikkje framstilt som ein varig stad å vere, med sterk pine. Buddhismen fortel om ulike transcendente (høgare) sfærar som midlertidige tilhaldsstadar i tilværet, altså tilværenivå bortanfor den sansa verda vår. Evig fordømming og fortaping er ikkje med verken i buddhistisk tru eller Sanatan Dharma, d.e. hinduisme.

18. Himmelen - Heller ingen varig stad å vere, men frydefull, seier buddhismen.

19. Buddha-lærling - her: samana: asket, einebuar, tiggarmunk - ein som gjer som Buddha kan ha sagt i dei mest pålitelege tekstane. (jf. Gombrich 2006, 69-70. [Meir]

Kap. 2. Aktsemd

21. Aktsemd som meditasjon - I gamle tekstar fortel Buddha korleis ein kan meditere ved aktsemd: A samle merksemda, fokusere, er ein veg i meditasjon. Det står i Maha-satipatthana Sutta (DN 22 - i Nanamoli og Bodhi 2009, 145-156) korleis ein munk i villmarka, i skuggen av eit tre, eller i ein tom bygning set seg ned med beina folda i kross, held kroppen rank og held aktsemda festa ved fronten av brystkassa. Årvakent pustar han inn, og årvaken pustar han ut. Dette blir basis for at ein sannar Lykkeveldet, fortel han, og også korleis ein går fram for å fokusere på kropp, kjensler, hug og hug-ting, som er fenomen som dukkar fram i bevisstheita og sidan forsvinn ifrå bevisst merksemd (dvs. mind-objects).

Her fortel Buddha om ein måte å følge nøye med på innpust og utpust og framsida av brystet. Det er ein aktsemd-metode å trene opp. Å halde seg generelt årvaken elles skal også kultiverast.

Kan ein bli langt kommen i eitt liv som glad og vis ved å følge med på hjartet og pusten, og så vidare, som Buddha seier? Det kjem an på kor dugleg ein går fram, og kor gode meditasjonsmåtar ein bruker, for det kjem an på metoden, og ikkje trua, presiserer Buddha i Majjhima Sutta:

Om dei mediterer . . . dersom dei har feil idear og feil metodar, får dei ikkje noko [god] frukt frå meditasjonen sin. (Nanomoli og Bodhi, 2009, 997-1001, utdrag.)

21 b. Æveliv - Det står "Det udøyande", og det er Lykkeveldet, nibbana, som er meint. Ein ser at sjølv Buddha døydde. Det gjeld å forstå "det udøyande" rett: Det er bortanfor sanseverda, der kroppen og kanskje store deler av hugen held til - det kjem an på kor utvikla ein har gjort hug og sjølv. "Udøyande" blir å ha evig liv, vere i æveliv.

21 f. Aktsemd - Å vere årvaken og passe seg (moralsk med meir). Yogi-aktsemd kan ein trene i om ein aktar korleis ein pustar naturleg, som seg hør og bør. Det finst også anna å dirigere (styre) aktsemda med enn pusten.

22-23. Lykke-fridom - i riket til dei edle (høgreiste): Sanskrit: nirvana, pali: nibbana. Lykkevelde, Lykke, Glede som ein kan vakne til inni seg. Då blir ein Vakna, også kalla Opplyst. Nirvana og nibbana i dei eldste tekstane fortel "Nibbana er den høgste lykka." [Lie 2005, 2:10]

24. Rettvist liv - Fem grunnleggande moralnormer er gitt for alle, og munkar og nonner får fleire attåt.

25. Lanterne, lampe eller øy - Dhammajoti fortel i ein note til den kinesiske Dharmapada 10:5 at tekstane frå pali, prakrit, sanskrit og tibetansk har 'øy', mens dei to kinesiske versjonane har 'lampe', 'opplysar', som kan komme frå det opphavleg indiske ordet dipa, og ikkje sanskritordet dvipa, øy. Ei sanskrit-ordbok stadfestar at dipa er lampe, lanterne, mens dvipa er øy. Det finst andre ord i buddhist-kanonen om å gjere seg til ei lampe, som vil seie å bli ein Opplyst Opplysar, slik som "The wise is like a bright lamp". (Dhammajoti 1995, 113-14)

28. Uvitande - Ein skil mellom (1) vanleg folk, (2) folk som har starta å meditere og leve fint, og (3) heilt framkomne, opplyste individ. Vanleg folk går for "klovnar", toskar i Buddha si lære, enda om det er håp for somme.

30. Indra - Den fremste av gudane, himmelkongen. Indra, også kalla Shakra (sanskrit) og Sakka (pali), har vore omtykt i buddhismen.

31. Munk - bhikkhu (pali), bhikshu (sanskrit) er ein ordinert buddhistisk munk. Ei nonne kallast bhikkhuni (sanskrit: bhikshuni). Liva til klostermunkar og -nonner blir styrt av reglar som fører til klosterdisiplin, der målet skal vere å nå Lykkeveldet. Munkevesenet i buddhismen voks fram ifrå leveviset til vandrande asketar, men blei forma så lekfolk kunne hjelpe til med mat, klede og ly, og til gjengjeld fekk dei undervising i Buddhas veg.

Einskilde munkar eller små grupper av munkar, vandra i lag, budde i utkanten av lokalsamfunn og mediterte i skogane. Det blei forventa av munkar og nonner at dei skulle nøye seg med å ha svært lite.

Etter at Buddha gjekk bort, blei munkeordenen hans mindre omstreifande og langt meir klosterbunden, så munkar og nonner hadde hus å bu i når det var regntid, kvar munk i i sitt vesle rom. Husa dei fekk bu i, kunne vere midlertidige og enkle, eller meir varige og komfortable, omgitt av frukthagar og parkar. Pø om pø gjekk munkar og nonner vekk frå vegen som Buddha hadde skipa - med vandring, og ly berre i regntida. Klostertilpassinga vann, med reglar for å oppføre seg for munkar og nonner. Munkar i sør-buddhismen har nesten 230 reglar å følge, og nonnene har fleire.

31b. Skogbrannen - Blir ein munk samanlikna med ein skogbrann, som her, kan ein godt ha i minne ordet: "Samanlikninga haltar". Å bli utsett for ein skogbrann er ikkje heilt givande, men Buddhas lærlingar er det godt å vere nær, heiter det i diktet andre stadar.

32. Lykkeveldet, Storlykka, Strålande Lykke, o.a. - Nibbana (pali), nirvana (sanskrit).

Kap. 3. Hugen (Sinnet)

1 f. Hugen (vidare utfylling) - Pali-ordet mana tyder hug og medvett, mål (measure), og (ut)måling med meir (Jf. ◦Pali-English Dictionary). Somme skriv "tanken" i staden for hugen eller medvettet - som er to ganske like omgrep som femner vidare enn "tanken". Ein kan seie ein tanke kjem fram i medvettet (hugen), og at mykje går føre seg i djupet (av medvettshavet). Etter Carl Gustav Jung femner medvettet over fleire nivå, som det vanlege bevisste berre er ein liten del av. Jf. etterordet. Enkelt: "Eg er; det gir meg vilkår for å tenke."

Kap. 4. Blomar

46. Kong Daude - Yama, er svært rettferdig og kunnskapsrik, og herskaren over dauderiket i buddhismen. Han blir ofte framstilt som skremmande: Han har i oppgåve å dømme dei daude til passande straff i så lang tid som det er klokt.

59. Buddhas lærling - Ein som følger i fotefara til Buddha, enkelt sagt. Det kan vere ein vandremunk, einebuar, einsleg eller gift, klostermunk, eller klosternonne. "Fotefara" er den åtteledda vegen der fordjupande meditasjon (fram til gnosis (gresk), panna) høvelege moralnormer (sila), kjernelære (dhamma) og godt selskap (sangha) står i fokus.

Kap. 5. Klovnen

60. Klovn - Eit ord som er brukt her som synonym for tosk. Andre ord for tosk: dumrian, dumming, gap, fehovud, osv. Det er håp for somme klovnar, og noko å fatte av ei soge om den morosame Joseph Grimaldi (1778–1837), eller var det sonen hans?

Det kom ein gong ein djupt nedtrykt pasient til den britiske legen John Abernethy. Etter å ha undersøkt mannen, sa Abernethy: "Du treng å more deg. Gå og høyr komikaren Grimaldi. Det vil få deg til å le, og det vil vere betre for deg enn nokon legemiddel."

Pasienten: "Eg er Grimaldi." (Fadiman 1985, 4; jf. WP, "Joseph Grimaldi")

Det er forskjell på toskar. Somme er meir toskete enn andre, og på ulike felt, på ulike måtar. Toskete kan vi alle vere av og til - dagsforma varierer . . . At somme vise blir tatt for toskar, er også gammal visdom.

60b. Krinslaupet - av liv etter liv, heilt til ein blir utfridd.

61. Læra - dharma (sanskrit), dhamma (pali). Omgrepet har dobbelttyding: (1) Rettferda i tilværet og (2) formuleringar som greier ut om ho. Buddhas kjernelære blir også kalla dharma/dhamma, men i kva grad er ho rein og ublanda frå mange hundre år hundreår i ettertid?

66, 72. Klovnekunnskap - fører i ulykke, slik som med folk som trur utvikling for folk er utvikling av mange saker og ting, datakraft, stordata, førarlause bilar, stadig meir overvaking, kontroll og så bortetter, alt mens vilkår for mange må gi etter.

Kap. 6. Den vise

81. Berget - hugen - Jf. Dhammajoti.

82. Dam - Jf. Dhammajoti.

89. Lykkeveldet - Å finne Lykka vil seie å bli Opplyst, ein Vakna. Aspekt ved Opplysing, etter buddhistisk tradisjon: 1. merksemd; 2. gransking av fenomena; 3. kraft; 4. glede; 5. klårleik; 6. fokus, merksemd; 7. sinnsro, likevekt.

89b. Rote står jamt for rotenskap, moralsk avstumping, degenerasjon, korrupsjon og anna ilt og gale.

Kap. 7. Den verdige

90f. Den verdige - blir kalla arhat (sanskrit) og arahant (pali). Avhengig av kva for retning i buddhismen som bruker ordet, er det tale om ein Opplyst eller nesten Opplyst.

90. Feberheit - heit av låge sug, drifter og kva det skal vere - men godt i live. "Så lenge det er liv er det håp."

94. Englane - devaane, dei skinande vesena. I buddhismen er dei mektigare, lever lenger, og til vanleg mykje gladare enn menneske. Opplyste menneske blir derimot rangert høgare. (WP, "Deva (Buddhism)")

95. Søyle - Indakhíla - "Indras søyle", dørstokk, terskel, søyle framfor byporten, "bysøyle" -, blir forklart av Narada som "enten ei søyle som er så fast og høg som Indra si i himmelen, eller hovudsøyla som står til pynt der ein kjem inn i ein by, enten inni eller utanfor byen. Til vanleg er søylene åttekanta, laga av murstein eller haldbar ved. Halve søyla er under bakken. Av dette kjem "så fast og stø som ei Indra-søyle".

Kap. 8. Tusenvis

100-2. Ikkje-tenking - Transcendens, overskriding (kinesisk forståing). I tibetansk arv er det 'fred' som er brukt. Narada har "gjort fredeleg', pacified, og Anandajoti, 'brakt til fred'. Omsettingar skil seg og kan somtid kombinerast eller bli forstått som ei klynge, cluster av ord med mykje til felles, slik at dei forklarer kvarandre gjensidig. Det skal ein ikkje sjå vekk frå.

103-4. Sjølvovervinning - Ein veks ifrå somt, har drifter å hanskast med, og band som dei kloke seier ein bør bli av med for å få meir ut av livet - det er, vegen - ved å samle merksemda innetter. Det er ikkje ein sjølv ein har å overvinne, men drifter å modnast ifrå eller avstå frå for å bli gildare av vesen, stort sett.

105. Måtehald - Måtehald med måte - om ein skulle vere i tvil om det.

110. Godheit - Det er former for godheit og grader av kor god ein er. Slikt får ein vurdere og "legge inn in bringa", legge seg på hjartet. Det same gjeld meditasjon. Det finst korte, dårleg utførte meditasjonar og langt betre. Altså: Overkategoriseringar hjelper neppe fullgodt, men kan tene meir som peikepinnar - og hjelper sans for proporsjonar av typen haldningar.

111. Visdom - I Dhammapada tyder visdom i regelen indre visdom, meditasjonsinnsikt - gnosis (gresk), jhana (pali).

112. Innsats - Først og fremst klok meditasjon. Døme: Buddha mediterte fram å bli Opplyst.

Kap. 9. Vondskap

124. Giftprat - Verset her kjem frå kinesisk Dhammapada 17.18. Frå pali og tibetansk kjem misoppfatningar om gift: "Gift verkar ikkje inn på den som ikkje har noko sår (124)." Men det er mange slags gifter, og mange måtar å bli forgifta på. Paliverset overser osmose, forgifting ved innanding og så bortetter, så det blir gale. Verset frå kinesisk går derimot gå an så lenge det ikkje er motgift som blir gnidd inn -

126. Illgjerningsmenn - også kvinner. Læra om at dei havnar i helvete er ikkje fullstendig. Buddha seier til dømes at somme som gjer godt, kan hamne i helvete, og somme som gjer vondt, kan komme i himmelen. Men verken himmel eller helvete er varige stadar i krinslaupa til dei. Det som gode gjerningar gjer, er å utfri og sørge for betre framdrift og oppdrift gjennom laga (nivåa) der ein finn helvete, jord, himlar og vidare. Ein får ha eit større perspektiv på det, fortel Buddha. Frå dette ser vi at det kan gå litt opp og ned i verda innanfor den store trenden gitt av karma (gjengjeld) og attfødingar (reinkarnasjon) - det er langtidslæra i eit nøtteskal. For om mogeleg å få det betre etter kvart, skulle ein gjere godt (jf v. 173 o.a.), og bli flinkare generelt, og i sær i meditasjon. Det er nokre yogigrep mellom andre. [Karmalæra]

127. Sleppe frå vondt - Det kan diskuterast om ein ikkje slepp frå følgene av vondt ein har gjort, for Buddha fortel ein gjer vel i å gjere godt og dermed få betre karma, dels for å trygge ferda og framhaldet, dels for å motverke og kanskje balansere følger av vondt ein har vore med om. Godt som blir gjort kan såleis hjelpe ein å sleppe frå vondskap i vente. Det ligg i Buddha si kloke læra. Elles finst råd for å bli dugeleg, flink å meditere, og flinkare sosialt, til dømes. Ein bør også finne ut korleis ein kan verne seg. Murar, til dømes, har gagna mangt eit kloster.

128. Sleppe frå dauden - Livet kan ein jamt gjere lenger ved f.eks. å slutte å røyke, og å lære å meditere godt, og leve fornuftig. Det er forsking på slikt. Om ein ikkje slepp frå dauden, kan ein godt prøve å gjere han og framhaldet meir behageleg for seg, seier Buddha. Karma- og attfødingslæra hans fortel om det.

Kap. 10. Vald

129-130. Vald - Det som blir kalla den gylne regel - "Gjer ikkje mot andre det du ikkje vil at andre skal gjere mot deg" -, gjeld for friske og sunne, men ikkje pinarar og sjølvpinarar. Dei høgaste er verken pinarar eller sjølvpinarar, fortel Buddha i Apannaka Sutta.

131-132. Finne lykka - eller omvendt. Versa overforenklar læra etter Buddha og kan gi feil oppfatningar av ho: Han har eit lenger tidsperspektiv - fleire liv - og snakkar om trendar med rom for individuelle variasjonar. Med andre ord: Det eir mange liv som avgjer dette livet og dernest kvart framtidig liv - ikkje berre eitt. Ein bør likevel gjere mykje godt for å bygge og trygge, fortel han (sjå t.d. v. 53, 116, 173).

Buddhas utsyn og lære kviler på eit vidt perspektiv på korleis utlikningane ein kallar karma fungerer gjennom fleire jordliv og på den andre sida. Han fortel at nokon som gjer vondt i eitt jordliv, godt kan hamne i himmelen ei tid etterpå, til dømes, og at ein som gjer godt, kan få eit opphald i helvete. For mangt kjem an på utlikningar eller verknadar frå fleire liv enn eitt. Det står meir om det i karma- og reinkarnasjonslæra til Buddha.

Å finne lykka er ikkje alltid slutten på visa. Ein får finne ho og feste ho og halde på ho det ein kan. Er lykka stor, vil kanskje låke freiste å blote for å få ho - så ein skulle bli driven også.

At den som gjer godt kan bli svindla og røva ifrå frydefruktene av det, kjem også til. Ein får vakte seg og sitt mot gale og låkt, for om mogeleg å unngå at folk stel og røvar og svindlar ifrå ein. Overført: Den som finn ein juvel skulle klare å vakte han, sidan ein skatt kan gi mykje sut for den som ikkje ordnar seg klokt.

133. Hissige ord - skal ein vakte seg for. Takt hjelper somtid.

134. Gongong og liknande - Gongong-orda er frå kinesisk Dhammapada. Frå tibetansk kjem "Vondord gir opphav til kranglar, men ein bronsevase gir ikkje lyd frå seg om ingen slår mot han . . . (osv.)". Frå pali kjem dessutan: "sprukken gongong" om det same. Samanlikningsbilda skil seg.

142. Tenkar - mykje det same som filosof. Ikkje alle som tenker er filosofar, men alle filosofar er tenkarar eller har vore det. Eit kjenneteikn på filosofi: Det er "oppi lufta", utan handfast prov på noko som helst - i beste fall indisium. Fanst det prov, var det vel noko som høyrde til ein vitskap - Eit kjenneteikn på filosofi er framsette tankar utan gode nok bevis til å bli vitskapsgods - slikt tankegods. Men det høyrer også med å sanne at i botnen av vitskapar ligg grunnsyn som inneheld uprova meiningar og/eller brotstykke med tru. Slike kan godt bli endra etter som tida går, slik bl.a. Thomas Kuhn (1970) viser (Nickles 2003). Saka er at såkalla sikre kunnskapar - også kalla teoretiske grunnsyn - kviler på paradigmatiske oppfatningar. Dei omfattar meiningar, tru og gjettingar.

Eit finurleg forhold mellom tru og vitskap, enkelt sagt: "Tru og vitskap er forskjellige ved at tru lærer ut trua øvst og fremst. Vitskap, derimot, som jamt kviler på uprova grunnsyn (paradigme), har trua i botnen og attom framsettingane". (sjå t.d. Latour 1987).

Kap. 11. Alderdommen

148-49. Daude - Død.

153-54. Byggmeisteren - Folk forstår det ulikt.

154. Det vilkårslause - d.e. Sannlingslandet, Lykkeriket o.a. Fleire synonym og nær-synonym finst også.

155. Odle - dyrke og halde i hevd, dvs. utvikle seg. Det skjer på fleire plan og fleire måtar.

Kap. 12. Sjølv

157. Nattevakt - Ei nattevakt er fire timar i mange høve.

159. Styre - Ordet har mange meiningar og valørar. Ei givande ei skulle vere å fokusere merksemda så ein mediterer, altså å styre merksemda slik. Øving, trening kan vere synonym. Styre og tøyme er også synonym.

166. Beste - Bodhisattva-idealet som kom til i nord-buddhismen lenge etter Buddha, gjer ikkje heilt som Buddha seier i dette verset. Det kan ein godt merke seg. (Norsk WP, "Bodhisattva").

166b. Høgste godet - Nirvana, Lykkeveldet, hi sida, andre breidda, osv. Det finst mange synonym.

Kap. 13. Verda

168. Rettvist - Det som er rettvist merkar ein enten inni seg (samvit og god forstand, med meir), eller ein har fått moralbod og -normer med på vegen. Det kan flette seg saman mykje.

170. Bobla - Ulempa med å sjå verda som ei boble, er at formulerte lærer i verda må høyre med til boblestoffet, og gå for "boblete".

172. Månen - som kastar lys frå sola "ned" på vår planet, er ikkje alltid full. Det ser ikkje ut til at alle samanlikningane med månen har tatt høgde for nymånar, for dei lyser ikkje på jorda verken når det er skydekke eller ikkje. Jamfør "Likninga haltar (norsk ordtak). Analogiar er tilnærmingar.

175. Trollkarar eller hekser - I folkloren i Noreg er trolla klumpete, naive fyrar; i andre land og rike kan somme av dei vere nokså lik tilgjorte, jålete menneske, men det blir sagt dei kan ha overnaturlege givnadar, krefter, evner - Hekseprosessane i Europa bygde på at kyrkja blei ganske paranoisk, og for mektig. Frå at folk omtalte andre - menn og kvinner - som hekser eller trollfolk, blei dei mistenkte, for det meste utan mektige venner, utsette for grov tortur fram til at dei tilstod. Så blei dei avretta. Torturformer hadde Inkvisisjonen brukt i stor grad før (frå 1200-talet), og skal ha sagt det var av "kjærleik til sjela" i offera. Heksejakta i Nord-Noreg var blant dei mest omfattande og brutale i verda. Hekseforfølging finst framleis i lokalsamfunn med sterke fordommar og utan omsyn til faktisk skyld eller uskyld. Eit overslag: I Europa blei mellom 40 000 og 60 000 menneske blei avretta som hekser mellom ca. 1450 og ca. 1750. (WP "Hekseforfølgingane"; "Hekseforfølgelsene")

177. Gniaren - I det store bildet kan ein gniar sleppe helvete om han har gjort godt i dette livet eller tidlegare liv, fortel Buddha sjølv. Det kan dermed vere håp og himmel i vente for ei tid for ein gniar som har gjort mykje godt - fortel Buddha, og at ein bør gjere mykje godt om ein kan, for å trygge seg og få det betre etter kvart.

178. Entre straumen - er eit kjerneomgrep i læra etter Buddha, og "Straum-entrar" er eit ord ein ofte finn i buddhistiske tekstar. Frå sanskrit kjem orda "straum-entrar" eller "straum-vinnar". Straum-entraren har slått inn på stien til frigjering, vimuktimarga. (Buswell og Lopez Jr, 2014, s.v. "srotapanna")

178b. Tilværet - I buddhismen blir ein fortalt om lågare riker, helvete, livet på jorda, høgare rike, himlar, og utfriing i Lykkeveldet, grovt sagt. Det gjeld å arbeide seg oppover og få det betre.

Kap. 14. Buddha, Den Vakna

184. Askese - kan tyde fråhald, måtehald og sjølvtukt med åndelege mål for auge. Det er fleire askese-former. I Store norske leksikon blir det greidd ut at det omfattar forsaking av sansegleder, og kan omfatte å leve som einsleg og teiande, eller stort sett teiande og tagal. Åndeleg askese vil seie å vende verdsleg liv ryggen på ein eller fleire måtar. Platon såg også askese som å øve inn ymse gode eigenskapar. Kan taler om "etisk askese", der ein gjer plikter med muntert sinn. Religionssosiologen Max Weber talar om "indre askese" og meiner flid og sparsemd med det.

185. Å ikkje skade - sanskrit, ahimsa, er å ikkje skade i tankar, ord og gjerningar. Er det klokt å ikkje la kriminelle bli vengeklipt, dvs. å ikkje sette dei fengsel, til dømes? Der å vere unnfallen og ikkje skadande blir jamgodt med å gagne mordarar ved ikkje å gripe inn, ikkje få dei dømt og "vraka frå manesjen", til dømes, forfell forholda for gode og nokså gode; det lyt ein rekne med.

188-90. Livd - ly, vern.

188-90b. Sangha - (frå pali): godt, tenleg fellesskap, eller fellesskapet av munkar og nonner.

193. Folk finn glede - fortel tibetansk Dhammapada 30.29. Andre versjonar seier meir, som at familien til vedkommande trivst glad (Narada) og at slekta blir velsigna (Dhammajoti). Mot desse tankane kjem "Slekta er verst, som reven sa, han fekk raude hundar." Sjå for eksempel nøye på Devadatta, eit søskenbarn av Buddha - slekt! Han prøvde å drepe Buddha fleire gongar og hamna i eit helvete - heiter det.

Så kan ein seie, "Kor mykje verre han ville ført seg og kor mykje verre det ville gått han om han ikkje var av velsigna slekt?" Eit svar kan verke hypotetisk, fylt av ei tru. "Tru om du absolutt må, men forviss deg." Har ein forvissa seg godt, høyrer det med å ha bevis også, og helst godt bevis. Gal tru er som eit galt kart. Ein skal vakte seg for feiloppfatninga: "Når kartet ikkje stemmer med terrenget, held vi oss til kartet." Buddha tilrår eit vakent blikk og skikkeleg gransking, til dømes i Kalama Sutta. Det skulle vere å tilrå framfor å ta munnen for full eller ta for hardt i. (WP "Family of Gautama Buddha")

Kap. 15. Lykke

198. Sunnheit - Helse er eit holistisk omgrep, og dekker fysisk, mentalt og åndeleg velvære, fridom frå sjukdommar og så bortetter. 'Holistisk' kjem frå det greske holos, heil. Ein ser mennesket som ein heilskap, ikkje ein isolert heilskap, men i samspel med omgivnadane sine. I staden for upersonlege, tronge, fragmenterte og spesialiserte tilnærmingar, utsyn og oppfatningar av helse, femner holistisk medisin over humanistisk medisin, eigenomsorg, ayurveda og mykje anna (Gordon 2001, 17-22,

200. Eige eller ikkje - Det kan gå gale å ikkje eige noko om ein ikkje kan fø seg skikkeleg på anna vis, som ved å plukke frukter og bær fritt frå tre og busker og andre plantar i skogen der ein held til: dadlar, fiken, brødfrukter, mangoar, mung-bønner, sesamfrø, lime, agurk, eggplante (aubergine), mango, jordbær, graskar, tomat, pære, eple, løk, erter, fersken, appelsin, og så bortetter. Tilhøva er ikkje som i oldtida, med ganske gåvmilde villskogar som dominerte.

202-203. Eld, hat, smerte - Ein får skilje mellom eld hat, smerte i verda "der ute" og i ein sjølv. Det siste er oftast mest følbart..

203. Venn - dugande er stundom langt betre enn trufast.

204. Helse - Jf. v. 198. Det største godet skal vere Lykkeveldet, så finfin helse, lykke og livslyst går gjerne saman. Ayurvedisk medisin er laga for å passe og betre helsa, om det er råd.

205. Rikdom - kvintessensen av trivsel er Lykka.

Kap. 16. Det ein verdset

205b. Dhammas inste - Dhamma blir forklart som eit gudevesen som held oppe verda. Inst i fenomena, læra etter Buddha og i alle er Anden, heiter det (jf. WP "Dharma > Buddhism").

Kap. 17. Harme

209-216. Frå nyting kjem . . . - jo mange gleder, som glede over kunst og jamvel livet - livskunsten. Kunsten er å gle seg til sin eigen fordel og få gode gleder for lang tid så eit og anna får modnast ved det. "In one's training one should seize the means which give happiness till old age." (Etter kinesisk Dhammapada 23.13). Eit givande opplegg for somme kan vere å vekse [modnast] ifrå lågare nivå i utfaldinga etter kvart. Det kan vel vere høveleg for gilde og gode.

Elles finst opplegg til fall: "Pasienten døydde, men feberen forlét han." Det kan også tenkast å gjere godt, som når fælt folk forlèt eit selskap.

211. Band - Ein får ikkje oversjå at det finst ytre band og elektroniske fotlenker jamvel om ein ikkje er knytt til dei.

224. Sanninga - Ein skil mellom Absolutt Sanning (Røyndommen), og relative sanningar. Den som snakkar usant med vilje, bryt moralske bod mot å lyge, bere falskt vitnesbyrd - og slikt kan bere galt av stad; det er læra. Buddha gjekk inn for ei sann lære - men meir enn det: også gagnleg, fordi ikkje alt sant er til gagn. (SN 56.31) [Meir]. (WP "Satya"; "Two truth doctrine").

227. Klander eller ikkje - Frå tibetansk: "If one has not spoken he is blamed; if one has spoken much he is blamed; he who speaks slowly is blamed: there is no one in the world who is not blamed." (29.48). - Dei som døyr ved fødselen og som dårande nyfødde, har vel ikkje fått klanderord mot seg? "Ingen regel utan unntak," heiter det - men skulle ikkje den regelen ha unntak?

Det blir sagt at Atula i verset var ein lekmann som verken var nøgd med ein Buddha-disippel som ikkje sa noko; ein som snakka mykje; og ein som snakka moderat. Så oppsøkte han Buddha. Verset har slik bakgrunn, heiter det, men dei 305 historiene til versa er spora til eit kommentarverk som blir tilskrive Buddhaghosa frå 300-400-talet e.Kr. Sjølve versa er fleire hundre år eldre. (Eng. WP, "Dhammapada > History")

232. Tale - Kva er kunnig og dugeleg tale? Det er ein formidabel kunst, og han rommar så mangt. Generelle sutraråd er her: [Godt fortalt]

234. Meistre hugen - følger av å samle seg om det sentrale, dvs. å fokusere og vinne klårleik og djupn ved det. -- Det er elles ein gild studiemåte også å samle seg om det sentrale, nøkkelord og nøkkelvendingar først og fremst. Slike hugseknaggar kan utløyse mindre sentrale assosiasjonar (minner, andre tankar) som kan vere hekta til dei.

Kap. 18. Smuss

236. Lampe - ein Opplyst kan gi mykje lys frå seg.

244. Skjor - Skjora er ein vaken og utbreidd åtselfugl i kråkefamilien (WP, "Skjære").

247. Mat og drikke gitt - Det er skil på kva folk toler og liker, og skil på mat - f.eks. god, velsmakande og godgjerande - og usunn, bederva og skadeleg. Den som er misnøgd med skadeleg og usunn mat, kan vel tenkast å få leve lenger av det, om tiltaka som følger blir bra.

For mykje og for lite er heller ikkje helsesamt i langdrag, og mangt er individuelt. Ayurveda er eit system for å gagne vitalt, sunt liv i takt med rytmane i naturen og ein sjølv, og omfattar både rettande og justerande tiltak, diagnosemåter, kosthald og kosttilskott (sjå t.d. Sharma og Clark 2012).

Det står elles i Mahaparinibbana Sutta 4:14 f. at Buddha brått blei sjuk etter å ha fått servert Sukaramaddava av verten Cunda Kammaraputta. Straks etter å ha ete av maten som blei servert han, følte han seg ikkje vel, og bad verten å grave ned maten i eit hol. Ein kan seie det var omtanke for andre som låg i det, men kanskje også at Buddha var misnøgd med maten han fekk. Men hovudgrunnen til at Buddha døydde, kan ha vore "akutt mesenterisk infarkt" utløyst av godmaten han fekk, syner Mettanando Bhikkhu i "Did Buddha die of mesenteric infarction?" [◦Lenke]

250. Misnøya - Ein kan vere misnøgd med rette, for eksempel misnøgd med ikkje å få leve eit fritt og godt liv, med å bu i helseskadelege og for tronge hus og så bortetter. Det er ofte ikkje misnøya som er hovudproblemet.

Ein skal heller diagnostisere seg fram til hovudgrunnar til ho, og gjere noko med dei. Det er som med smerte. Somtid er ho symptom på noko som er djupare og kanskje farlegare. Både misnøye og smerte kan fungerer som varslarar av ubalansar i hug og kropp. I slike tilfelle blir det for gale å gå til åtak på varslaren (symptomet) aleine utan å sondere djupare. Ein får ta seg tid til det.

251. Ikkje heilt som - - fordi samanlikningar haltar, som ordtaket seier.

254. Komplikasjonar - papanca, hindring, forseinking, illusjon, hindring for åndeleg framgang. (Pali-English Dictionary). "Konseptualisering av verda" er også med. Å konseptualisere er å danne seg omgrep; tolke ut frå (underliggande) omgrep. (WP, "Conceptual proliferation"; Store norske leksikon, "konseptualisering"). (WP, "Conceptual proliferation")

Thanissaro har "komplikasjonar", Narada, Pesala og Anandajoti har "hindringar", Sangharakshita har "illusjon", Dhammajoti seier kinesisk Dhammapada har "evil", Bodhi har "verdslegdom", og F. Max Müller har "fåfengd" (vanity) om det same, mangslungne fenomenet. Poul Tuxen har "Verdens Tant", Gunnar Gällmo har "besatthet", Rune Johansson har "illusioner", og Kåre A. Lie har "livsløgn". Det er ein variert bukett.

"Livsløgn" er eit omgrep som Henrik Ibsen gjorde bruk av i skodespelet Vildanden, men røtene er eldre. Don Quijote blir framstilt som livsløgnar, til dømes. Daniel Goleman har skrive ei interessant bok om sjølvbedrag og livsløgner (1988). Utdrag derifrå: [Goleman om livsløgner]

254-255. Utanfor - Utvendig, i det ytre. Kva så med tankar nedfelt i bøker - forma ved skrift og andre symbol? Inntil dei blir koda av lesande sinn, finst dei likevel som tankar? Det er eit lite mysterium korleis nedfelte tankar går over til å bli oppfatta tankar, eigentlege tankar. Fenomena gjeld forholdet mellom fysisk hjerne og sinn.

Den kinesiske teksten (26.19) seier det finst ikkje noko "utanfor" for ein Opplyst.

Kap. 19. Den rettskafne

259. Dhamma - Dhamma er pali. På sanskrit er det dharma. Ordet har to hovudtydingar i buddhismen: (a) universell rettferd; (b) læra som Buddha forma.

266. Moralreglar - sila (sanskrit og pali). Desse fem er for alle buddhistar:

  1. Avstå frå å ta liv.
  2. Ikkje ta noko som ikkje blir gitt.
  3. Avstå frå forboden [les like så godt: skadeleg] seksuell aktivitet.
  4. Avstå frå falsk tale.
  5. Avstå frå rusmiddel.

Fleire kjem i tillegg for andre enn lekfolk. Fullt ordinerte munkar har i alt 227 reglar i sør-buddhismen, Hinayana. Buddha og lærlingane hans brukte ikkje kloster, viharaar, men var vandremunkar i godvêr, og budde i primitive hytter i skogane i regntida. (WP, "Vihara")

Ein tenker seg reglane for munkar og nonner var munnlege i starten, og at dei kjem frå Buddha. Men det blei mange ulike reglar i ulike buddhisme-greiner. Tre greiner er enno i bruk: i sør-buddhismen (Theravada), i tibetansk buddhisme, og i buddhismen i Kina, Korea, og Japan. Desse overlevande reglane er stort sett like, men dei tibetanske og aust-asiatisk er fleire enn dei frå sør-buddhismen.

  • I sør: 227 reglar for munker og 311 for nonner - men med tida blei det på sett og vis nok med åtte eller ti for nonnene.
  • I Kina, Japan og Korea er det 250 reglar for munkar, 345 for nonner. - Men i Japan er mange munkar gifte.
  • I tibetansk buddhisme (Tibet, Bhutan, Mongolia, Nepal, Ladakh og andre stadar) er det 253 reglar for munkar og 364 for nonner. Det finst mange tilleggsreglar også. Men tibetanske nonner heldt seg tradisjonelt berre til dei åtte eller ti reglane.

Buddha tar ofte opp att at det er ånda ved reglane som tel. Det verkar som reglane var ganske fleksible i starten. Somme tekstar fortel om korleis enkelte reglar kom i stand. I moderne tid tenker ein seg at Buddha og lærlingane ikkje hadde eit sett formelle reglar. Det meste av tida vandra læringane omkring på eiga hand. Men i regntida samla dei seg i nokre månadar. Etter som det blei fleire av dei, kom reglar for forsamlinga, og kloster kom til enda seinare. (WP, "Vinaya")

I den store Mahaparinibbana Sutta seier Buddha til dei samla bhikkhuane (lærlingane sine) at dei kan droppe somme mindre viktige reglar, men skal halde seg til hovudreglane. Han ber dei forsamla seie om noko er uklart, så han kan greie ut for dei. Lærlingane valde å halde alle reglane. Straks etter Buddha var faren, kan det ha blitt halde eit rådsmøte i Rajagriha (pali: Rajgir), der læra etter han blei sagt fram, samla og sortert. Men buddhisme-lærde som Richard Gombrich (2006, 93), peikar på at reglane skil seg frå grein til grein innan buddhismen enda om dei alle skyt seg inn under det første rådsmøtet i Buddhismen. Ein annan buddhisme-lærd, Paul Williams (2009, 7-8), seier den rådssamlinga er oppdikta. (WP, "First Buddhist council"; "History of Buddhism in India")

Same kva, det har blitt fleire reglar i nord enn i sør, og langt dei fleste nonnereglane i sør og nord forsvann i lange tider. At den som ikkje blir munk eller nonne, kan greie seg utan fleire av klosterreglane, høyrer også med i soga.

Går ein så til ånda ved reglane, er ho:

  1. Ein får vandre vegen (den åtteledda) til opplysning;
  2. Å halde seg avstemt til ferda (følge moralbod, bli skikka og dugeleg generelt);
  3. Gå inn for å vere haldbart avstemt ein slik tilstand (ved fleirfaldige justeringar, etter som det kan vere tiltrengt).

Der mange er samla, veks mange ulemper og farar fram, og reglar gir ly mot fleire av dei.

270. I fred - Skal ein la alle i fred, også bandittane som vil røve, myrde og pine? Buddhistiske nasjonar og andre nasjonar har lovverk som skal hjelpe mot å la alle i fred. Men det kjem sikkert an på kva slags liv ein fører. Eremitten kan forlate eit fallent samfunnet heilt. Mange av orda i Dhammapada er ofte mynta på eremittar og vandremunkar. Buddha gir noko annleis råd om korleis godt styre og stell i eit land skal vere. Her er svært nedkorta bitar av kva K. Sri Dhammananda Maha Thera fortel i ◦"Buddhism and Politics":

Buddha reknar moralen til folk som det sentrale. Han er imot vald og øydelegging av liv. Munke-fellesskapet etter han kan drøfte og avgjere saker sjølv, somtid ved røystingar. Han har sagt at store deler av landet kan bli korrupt av korrupt og urettvist styre. (Jf. Anguttara Nikaya)

I Cakkavatti Sihananda Sutta seier han at umoral og kriminalitet, som tjuveri, falsk, vald, hat og grufulle handlingar kan komme av fattigdom, og at folk ikkje blir bra av å bli kua.

I Kutadanta Sutta tilrår han økonomisk utvikling framfor makt for å minske brot. Styremaktene får sørge for jordbruk og utvikling på landsbygda, stø entreprenørar og forretningar med økonomiske middel, sørge for fullgode lønner for arbeidarer, så dei kan leve anstendige, verdige liv.

I Jataka-sogene står også noko om godt styre, 'Dasa Raja Dharma'. Frå ti reglar for god management der: Vere liberal, ha integritet, leve enkelt, og vise vørdnad for folkemeininga for å fremme harmoni.

Sjefar treng å vere upartiske og ikkje favorisere ei gruppe tendensiøst; ikkje hate folk; ikkje vere redd for å bruke lovleg makt der det er rettvist; forstå lova klart før ho blir tatt i bruk, rimeleg og "med sunn fornuft". (Cakkavatti Sihananda Sutta) I ei Jataka-forteljing blir det nemnt at ein herskar som straffar uskyldig folk og ikkje straffar kjeltringen, ikkje eignar seg til å styre eit land. For om lag 2500 år sidan talte Buddha dessutan for religionsfridom og forbaud at dyr blei behandla grufullt.

Kap. 20. Vegen

273. - I dette verset er kjernen i Gotama Buddhas lære.

A. "Alt skulle gjerast så enkelt som mogeleg, men ikkje enklare (Albert Einstein)." Den åttefaldige vegen eller Læra kan godt gjerast enklare: Mediter godt og finn dhamma sjølv, innanfrå. Det gjorde Buddha, som seier han var ein av mange Opplyste. Det hjelper sikkert å ha bra moralverdiar, god omgangskrins og anna - som klok og vel tilpassa lære - til støtte ein del av vegen.

B. "Dei fire sanningane" er, forenkla sagt: (1) Lidingar finst, (2) og det er grunnar til det. (3) Det finst ein sæl tilstand som er fri frå lidingar, (4) og ein veg til den lykketilstanden [den åttedelte vegen, der meditasjon er "navet i hjulet", dvs. det sentrale]. Det er stoff i Det gamle testamente som liknar, om å løfte barnasha, menneskesonen, menneskemedvettet, frå kvardagsmedvett og vidare. Det blir tatt om att i Nytestamentet at barnasha lyt løftast. (Johannes 3:13-15; jf. Johannes 8:28). (Douglas-Klotz 2001:162-63).

C. Er den beste læresetninga den som går bortanfor orda og er heilt ordlaus? Det kan det ofte vere. Det er vel det ein har hjarte-samvitet til - ein ofte oversett undervisar. Jamfør:

Herren steig ned i ei skysøyle og sa: "Når det er profetar mellom dykk, openberrar eg meg for dei i syner og talar til dei i draumar. Det er annleis når eg talar med Moses, tenaren min. Han er trufast. Med han snakkar eg andlet til andlet, og ikkje i gåter." (4. Mosebok 12:5-8).

Draumar kan ein bruke og lære somt av; dei fangar inn inntrykk og kunngjer mangt ut frå dei, og fasar dei gradvis ut, kvar natt. I prosessen blir ymse inntrykk omgjort til former, figurar, kjensler, "video-sekvensar" med ferske inntrykk og gamle inntrykk - kort sagt: nattlege draumar. Dei er monitorar, men ikkje alltid med klar tale, klare bodskap. Men somt kan tydast, om lag som påminningar elles: Dei kan vere enkle, klare, eller maskerte, til dels som i ordtak - og ulike slags kan flette seg. Draumetyding er ein skatta, gammal kunst verda over. Innan nord-buddhismen blir draumar dessutan brukt som middel til åndeleg utvikling. (WP "Dream Yoga").

Når det gjeld "den klare talen" som skal ha gitt opphav til dei ti boda i Det gamle testamentet, så finst kjernen i dei fleste frå oldtidas Egypt, der Moses hadde blitt oppseda ved hoffet til farao. Ein finn att fire av dei fem grunnreglane for moralsk ferd i buddhismen mellom dei. Å avstå frå å ruse seg er ikkje mellom dei ti. Det skulle det ha vore. Vidare: Etter dei ti boda i Bibelen kjem kapittel som innset slaveri. Buddha er ikkje for slaveri heller, og takk for det.

Frå tibetansk Dhammapada: "Braminen som har kasta vekk all synd, som ikkje hyklar, og lever reint, lever heilag." (frå Rockhill 33.15). Er det å bli av med hykling eller sug (lidenskap) som er beste læresetninga? Det kan det vere ulike meiningar om. Sug kan somtid gå bra, men hykling er det verre med, for det har falsk i seg. Her er i tillegg ei læresetning om talentar - ho er frå Japan: "Eit usådd frø vil ikkje spire". Frøet kan vere aktiva og givnadar ein får ta i bruk til gagn." (de Lange 2013, 228). – For at såkorn skal gi godt utbytte, gjeld det å så det i god jord i eit gunstig lokalklima. – Ein treng ikkje forsake verda (les: lidenskapar med haleheng) for å bli Opplyst, fortel Buddha og gamle tekstar i buddhismen, Det er to hovudoppfatningar om det i buddhismen, utan at eit hurra for sex kjem fram i diktet. Men hadde ikkje foreldra til Gautama hatt sex, hadde dei ikkje fått ein son slik det er vanleg, ein som attpåtil blei opplyst.

Er det (1) "nei til hykling", (2) "nei til sug", (3) "ja til draume-yoga", eller (4) "usådde frø [les: talent] spirar ikkje" som er "beste læresetninga"? Det kan vel diskuterast.

Hykling har falsk i seg. Å gjere seg til over lang tid kan starte narrespel og hykling.

Mange slags sug kan gå bra. Ein treng ikkje forsake verda (les: lidenskapar med haleheng) for å bli Opplyst, fortel Buddha, og gammal tantra-yoga er meint til å bruke lidenskap til gild utvikling, utan at det kjem fram i diktet.

Draumekloke blir æra i Det gamle testamentet, men er det nok? (Moorcroft 2013)

Læra om talentar: "Eit usådd frø vil ikkje spire". Frøet kan vere aktiva og givnadar ein får ta i bruk til gagn." (de Lange 2013, 228). — For at såkorn skal gi godt utbytte, gjeld det å så det i god jord mens tida er god, og i eit gunstig lokalklima, og så bortetter. Det skal meir til enn frø (les: givnadar). Det trengs også god jord, vilkår for vekst og framhald.

D. "Høg visdom" eller "innsikt" står for om lag det same som gresk gnosis, slik bevisstheit ein får i behageleg meditasjon. Det skal ofte ikkje så mykje til.

276. Framkommen - er Tathágata på pali og sanskrit. Buddha bruker det om seg sjølv som opplyst. Ordet er ikkje klart forstått i buddhismen, og blir blant anna omsett til "Såleis-kommen". Her er det valt Framkommen. Det er altså ein Buddha, ein opplyst.

283. Skogen - er her ein metafor for det lite tenlege - for reint konkret legg Buddha på munkar å ikkje hogge og skjere ned verken tre eller gras. [◦Buddha's Last Bequest (2.1)]. Dei følgande versa fortel om somt som er lite tenleg "skog og kratt".

288. Hjelpande slekt finst - Den tibetanske versjonen seier slekta gir ikkje livd for den som døyr. Det kan ein forstå dit at at slekta ikkje gir ly mot at dauden kjem ein gong. Frå kinesisk heiter det:

Verken far eller son kan frelse. Kva håp er det då frå andre slektningar? Å halle seg til dei for støtte ved slutten av livet er som ein blind som stoler på ei lampe (28.15).

Og Dhammapada frå pali seier "Det er inga hjelp i slekta". Men slekt kan gjere dauden meir givande og behageleg på ymse måtar. Derfor er diktvendinga i attgiving blitt "Det er inga lita hjelp i slekta". Den formuleringa kan tyde det same, og kan også tyde anna, som at det er meir hjelp og anna enn lita hjelp i slekta". Det er mange former for hjelp, og mang slags slekt. Ein slektning av Buddha, søskenbarnet Devadatta, prøvde for eksempel å drepe han fleire gongar.

Kan givande slekt tenkast å hjelpe ein som døyr? I tibetansk tradisjon etter Padmasambhava er iallfall ein lærdom at "Hjelpande slekt er til." Slektningar tilkallar lamaar som les opp over den døyande og daude korleis vedkommande skal te seg godt og vel på hi sida like fram til Opplysning. Det avgjerande kan vere om den daude høyrer etter, eller i kva grad, og kor lenge og godt frå hi sida. Den tibetanske daudeboka handlar om slikt, og det blir også fortalt at det skulle vere betre om ein startar å suge til seg kjerna i læra alt mens ein lever. Daudeboka finst i fleire omsettingar, også på norsk. Samanfattinga som er nedfelt i verset kan altså bli misforstått eller forstått, avhengig av håp eller anna. Mangt kjem an på fotnoten.

Kap. 21. Ymse

294-295. Drepinga - Narada tolkar desse to versa metaforisk dit at mor står for sug, far står for å vere innbilsk, to kongar står for to utsyn som blir vraka, landet står for sanse-veger og sansegjenstandar, og tigeren tar han ikkje med, men i Dharmapada frå tibetansk står tigeren for å vere grufull (Rockhill 1883, 33.71). Narada tar med to gamle ord for tilknyting og hindringar i staden.

296-301. Gotama - er det same som Gautama (sanskrit). personnamnet til Buddha var Siddhartha. Namnet på klanen hans var Gautama. Buddha er tittelen hans, "den vakna", som blir friare omsett til "den opplyste".

296-301b. Kva med dag og kveld? - Mange skriv "dag og natt" i staden for "dag og kveld", men sidan dei fleste treng 7-8 timars søvn eller meir kvar natt, slik søvnforsking viser, held det vel bra med "kveld". Night tyder for så vidt også kveld; late night er natt. Jamfør "Ei av dei tre nattevaktene burde den vise vake." (vers 157). Det kan vere klokt å sørge for minst åtte timars søvn kvar natt. Sitat: "The overwhelming majority of people need at least seven and a half hours of sleep to function at their best." — "A few people need a little (four to six hours), a few people need a lot (nine to ten hours), and most are in the middle (seven or eight hours)," skriv Lawrence Epstein and Steven Mardon (2007, p. 27-28).

Når det gjeld kor lang tid det er fint å meditere, gjeld sikkert tommelregelen: "Dess betre meditasjonsmåtar, dess mindre tid trengst." Eller likså godt: "- dess lenger kjem ein med den tida ein bruker." Ein gjer nok lurt i å korte ned givande, men ikkje meir enn det; så kastar ein ikkje vekk tida på det mindre kloke og vesentlege. Det er mange som gjer det. Framgang ligg i framgangsmetoder. Buddha fortel i Bhumija Sutta:

Om dei mediterer . . . dersom dei har feil idear og feil metodar, får dei ikkje noko [god] frukt frå meditasjonen sin. (Nanomoli og Bodhi, 2009, 997-1001, utdrag.)

304. Kven ser kven? - Den som vil sjå gode og kjenne att slike på lang lei, skulle vere god sjølv, ikkje låk - i tråd med "It takes one to know one."

305. Trivast i skogen - Det kjem også an på korleis skogen er.

Kap. 22. Pining

307. Vonde gjerningar - dreg nedetter. Likevel kan somme som har gjort mykje vondt i eit liv, komme til himmelen ei tid i etterkant, seier Buddha i karma- og reinkarnasjonslæra si. Han har eit breiare, lenger perspektiv på det enn somme av versa i Dhammpada, dei som kortar ned læra inntil ein risikerer å ta i miss om somt som er viktig å få med seg frå Buddhas lære. Har ein gjort vondt, skulle ein rette det, og gjere mykje godt for å balansere det, om råd, og halde fram å gjere godt for å bygge og trygge. Å meditere skikkeleg, gagne gode og leve kunnig skal hjelpe også, og å bli av med vrangførestillingar. Det ligg i læra, i tillegg til å vakte seg og ta vare på sjansane sine (vidare vers).

309. Sansenyting - Frå ein av dei kinesiske versjonane av Dhammapada.

Kap. 23. Elefanten

320. Elefant-samanlikningar - Ein gjer stort sett vel i å vere sindig og ha rett kurs. I den åttefaldige vegen er meditasjon hjulnavet. Rett meditasjonsveg er gjerne innetter, og startar kanskje som under innsovninga. Aktsemd utanfor meditasjonsstundene kan også gagne. (WP, "Soto Zen"; "Vipassana")

Kap. 24. Suget

339. Straumar - Dei "mange straumdraga" kan vel ta av frå to hovuddriv - etter sansenytingar og å leve vidare (forplanting og overleving) - som er to tildriv. I buddhismen blir dei (og eitt til som minner om Sigmund Freuds spekulative, svært kontroversielle sjølvdestruktive 'daudeønske, death drive') halde saman med fem sanseorgan (i hugen), og "sanseobjekt" (persiperte bølger) for dei. Andre ser det på andre måtar. Jf. WP, "Grunnleggende menneskelige behov"; "Death drive")

348. Bak, fram, og imellom - er bra sterke kategoriar i Tida sjølv, Kala (sanskrit). 353. Allvitar, allfattar - "Alt veit eg", står det hos Poul Tuxen. Dhammapada frå tibetansk opnar diktet med ei stutt hylling til "han som veit alt," dessutan. Sa Gotama Buddha han var allvitar? Ikkje i den meininga ein har i Vesten med det uttrykket. (Sjå meir under "hyllingsord" øvst under "Notar".

354. Beste smaken - lønner seg altså stort . . .

356. Kvitt sug - Sug fell av etter kvar som ein veks fram og modnar. Den som vandrar den milde middelvegen skulle helst ikkje vere brutal mot seg sjølv og kappe og skjere av seg noko likande eller noko som kan bli bra, rett og skapleg handtert.

Kap. 25. Samanaen

360 f. - Buddha forlét slottet til far sin for å bli sramana, asketisk tiggar. Han fasta seg nesten til daude, men etter at han blei opplyst etter nokre år, sanna han at ekstrem askese, sjølvplaging og sjølvpining ikkje var tiltrengt. Han tilrådde i staden "Mellomvegen" mellom askese og ekstrem livsnyting. I buddhismen fekk sramana/samana noko utvida tydingar i etterkant.

Ordet samana (pali), sramana (sanskrit) asket, brukast i buddhismen om tiggarmunk eller einebuar. I Dhammapada blir ordet også brukt om nokon som har nådd fire jhanaar (Sanskrit: dhyana), d.e. fire meditasjonsnivå slik dei er skildra i Samannaphala Sutta (Det kontemplative livets frukter) i Digha Nikaya 2. (Sjå svensk WP, "Samannaphala Sutta")

Samana-levemåten fanst i India i vedisk tid, både før Buddha og samtidig med han der. Indologen Patrick Olivelle har komme til at samana-tradisjonen frå starten fanst midt i vedisk tradisjon (1993, 14). Det gjorde Buddha også. (Sjå WP, "Sramana")

Den opphavlege meininga med 'munk' i versa er tiggarmunk - d.e. ein som mediterer. Klostermunkar og klosternonner fanst ikkje på Buddhas tid. Kloster kom til først ei god tid etter Buddha.

370. - Etter palitradisjonen er dei fem første å bli av med: kamaraga (kanskje forgiftande lyst), vyapada (vond vilje), sakkayaditthi (feil utsyn), silabbataparamasa (tilknyting, klamring, til det som berre er reglar og ritual), og vicikiccha (rådville).

Dei fem neste er ruparaga (sug assosiert med former), aruparaga (sug etter formfridom), uddhacca (rastløyse), mana (f.eks. tenking, førestillingar) og avijja ("uvitenhet", vankunne).

Den fem å meditere-kultivere er sraddha (tru), virya (driv og godt arbeid), smriti = sati (aktsemd), samadhi (ekstatisk meditasjon), og prajna (indre visdom, innsikt).

Det som blir kalla dei fem hindringane i enden av dette hugseverset, er "begjær, hat, uvitenhet, stolthet og teorier". Det blir å oppfatte som teori, og dermed til hinder.

(Dhammajoti 1995, 254, 259; Jf. Lie 1996, 132, 140)

Tenker ein etter, kan ein komme til at stivsinn kan bli ei hindring for høgare visdom også. Stivsinn kan gå godt, teoriar og vankunne også; det avgjerande blir kva veg ein går, korleis ein er stivsinna, kva ein held fast ved, om det er dårleg eller ikkje; kva for teoriar ein skaffar seg; om dei er tenlege eller ikkje; og at ein glir innover i meditasjon og fjerner vankunne slik.

Og når det gjeld tru og tillit å dyrke: Ein kan gjere lurt i å late seg som Oskeladden heller enn bli offer for gal tru og tillit og konformitet som Per og Pål: Det held ikkje berre å gjere seg tillitsfull og truande om tilliten er feilplassert og trua er tull eller inneheld tull. Ein får faktisk gå inn for å gjennomskode hindringane så ein fer over elva - når hi sida av breidda, som er to uttrykk å gjennomskode, i det dei er figurative.

Buddhic Å meditere-kultivere klok tillit, vitalitet, aktsemd og bli visare, kjem med erfaren meditasjon. Det er "navet i hjulet" i éi utlegning av kva symbolet tyder.

Å forenkle kan gå bra. Det gjorde Buddha før han blei Opplyst. Han sette seg ned og mediterte.

378. Gild - fritt gitt att frå bhikkhu (pali), bhikshu (sanskrit), og som tyder einebuar, tiggarmunk i diktet. Buddha og andre som følgde han, levde slik, i tråd med sramana-leveviset som fanst. Etter nokre hundre år har tydinga av bhikkhu/bhikshu blitt 'ordinert munk' i buddhismen. Etter Buddha utvikla eit regelstyrt klostervesen med klostermunkar og -nonner seg.

378b. Rein til sinns - Versjonen av verset stør seg på kinesisk Dhammapada. Frå pali kjem det står at "den som har mista livslysta er avbalansert". Men det er ikkje aktuelt å miste livslysta for den som vil nytte høva sine og utvikle seg i kroppen og vidare, i tråd med t.d. Abraham Maslows syn på god utvikling, slik det stutt er vist ved behovspyramiden hans (jf. 1987, kap 10, 11).

Abraham Maslows behovspyramide
Figur. 1. Abraham Maslows lagdelte pyramide, som er mynta på sug (trong, behov), gir også ymt om rikt liv (livsfylde).

Den som har mista livslysta må vere sløkt - avdanka/låk/blokkert - heller enn rett avbalansert i ein dynamisk prosess fram og opp, for personlegdomsutvikling heng saman med modnande livslyst som ikkje blir stumpa, blokkert og hindra. Det skulle vere psykodynamisk teori i eit nøtteskal. Jf. Erik Eriksons fasar. Ei anna sak er at å leve som munk er likande og gildt for den som er moden slik.

Kap. 26. Den høgreiste

383 f. Den høgreiste - Ordet som blir brukt er 'braminen'. Notidige lærde fortel at ordet i gamle buddhist-tekstar ikkje har med kaste å gjere, men at det står for "meister (ekspert)", vaktar, einebuar, preikar eller gaid. (WP, "Brahmin")

390. Hastige innfall - Eit hastig men godt innfall kan ein klare å følge med fordel. Å vere spontan er langt frå alltid ilt. Alle er ikkje drøvtyggarar.

400. Godlynte - skulle ha fordelar av å lære å styre seg klokt og få seg gode vanar.

408. Baktaling og baktaling - Dhammapada kallar mange stadar vanleg folk for tullingar (med avløysarord, som i vers 171), og skjer ved det mange, mange, over éin kam. Men det er skil på folk. Også blant "vanleg folk" finst kloke som slår inn på ein gild veg, lærer å meditere og så bortetter, og det slikt lærarar i buddhismen ønsker og gler seg over. Så ein får våge: "Kor hardt skal verset sitt ikkje-hardt til nokon vere?" Eller vel så gjerne: "Å tale fælande hardt om folk, heilt generelt, er det finare baktaling eller ikkje?"

413. Månen - Ut frå det som går føre seg i verdsrommet, kan månen kanskje seiast å like å danse med jorda rundt og rundt og rundt - det er ei anna haltande samanlikning og eit anna perspektiv.

Summa summarum

Dei som klarer å festne (fokusere) hugen tenleg, sitje ei stund slik og bli fylt av stø vitalitet og ro og avstresse med meir, får truleg hjelp mot å dumme seg ut (v. 23).

Høgare yoga, kunnig meditasjon, fører fort med seg behageleg meditasjonsutvikling. Buddha gjer greie for fire nivå i "Det kontemplative livs frukter, Samannaphala Sutta" (i Digha Nikaya 2). (sv.WP, "Samannaphala Sutta") (Walshe 1995, 91-111)


Dhammapada, Dharmapada, buddhistisk læredikt, sentensar, tankesprog, buddhistiske tankespråk, buddhisme-filosofi, litteratur  

Til støtte for attgivinga har eg brukt engelske omsettingar av Narada, Buddhakarakkhita, Anandajoti, Dhammajoti og Rockhill mest, og av og til andre: Nokre av dei er med i lista nedanfor. Eg skuldar dessutan Kåre A Lie si bokmålsomsetting mykje. Eg har også sett etter i Gällmos og Johanssons to svenske, og Poul Tuxens danske på leit etter formuleringar her og der.

Twig

Anandajoti Bhikkhu, tr. and ed. A Comparative Edition of the Dhammapada: Pali Text with parallels from Sanskritised Prakrit, Edited Together with a Study of the Dhammapada Collection. 2nd rev ed. 2007. ⍽▢⍽ Eit verk for folk som les pali. Ulike tekstar frå ulike omsettarar blir samanlikna. Mellom dei er Dr. Dhammajotis The Chinese Version of Dhammapada (bokreferansane er nedanfor) På nett: ◦PDF-fil

Anandajoti Bhikkhu, tr. and ed. Dhamma Verses: The Dhammapada. 2. utg. Ancient Buddhist Texts, 2017. ⍽▢⍽ Anandajoti fortel det finst om lag 20 000 vers i pali-tekstane, og at denne samlinga med 423 vers i tjueseks, korte kapittel, er ein liten del av heile materialet (s. 4-5). Rundt 140 av versa har parallellar annanstad i pali-kanonen (s. 5n). Mange av råda i lærediktet er mynta på både lekfolk og munkar, mens somme gjeld mest av alt for munkar (s. 5). Anandajoti reknar 81 prosent av versa som skildrande, rundt 15 prosent for å vere normgivande, om lag 3 prosent retoriske. Likningar og metaforar er det fleire av. Målet med versa under eitt er moralsk rettleiing. Ei god bok, ei å bakke opp!bit.ly/2v91oqZ

Buddhakarakkhita, Acharya, oms. The Dhammapada: The Buddha's Path of Wisdom, med innleiing av Bhikkhu Bodhi. Kandy: Buddhist Publication Society, 1985.

Buswell, Robert E., and Donald S. Lopez Jf. The Princeton Dictionary of Buddhism. Princeton, NJ and Oxford: Princeton University Press, 2014. ⍽▢⍽ Her er den største ordboka om buddhismen på engelsk. Ho bygg først og fremst på tradisjonane som desse seks språka er ifrå: Sanskrit, pali, tibetansk, kinesisk, japansk og koreansk. Det er over 5000 hovudoppslag, over ein million ord, og boka er på 3477 sider. Det aukar sjansane for å finne eitkvart innanfor interessefeltet ein måtte ha og få, for eksempel ved hjelp av ei liste over opplistingar det finst så mange av i buddhismen.

Carter, John Ross, og Mahinda Palihawadana, reds. Dhammapada. Opptrykk frå 2000-utgåva. Oxford: Oxford University Press, 2008. ⍽▢⍽ Ei skolert omsetting av Dhammapada frå pali. Boka gir innføring i den kjente historia til diktet, og er utstyrt med notar. Forfattarane fortel som andre kjennarar at mange av visdomsorda i Dhammapada finst i andre buddhisme-tekstar og dessutan utanfor buddhismen i India, som blant anna folkevisdom i verseform. Carter og Palihawadana fortel i forordet sitt at dei arbeidde fram omsettinga gjennom eit par tiår (vii-vii); at opphavet til diktet er sporta til India frå to-tre hundre år etter Buddha (og like lang tid f.Kr.); og at ein kjenner fire versjonar frå den tida på ganske like språk (xi-xii). Dei fire versjonane varierer når det gjeld talet på vers, lengda på dei, og rekkefølga av kapittel. Dei ulike dikta speglar ei grunnvollslære ved like og ulike frasar og tilleg. (xv, xvii, xix). Dhammapada blei ikkje laga for å vere poesi, men for å gi løysingar til interesserte (xxvi).

de Lange, William. A Dictionary of Japanese Proverbs. Edited by Kyoko Suzuki. Warren, CT: Floating World Editions, 2013.

Douglas-Klotz, Neil. The Hidden Gospel: Decoding the Spiritual Message of the Aramaic Jesus. Wheaton, IL: Quest Books, 2001.

Dhammajoti, Kuala Lumpur, Bhikkhu, tr. The Chinese Version of the Dharmapada. Kelaniya, Sri Lanka: University of Kelaniya, the Postgraduate Institute of Pali and Buddhist Studies, 1995. ⍽▢⍽ Ei givande bok i engelsk språkdrakt. Ulike versjonar blir haldne saman, med kommentarar. Her finn ein gode alternativ til vanskelege pali-avsnitt, slik Dr. Dhammajoti syner. Han har omsett frå Fa Jyu Jing, som var den første kinesiske versjonen av Dharmapada (frå rundt 224 e.Kr.). Den første omsettinga skal ha femna over tjueseks kapittel med rundt 500 strofer. Revisjonar førte til tretten fleire kapittel, i alt trettini, og rundt 760 strofer. Dei tjueseks første kapittela samsvarer godt med pali-teksten. (s. 1)

Epstein, Lawrence, with Steven Mardon. The Harvard Medical School Guide to a Good Night's Sleep. Columbus, OH: McGraw-Hill Contemporary, 2007.

Evans-Wentz, W. Y., red. Tibet's Great Yogi Milarepa. 2. utg. London: Oxford University Press, 1969.

Fadiman, Clifton, hovudred. The Little, Brown Book of Anecdotes. Boston, MA: Little, Brown and Company, 1985.

Goleman, Daniel. Vital Lies, Simple Truths: The Psychology of Self-Deception. Paperback utg. London: Bloomsbury, 1988. ⍽▢⍽ Goleman seier "vital lies" og meiner livsløgner. Dei er sjeldan eit gode. Boka er velskriven.

Gombrich, Richard F. Theravada Buddhism: A Social History from Ancient Benares to Modern Colombo. 2. utg. London: Routledge, 2006.

Gombrich, Richard F. What the Buddha Thought. London: Equinox, 2009.

Gordon, James. Holistic Medicine. Philadelphia, PA: Chelsea House, 2001.

Gällmo, Gunnar, oms. Dhammapada. Stockholm: Buddhasanaförlaget, 1999.

Jhanananda, Sotapanna. "A comparative analysis of 23 translations of Dhammapada Verse 372 to Reveal the Variability in Translation." Prescott, AZ: The Great Western Vehicle, 2004. ⍽▢⍽ Forfattaren: "Det finst inga ord-for-ord-samanlikning [i 2006] mellom gammalt pali og moderne engelsk. Det er faktisk slik at kvar omsetting krev ein heil del tolking." And: "Ein av dei naive feila som er gjort av mange omsettarar er å anta at det finst eitt ord på engelsk som høver i alle tilfelle for eit gitt ord på pali eller sanskrit. [Men] i kvart val av ord i ei omsetting er det ei verdivurdering som bygg på tolking." Vidare: "Pali er eit daudt språk;" forfattaren håper like fullt "at vi vinn tiltrengt innsikt (vipassana) som syner oss kva som er opphavleg meining og formål" med formuleringane. Han har likevel sine tvil: "Kven kan seie kva for meiningsnyansar Sidharta Gotama gjekk for?" Han tala til disiplar og skreiv ikkje noko sjølv, og det kan ha gått 300 år før Dhammapada-vers blei nedskrivne, tippar Jhanananda. Dernest viser han korleis tjuetre omsettingar av vers 372 skil seg frå kvarandre. Det kan ein bli vis av. Om ikkje vis, så visare . . . Han samanfattar: "Vi kan ikkje gå ut frå at berre for di nokon har ein doktorgrad i asiatiske studium eller buddhisme, eller er ein asiatisk munk, at dei nødvendigvis har nådd klar forståing (vipassana) av levemåten (dhamma) eller kan artikulere han effektivt på nokon europeiske språk." Jhanananda har stilt saman talande materiale. http://www.greatwesternvehicle.org/translation.htm

Johansson, Rune E. A., oms. Dhammapada: Buddhistiska aforismer. Stockholm: Natur och Kultur. 2. upplagan. 1983.

Kahn, Ada P. The Encyclopedia of Stress and Stress-Related Diseases. 2. utg. New York. Facts On File, 2006.

Kuhn, Thomas. The Structure of Scientific Revolutions. 2. utvida utg. Chicago: Chicago University Press, 1970.

Latour, Bruno. Science in Action: How to Follow Scientists and Engineers through Society. Cambridge: Harvard University, 1987.

Lie, Kåre A., oms. Dhammapada. 2. utg. Oslo: Gyldendal, 1996. [◦På nett] (3. utg. 2002; og nyare utgåve: Bokklubben, 2009)

Lie, Kåre A., oms. Buddhas samtaler. De lange tekstene. Digha Nikaya. Oslo: Buddhistforbundets forlag, 2013.

Lie, Kåre A., oms. Buddhas samtaler: De lange tekstene. Digha Nikaya. Bind 2. Det store bindet: Mahavagga (Conversations of Buddha: The Long Texts. Digha Nikaya, Vol 2. The Large Volume: Mahavagga). Oslo: Solum Forlag, 2005.

Maki, Itsu On the Chinese Dhammapada with Special Reference to the Preface Attached thereto. The Annals of the Hitotsubashi Academy, 9(1): 109-121, 1958-10, Departmental Bulletin Paper, oktober 1958.

Mascaró, Juan, tr. Buddha's Teachings. London: Penguin, 1995. ⍽▢⍽ Det er same innhald som i The Dhammapada: The Path of Perfection. (London: Penguin, 1973).

Maslow, Abraham H. Motivation and Personality. 3. utg. Revidert av Robert Frager, James Fadiman, Cynthia McReynolds og Ruth Cox. New York: Harper and Row, 1987. ⍽▢⍽ Standardverk innan humanistisk psykologi/filosofi.

Moorcroft, William H. Understanding Sleep and Dreaming. 2. utg. Boston, MA: Springer, 2013.

Müller, F. Max, oms. Dhammapada. I Sacred Books of the East, Volume X, Part I. Oxford: Clarendon Press, 1881. ⍽▢⍽ I utdrag på nettstaden

Murindo, Ajahn. A Dhammapada for Contemplation. Harnham, Belsay, Northumberland, UK: Aruno Publications, 2015.

Nananmoli, Bhikkhu, og Bodhi, Bhikkhu. The Middle-Length Discourses of the Buddha: A Translation of the Majjhima Nikaya. 4. utg. Boston, MA: Wisdom Publications, 2009.

Narada, Mahathera. Dhammapada: Pali Text and Translation with Stories in Brief and Notes. Taipei, Taiwan: The Corporate Body of the Buddha Educational Foundation, 1993.

Nickles, Thomas, red. Thomas Kuhn. Cambridge: Cambridge University Press, 2003.

Norman, K. R., oms. The Word of the Doctrine (Dhammapada). Reprint ed. Oxford: Pali Text Society, 2000. ⍽▢⍽ Her er lærediktet omsett frå pali, med grammatisk, syntaktisk og leksikografisk informasjon attåt. Norman skriv i forordet at pali-kjennaren John Brough skal ha sagt då han blei spurd om han ville lage ei ny omsetting av Dhammapada for Pali Text Society, at han ikkje kunne, for di det "det var for vanskeleg". Norman legg til: "Eg er lei for å seie at eg er samd med han. Notane mine syner kor ofte eg har vore ganske usikker på kva eit vers skulle bety." (s. vii-viii)

Olivelle, Patrick. The Asrama System: The History and Hermeneutics of a Religious Institution. New York: Oxford University Press, 1993.

Pesala, Bhikkhu, red. The Dhammapada and Its Commentary. Ilford, Essex: Association for Insight Meditation, 2018. ⍽▢⍽ Omsettinga bygg på Narada Mahathera si, med meir moderne språk. Nye fotnotar er komme med.

Richards, John, oms. Dhammapada. 1993. ⍽▢⍽ På nettstaden.

Rockhill, William Woodeville, oms., Dharmatrata, samlar. Udanavarga: A Collation of Verses from the Buddhist Canon. Being the Northern Buddhist Version of Dhammapada. Translated from the Tibetan Bkah-hgyur, with Notes and Extracts from the Commentary of Pradinavarman, by William Woodeville Rockhill. London: Trübner and Co., 1883. (Opptrykk: Amsterdam, Oriental Press, 1975) ⍽▢⍽ Udánavarga er ei tidleg buddhist-samling av kapittel med aforismevers, fråsegn, som er ordna emnevis. (Sanskrit: udána, aforismevers eller utsegn; og varga, kapittel). Versa blir tilskrive Buddha og disiplar av han, og ein Dharmatráta står som samlar av dei. Udánavarga har mange kapitteloverskrifter, vers og opplegg som er med i pali-tekstane Dhammapada og Udana, men er ikkje del av pali-kanonen. Udanavarga finst i ein sanskritversjon, to kinesiske og to eller tre tibetanske. Rockhill har omsett til engelsk ifrå ein tibetansk versjon, og Dhammajoti til engelsk frå kinesisk.

Sangharakshita, Boddhi, oms. Dhammapada: The Way of Truth. Omsett frå pali. Birmingham: Windhorse Publications, 2001.

Sharma, Hari M., og Christopher Clark. Ayurvedic Healing: Contemporary Maharishi Ayurveda Medicine and Science. 2nd ed. Philadelphia og London: Singing Dragon, 2012.

Shrand, Joseph A., with Leigh M. Devine. Manage Your Stress: Overcoming Stress in the Modern World. New York: St. Martin's Press, 2012.

Sparham, Gareth, oms. The Tibetan Dhammapada: Sayings of the Buddha. 2. utg. Somerville, MA: Wisdom Publications, 1986. ⍽▢⍽ Her er ei av omsettingane til engelsk av Dharmatratas tibetanske versjon. Omsettinga blei til uavhengig av Rockhill si omsetting (ovanfor). Sparham skriv at han hadde nesten blitt ferdig med å gå gjennom heile omsettinga i lag med tibetanske lamaar då han fekk nyss om ei tidlegere omsetting av same teksten av W. Woodville Rockhill. Han syntest den nye omsettinga hans var betre enn den svært verdifulle som Rockhill hadde gjort - blant anna fordi lama-kontaktane hans kunne greie ut om korleis dei oppfatta dunkle avsnitt i den tibetanske teksten. Han fekk altså hjelp som seg hør og bør (s. 12).

Sparham fortel at om ein tolkar ein uklar tekst, kjem helst utgreiing og underbygging attåt - ikkje minst fordi tibetansk buddhisme og lama-tradisjonar er innanfor nordk-buddhismen (Mahayana), og diktet på pali er frå sør-buddhismen (Hinayana). I nord-buddhismen har dei sett opp eit ideal som sør-buddhismen ikkje har. Det kan lett gjere tolkingar til krumspring - Dei fortel også om Buddha at han er allvitar, mens han i ein gammal tekst forklarar korleis han fungerte - som ein med tilgang til all visdom han var interessert i. Ein får merke seg ein forskjell i oppfatningar mellom kva Buddha sjølv fortel, og kva andre vil ha han til å vere imot hans eigne ord.

Dessutan, mens sør-greina (Hinayana) fortel om at målet er å gå inn i Lykka, har nord-greina sett opp eit anna mål: å la vere med det til alle vesen er fridd. To ulike hovudideal står her imot kvarandre. Det fører til den mistanken at eitt av ideala ikkje er frå Buddha, er lagt til mange hundre år i ettertid, og er uheldig i forhold til noko Milarepa fortel: "Ein bør ikkje vere overivrig og hastig til å sette ut og hjelpe andre, men ha bestemt seg for å bli Buddha sjølv. (Evans-Wentz 1969, 271). Så får lamaar meine kva dei vil - det er, kva andre har bestemt dei skal meine. Det er lett å bli indoktrinert.

Rockhill si bok har med jamføringar til Dhammapada-vers. Det har ikkje Sparham si. Begge har gode notar, og notane fortel altså korleis nord-buddhistar tyder til dels dunkle avsnitt og frasar så det høver til ei eller anna Mahayana-tru. Det er ulike retningar innan tibetansk buddhisme også. Det betyr at dei lærer ikkje likt.

Thanissaro, Bhikkhu, oms. The Dhammapada. A Translation. 3. rev. utg. Barre, MA: Dhamma Dana Publications, 2003.

Tuxen, Poul, oms. Dhammapada. København: Gyldendalsk Nordisk Forlag, 1953. ⍽▢⍽ God.

Walpola, Rahula. What the Buddha Taught. 2nd and rev. ed. New York: Grove Press, 1974.

Walshe, Maurice, oms. The Long Discourses of the Buddha: A Translation of the Digha Nikaya. Boston, MA: Wisdom Publications, 1995.

Williams, Paul. Mahayana Buddhism: The Doctrinal Foundations. 2. utg. London: Routledge, 2009.

Dhammapada, Dharmapada, buddhistisk læredikt, sentensar, tankesprog, buddhistiske tankespråk, buddhisme-filosofi, opp    Seksjon     Sett    Neste

Dhammapada, Dharmapada, buddhistisk læredikt, sentensar, tankesprog, buddhistiske tankespråk, buddhisme-filosofi. Brukargaid  ᴥ  Ansvarsfråskriving
© 2009–2018, Tormod Kinnes, cand.philol. [E‑post]